วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เรื่องการคิดถึงวันวานที่บ้านริมทะเล


ธรรมชาติบางครั้งก็จัดการสรรพสิ่งให้ลงตัวได้เหมือนกัน

รุ่งเช้าที่สะพานป๋า...แดดส่องฟ้าเป็นสัญญาวันใหม่...บนเกาะยอ...บรรยากาศดีมากครับยามเช้านี้...ย้อนไปยามเย็นวันศุกร์ที่ 24  พ. ย. 49  ผมเลาะริมฝั่งทะเลทางตะวันออกจากสงขลาไปนครศรีฯ 

 ขณะนี้เส้นทางระหว่างบ้านม่วงงาม  อ. สิงหนคร  ไปเลยตลาดสนามชัย  อ. สะทิงพระ  กำลังสร้างทางใหม่  ขยายออกเป็นถนน 4 เลน  ครับ...

ความเร็วรถที่ผมใช้ทางตรงประมาณ  110  ครับ  วิ่งสบายถ้าดูแล้วปลอดภัย...จะมีบางที่  คลานไปเพราะติดรถเทหินปูนทรายเท่านั้น...

ถึงบ้านอาหารค่ำนี้เป็นปลาทูทอด ...ผัดผักบุ้งริมคลองปลอดสารพิษครับมีน้ำพริกมะขามแถมด้วยข้าวต้มมัด (เหนียวห่อกล้วยทั้งลูก ) ทานไปหนึ่งคู่ ( แน่นพุงเลยครับ ) ต้องเดินย่อยอาหารอยู่พักหนึ่ง  นึกถึงคำที่เขาว่า...บางคนไม่มีกินจึงอดตาย...บางคนมีกินจนท้องแตกตาย ( ประเภท กินมำ ๆ บ่อคลำเบิ่งท้อง ) 

เวลา 2-3ทุ่มผมเดินย่อยอาหารอยู่ลานบ้าน...แหงนมองบนฟ้ากว้างเห็นพระจันทร์เสี้ยวในคืนเดือนมืดนี้...ขณะสายลมทะเลพัดมาหนาวจิตดีจัง...ไร้ยุงอาจเป็นเพราะที่บ้านอยู่ไม่ห่างจากทะเล  ลมพัดแรง  ยุงต้านลมไม่ไหวเลยหายตัวไป ฮา ๆ เอิก ๆ...

ธรรมชาติบางครั้งก็จัดการสรรพสิ่งให้ลงตัวได้เหมือนกันนะครับ...

รุ่งเช้าวันเสาร์...เวลา  07.00น.  ผมออกไปชมทะเล...มีคลื่นเบา ๆ...สวยงามไปอีกแบบนะครับ...พวกเรือลอยต้องนำเรือขึ้นฝั่ง...มองไปในทะเลมีแต่เรือปู...ที่ยังคงลอยเคร้งเต้ง...อยู่กลางทะเล...

ผมเข้าไปคุยกับชาวประมงเขากำลังซ่อมอวนอยู่...ได้รู้เรื่องทะเลหลายอย่างครับ...เขามีประสบการณ์ตรงทางเรือ...รู้ว่าช่วงไหนมีคลื่นมา...ปูขึ้นมาช่วงไหน...ปลาลังจะจับเอาช่วงไหน...

เขาทิ้งท้ายว่า...งานสร้างคน...ประสบการณ์สอนให้เราเรียนรู้สรรพสิ่ง...

พอกลับเข้าบ้าน...เจอกองชุมพู่...ป้าของหลาน ๆเก็บจากต้นที่ป้าปลูกเองอยู่ข้าง ๆกำแพงบ้านนั้นเอง  เป็นต้นเล็ก ๆ แต่ให้ลูกดกมากครับ...

คุณป้าน้ำใจงามมาก...ชอบทำสิ่งดี ๆเช่น...อาหารอร่อย ๆให้พวกเราทานเวลาหล๊บบ้านครับผม...และยามเย็นของวันเสาร์นั้นผมต้องรีบกลับมาสงขลาครับ...
หมายเลขบันทึก: 63475เขียนเมื่อ 27 พฤศจิกายน 2006 10:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 13:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

ยามเช้าวันเสาร์ที่ 25 พ.ย. 49 ที่หน้าบ้าน...ผมออกมาชมทะเล

วันนี้ทางการว่าทะเลมีคลื่นงดเรือเล็กออกจากฝั่งครับ

อีกด้าน...มองไปทางกรุงเทพฯ...ถ่ายรูปติดท้ายเรือลอย...ที่มาจอดอยู่หน้าบ้านพอดีครับ...

อาบัง...คนในรูปนี้...ที่ผมยืนคุยด้วยและให้ความรู้เรื่องทะเลชีวิตที่เขาพบเจอ...ที่เขามาจอดเรืออยู่หน้าบ้านเป็นประจำ...และทิวสวนมะพร้าวนั้นเป็นฝีมือพ่อตาครับ

umi...คือเงาบนผืนทราย...ฮา ๆ เอิก ๆ

ผมมาเจอชุมพู่ตั้งเรียงอยู...คุณป้าของหลาน ๆพึ่งเก็บมาจากต้นครับ...

คุณป้าของหลาน ๆชูชุมพู่ที่ปลูกมากับมือ...ให้ถ่ายรูปครับ...

นี้...มีคู่ด้วยนะ  ฮา ๆ เอิก ๆ...

กำลังล้าง...ชุมพู่ปลอดสารพิษ...

นี้คือต้นชุมพู่อยู่ติดดินเลยครับ...

รูปชวนใจให้สงบเย็นค่ะ

อาจารย์คะ ลูกที่คุณป้าถือ (ดูน่ากินมากนะคะ) ทางเหนือเรียก บะก้วย ค่ะ

  • ติดตามอ่านสุนทรียรมณ์ (ภาษาของนู๋ทิมเองค่ะมาจากคำว่าสุนทรีย์ +อารมณ์) ของอาจารย์ค่ะ

สวัสดีครับ  คุณจันทรรัตน์

คุณป้าชื่นใจที่หลาน ๆมาเยี่ยมเก็บผลไม้ไว้ให้ทานและฟาก...หอบกลับที่สงขลา...เป็นความภูมิใจของผู้ให้ครับ...

กรอบ...หอม...หวาน...ครับ...ผู้ทานมากหน่อยคือ umi

เองครับ  ฮา ๆ เอิก ๆ...

จาก...umi

สวัสดีครับ คุณnutim

ชื่นใจและชื่นชมคุณจริง ๆ ที่ทิ้งรอยใว้หลายบันทึกเลย...

ขอบคุณมากครับ...

จาก...umi

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท