"สายลมผ่านรานผิวเป็นริ้วผ่าน
ผ่านริ้วพานพบเพียงเป็นเสียงหวาน
หวานเสียงลมรมย์รื่นสดชื่นนาน
นานชื่นบานโบกโบยลมโชยกาย
กายโชยกลิ่นผินพักตร์คนรักพี่
พี่รักเจ้าเฝ้าฤดีไม่หนีหาย
หายหนีห่างร้างลามากลับกลาย
กลายกลับร้ายคล้ายใจยามไกลนาง"
๖/๕/๒๕๖๑
(กลบทนาคเคี่ยวกระหวัด)
*ลักษณะพิเศษ คือ คำแรกของวรรคถัดไปมาจากคำสุดท้ายของวรรคก่อน
พิเชฐ บัญญัติ ประพันธ์/ภาพ
ไม่มีความเห็น