การล่มสลายของมหาอาณาจักรเยอรมัน
การล่มสลายของมหาอาณาจักรเยอรมัน
นสพ. The New York Times International Edition ฉบับวันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๖๑ ลงบทความหน้าหนึ่ง เรื่อง Watching the German empire fall เขียนโดยRoss Douthat(1) อธิบายว่าอาณาจักรเยอรมันที่ ๑ ก่อตั้งขึ้นโดย บิสมาร์ก อาณาจักรเยอรมันที่ ๒ ก่อตั้งโดยฮิตเล่อร์ ทั้งสองอาณาจักรล่มโดยสงครามโลก ขณะนี้ประหนึ่งอยู่ในยุคอาณาจักรเยอรมันที่ ๓ ที่เริ่มตั้งต้นในปี ค.ศ. 1989 เมื่อมีการรวมเยอรมันตะวันตกและเยอรมันตะวันออกเข้าด้วยกัน จนปัจจุบันเยอรมนีเป็นพี่เบิ้มของยุโรป ภายใต้อุดมการณ์เสรีนิยม
ความเป็นมหาอำนาจของเยอรมนีในยุคนี้ ไม่ใช่มหาอำนาจทางทหาร แต่เป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจ ขับเคลื่อนด้วยลัทธิเสรีนิยม อาวุธในยุคปัจจุบันไม่ใช่อาวุธทำลายล้าง แต่เป็นอาวุธทางการเงิน และมหาอำนาจจะแสดงแสนยานุภาพได้ชัดเจนยามเกิดวิกฤติ ดังกรณีวิกฤติเศรษฐกิจของยุโรป และกรณีผู้อพยพหนีสงครามในตะวันออกกลาง ซึ่งประเทศเล็กในยุโรปมองว่า เยอรมนีทำเพื่อตนเอง ไม่ได้ทำเพื่อยุโรป
จึงเกิดขบวนการการเมืองประชานิยม ชาตินิยม ขึ้นในประเทศเล็กหลากหลายประเทศ ที่ผู้เขียนตีความว่า เป็นสัญญาณดิ้นรนออกนอกอำนาจของมหาอาณาจักร หรือดิ้นรนหลบหลีกจากอำนาจรวมศูนย์
การดำรงฐานะความเป็นประเทศผู้นำของยุโรป ต้องการมุมมองใหม่ของผู้นำเยอรมนี อย่ามองว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างอุดมการณ์เสรีนิยม กับอุดมการณ์ตรงกันข้าม เพราะนั่นจะเป็นพลังให้มหาอาณาจักรเยอรมันล่มสลายเร็วขึ้น
มหาอำนาจในยุคปัจจุบันต้องใจกว้าง เข้าใจเพื่อน ยอมรับความแตกต่างและความเป็นตัวของตัวเองของมิตรประเทศ ไม่ทราบว่า นสพ. อเมริกันฉบับนี้ได้เตือนสติผู้นำของตนเองมากน้อยแค่ไหน
วิจารณ์ พานิช
๑๘ พ.ค. ๖๑
ห้อง ๔๓๐ โรงแรม Royal Plaza, Montreux, Switzerland
ความเห็น (1)
Thank you for this 'flash light' which draws attention to 'empires' in other areas. There are empires in technology, empires in pharmaceutical and chemical industries, empires in tobacco and alcohol industries, ... (with the like of IBM, Microsoft, Motorola, Nokia, Google, Facebook,...). They seem to rise and fall with R&D, market share and profit (much the same as political empires). The question I have is 'How do they get on a wave before it rises and get off it when the wave begins to fall?'