บันทึกที่ 180--- ไปคนละแห่ง ( ตอนที่ 4 )

          เสียงจากจอ  “  ดี    กำลังจะนำพวกที่รุมทำร้ายพวกท่านเข้ามาให้ชี้ตัวแล้วในจำนวนผู้ที่เข้ามาจะมีผู้อื่นที่ไม่เกี่ยวข้องปนมาด้วย   ถ้าชี้ผิดเกิน 2 คน อาจทำให้เราลังเลในการลงโทษว่าจะลงโทษสถานใดเท่าไหร่จึงจะเหมาะ อันทำให้พวกนั้นอาจได้รับโทษน้อยกว่าที่กำหนด  “   มีเสียง ออด  ดัง 3 ครั้ง  ประตูห้องด้านข้าง  เปิดออก  ไฟขาววาบ ๆ  นำกลุ่มคนเดินรียงกันเข้ามา สิบกว่าคน พ่อลูกจำได้ว่า คนหนึ่งคือไอ้ตัวหัวหน้านั่นเอง ข้อความบนจอพร้อมเสียงบอกว่า “ จะสอบข้อเท็จจริง  ให้ผู้เสียหายชี้ตัวผู้กระทำ “

       คนทั้ง 10กว่าตน ถูกลูกแก้วแสงดันสั่งให้เข้าแถวเรียงเดี่ยวหันหน้ามาทางร่างวิญญาณพ่อลูก ทุกคนมีหมายเลขติดหน้าอก  ตัววิญญาณพ่อถูกนำออกไปนอกห้องชั่วคราว  ให้วิญญาณผู้ลูกชี้ก่อน  วิญญาณผู้ลูกไม่ลังเล ชี้ไปที่ตัวหัวหน้าหน้าสี่เหลี่ยมฟันซ้ายเก ที่ยิงเขาทันที กับคนอื่น ๆ อีก 4 คนที่จำเสื้อผ้าที่พวกม้นไส่ได้  จากนั้น วิญญาณผู้พ่อก็ถูกนำเข้ามาชี้ตัวบ้าง  วิญญาณผู้พ่อก็ชี้ได้ตรงกัน   ต่อมา  ปรากฏโต๊ะใหญ่กลางห้อง  มีเก้าอี้หลายตัว  ล้อมรอบ   มีแสงสีส้ม กราดไปที่ วิญาณผู้เป็นพ่อ กับลูก นำไปนั่งทีเก้าอี้  บนจอใหญ่  มีข้อความและเสียงพร้อมกันอีก “  ต่อไปนี้จะสอบถามผู้เสียหาย  “  ให้ผู้เสียหายแจ้งขื่อ  และทรัพย์สินที่ถูกปล้นไป “  วิญญาณทั้งพ่อและลูก บอกชื่อตนและตอบเรื่องทรัพย์สินที่ถูกปล้นไปเหมือนกันว่า “ มือถือ,นาฬิกาข้อมือ กระเปาสตางค์ วิญาณตัวพ่อแถมเพิ่มว่า สำหรับข้าพเจ้า มีสร้อยคอทองคำหนัก 3 บาทกับพระเครื่องเลียมทองอีก 1 เส้น “ “ มีเสียงถามว่า “ มีอะไรเป็นหลักฐานว่า ของเหล่านั้นเป็นของ ๆ ท่าน “ วิญญาณผู้พ่อ “ ในกระเป๋าสตางค์ข้าพเจ้ามีนามบัตรชื่อข้าพเจ้า กับแบงค์พันใหม่ 5 ใบ  แบ็งค์100 ใหม่อีก 4 ใบกับมือถือ “ วิญญาณผู้ลูก “ของผม  “ แบ็งค์พัน 2 ใบ แบงคร้อย 5 ใบ แบ็งค์ยี่สิบ 3 ใบ กับนามบัตรและมือถือ 1 เครื่องครับ “บนจอบอกว่า เครื่องบันทึกคำให้การฝ่ายผู้เสียหายแล้ว  จากนั้น  เป็นข้อความเสียงใหม่  “ ต่อไป ให้ฝ่ายจำเลยมาให้การ  มีเสียง ออดดัง 3 ครั้งอีก  ประตูห้องด้านข้างด้านเดิม เปิดออก  แสงสีแดงใหญ่ ส่องนำหน้ากลุ่มคนร้ายทั้งหมดที่  ถูกชี้ตัวแล้วเดินเรียงกันมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามวิญญาณ พ่อ, ลูก  ข้อความและเสียงใหม่  ตามมา......( โปรดรออ่านต่อตอนต่อไปในตอนหน้า )