น้ำจิ้มวรรณศิลป์
หลังจากอ่านงานตรวจข้อสอบนิสิตในการสอบปลายภาคเทอมนี้แล้วได้ลงภาพนี้เล่น ๆ มีผู้เคยได้สอนเขาเข้ามาหยอดน้ำหวานเลยเป็นบันทึกนี้ขออนุญาตนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้เด้อ...ลองอ่านดูนะครับเพื่อบันเทิงเริงอารมณ์...
๐ อาจารย์ครับ นับน้อยคน ทนทำได้
นำงูมา คล้องคอไว้ เพิ่งได้เห็น
ใจเมตตา พาสัตว์ร้าย ตัวเป็นๆ
คล้องคอเล่น เป็นเกมส์โชว์ โอ้..อาจารย์
๐ เพราะเหตุใด ใจกล้าลอง มาคล้องเล่น
เท่าที่เห็น ตัวใหญ่โต โชว์หลักฐาน
คล้องคอไว้ อย่างผู้รู้ ดูชำนาญ
ขออาจารย์ จงโชคี อย่ามีภัย
คมความคิดวิทยาภาษาชื่น
คำกลมกลืนชวนชื่นชมนิยมหนา
เรียบเรียงถ้อยร้อยอักษรกลอนแปดมา
เพิ่มคุณค่าวรรณศิลป์ถิ่นกวี...
๐ ศิษย์มีครู ผู้เคยสอน ตอนศึกษา
เล่าเรียนมา ตอน ป.โท โชว์วาทะศิลป์
มจร. พอจำได้ ใช่ศิลปิน
เคยได้ยิน อาจารย์แหล่ แผ่หลักธรรม
๐ อีกร้อยกรอง มีทำนอง สอดคล้องยิ่ง
ช่างเพราะพริ้ง เสนาะคำ นำประสาน
สัมผัสนอก สัมผัสใน ดูชำนาญ
ขอกราบกราน คารวะครู ผู้รู้จริง
คือความรู้เหลือจากจำนำมาเล่า
ตนตัวเรารู้เล่าเรียนเพียรศึกษา
ดุจใบไม้ในกำมือคือวิชชา
แต่ในป่ามากไม้ใบไม่รู้เลย...
Na Rungkon เยี่ยมยอดทั้งศิษย์-อาจารย์(ดั่งเพลงบอกปักษ์ใต้ บ้านเลา "สงขลา")
ความเห็น (2)
ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ท่านอาจารย์ ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
เพราะนี่มันเป็นเพียงภาพถ่ายเท่านั้นเองแล... ฮา ๆ