ผู้นำนิสิตวันละคน _ ๐๒ : ธีรธรรม วงศ์สา สถานีชีวิต "บ้านสวนครัว"
วันหนึ่งในปี พ.ศ. ๒๕๕๗ ผมเคยได้ร่วมวงสนทนากับธีรธรรม วงศ์สา กับปัญญาชนหมู่เพื่อนที่กำลังขับเคลื่อน "จิตวิญญาณอิสระ" (Free Spirit) โดยชวนเชิญให้เพื่อนนิสิตคิดกันเรื่องความจำเป็นการแต่งกายชุดนิสิต การ "ถก" วันนั้น แม้จะไมจบด้วยการยอมรับของแต่ละฝ่าย แต่ก็ได้ประเทืองศรัทธาว่า มีคนรุ่นใหม่ที่มีความกล้าเดินบนเส้นทางของตนอยู่ .... (อ่านได้ที่นี่)
ผ่านไปหลายปี ข่าวขบถทางความคิด จิตวิญญาณอิสระ และข่าวการเดินทางของธีรธรรม ยังคงส่งกระจายถึงผมผ่านสื่อสังคมออนไลด์เป็นระยะ โดยเฉพาะตอนที่ธีรธรรมออกรายการ "คนค้นคน" ของทีวีบูรพา มุทิตาและศรัทธาในใจ ทำให้ผมคอยเชียร์เสมอแม้แต่ไกล ...
ต้นมีนาคม ๒๕๖๑ มีไปรษณีย์จากธีรธรรม นำส่งหนังสือเล่มแรกในชีวิตมาให้อ่าน ... ผมอ่านจบภายในข้ามวัน แม้จะอยู่ในช่วงวันที่แสนจะยุ่งกับ "การงาน" คงเป็นเพราะการสนทนาหน้าร้านพิพิธภัณฑ์คราวนั้นสั้นนัก ยิ่งอ่านยิ่งเสียดายช่วงเวลาในครานั้น ผมน่าจะได้รู้จักและเรียนรู้จากธีรธรรมให้มาก ... น่าสนใจยิ่ง
ตัวอย่างประเด็นที่ทำให้อ่านได้อย่างสนุกใจ คือ ความรู้ใหม่ต่อธีรธรรม ดังนี้เช่น
- ธีรธรรมเล่าเรื่องผ่านการเดินทางผ่านภูเขา ๓ ลูก ท่ามกลางความสงสัย ความคิดคำนึง ความรู้สึก ทั้งในมิติของความเชื่อและความจริงทางกายภาพ ผ่านเหตุการณ์ผจญภัยทั้งภายในใจและภายนอก เพื่อค้นหาและพัฒนาทดลองความคิดของตน ... น่าสนใจติดตามอย่างยิ่ง
- ตอนเรียน ป.ตรี ปี ๑ ธีรธรรม เคยเรียนรายวิชาภาษาไทย (หนึ่งในรายวิชาศึกษาทั่วไป) กับศิลปินแห่งชาติ (ขณะนี้) เจ้าของนามปากกา ไพฑูรย์ ธัญญา ธีรธรรมนั่งข้างหน้าตลอด ฟังว่าจะเป็นศิษย์ใกล้ชิดติดตามเรียนรู้หนึ่ง ... อ่านหน้าคำนิยมจะเข้าใจที่ผมเขียนข้อนี้
- ธีรธรรมเริ่ม "สงสัย" ในชีวิตตั้งแต่อยู่ ม.๒ ... โดยมีหนังสือปรัชญาที่พรรณาโดยนักฟิสิกส์ (หญิง) ท่านหนึ่ง โดยการแนะนำของครูสอนวิทยาศาสตร์ ม.ต้น และบรรณารักษ์ที่ใส่ใจในนักเรียนอย่างยิ่งที่โรงเรียนประโคนชัยในขณะนั้น .... ตอน ม.๒ ใจผมยังหลงไกลตัวมากนัก
- ศรัทธาต่อสมเด็จพระเทพฯ ทำให้เขามีอุดมการณ์เพื่อส่วนรวมตั้งแต่มัธยม เป็นประธานนักเรียน และอุทิศตน จนไม่สนสิ่งสำคัญใดในห้องเรียน ...
- พ่อและแม่ของธีรธรรม เป็นผู้บ่มเพาะ "จิตวิญญาณอิสระ" ของเขา
- พ่อของธีรธรรมเป็นนักอ่าน ... ผมมีลูกสาว ผมไม่ใช่นักอ่าน แต่ผมเป็นนักคิด ลูกสาวผมจะติดอะไรไปหนอ...
- การจากไปของแม่ ตอนเขาเรียนอยู่ ป.ตรี ปี ๓ ทำให้ธีรธรรมตัดสินใจออกเดินทางผ่านภูเขา (ภูเขาจริงๆ) ทั้ง ๓ ลูก รอบเมืองไป ไปไกลถึงมาเลฯ ด้วยจักรยานโบราณ ... นับถือๆ
- หลายบรรทัดมาก ที่เขาบอกว่า เขากำลังค้นหาตนเอง เฝ้ามองดูตนเอง ... แต่ไม่ได้แสดงคำว่า "ปฏิบัติธรรม" ออกมาแต่อย่างใด ... คนทำจริงย่อมไม่พูด ... ผมนึกถึง อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ ตอนที่ท่านเดินเท้าจากเชียงใหม่ไปสมุย ...
- ธีรธรรม อยู่แบบไม่มีรองเท้าได้เป็นปี คือเดินเท้าเปล่าเป็นระยะเวลา ๑ ปี ... สิ่งนี้ก็ทึ่ง
- ตอนเขาไปฝึกสอนตอน ป.๕ ก่อนจะสำเร็จการศึกษา มีปัญหาสำคัญ ... ให้ท่านหามาอ่านเองจะดีครับ ... น่าสนใจ
.... จะติดตามต่อไปครับ ขอบใจที่ระลึกถึงครับธีรธรรม
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น