รุ่งเช้าที่สะพานป๋า...แดดส่องฟ้าเป็นสัญญาวันใหม่...บนเกาะยอ...บรรยากาศดีมากครับยามเช้านี้...ย้อนไปยามเย็นวันศุกร์ที่ 24 พ. ย. 49 ผมเลาะริมฝั่งทะเลทางตะวันออกจากสงขลาไปนครศรีฯ
ขณะนี้เส้นทางระหว่างบ้านม่วงงาม อ. สิงหนคร ไปเลยตลาดสนามชัย อ. สะทิงพระ กำลังสร้างทางใหม่ ขยายออกเป็นถนน 4 เลน ครับ...
ความเร็วรถที่ผมใช้ทางตรงประมาณ 110 ครับ วิ่งสบายถ้าดูแล้วปลอดภัย...จะมีบางที่ คลานไปเพราะติดรถเทหินปูนทรายเท่านั้น...
ถึงบ้านอาหารค่ำนี้เป็นปลาทูทอด ...ผัดผักบุ้งริมคลองปลอดสารพิษครับมีน้ำพริกมะขามแถมด้วยข้าวต้มมัด (เหนียวห่อกล้วยทั้งลูก ) ทานไปหนึ่งคู่ ( แน่นพุงเลยครับ ) ต้องเดินย่อยอาหารอยู่พักหนึ่ง นึกถึงคำที่เขาว่า...บางคนไม่มีกินจึงอดตาย...บางคนมีกินจนท้องแตกตาย ( ประเภท กินมำ ๆ บ่อคลำเบิ่งท้อง )
เวลา 2-3ทุ่มผมเดินย่อยอาหารอยู่ลานบ้าน...แหงนมองบนฟ้ากว้างเห็นพระจันทร์เสี้ยวในคืนเดือนมืดนี้...ขณะสายลมทะเลพัดมาหนาวจิตดีจัง...ไร้ยุงอาจเป็นเพราะที่บ้านอยู่ไม่ห่างจากทะเล ลมพัดแรง ยุงต้านลมไม่ไหวเลยหายตัวไป ฮา ๆ เอิก ๆ...
ธรรมชาติบางครั้งก็จัดการสรรพสิ่งให้ลงตัวได้เหมือนกันนะครับ...
รุ่งเช้าวันเสาร์...เวลา 07.00น. ผมออกไปชมทะเล...มีคลื่นเบา ๆ...สวยงามไปอีกแบบนะครับ...พวกเรือลอยต้องนำเรือขึ้นฝั่ง...มองไปในทะเลมีแต่เรือปู...ที่ยังคงลอยเคร้งเต้ง...อยู่กลางทะเล...
ผมเข้าไปคุยกับชาวประมงเขากำลังซ่อมอวนอยู่...ได้รู้เรื่องทะเลหลายอย่างครับ...เขามีประสบการณ์ตรงทางเรือ...รู้ว่าช่วงไหนมีคลื่นมา...ปูขึ้นมาช่วงไหน...ปลาลังจะจับเอาช่วงไหน...
เขาทิ้งท้ายว่า...งานสร้างคน...ประสบการณ์สอนให้เราเรียนรู้สรรพสิ่ง...
พอกลับเข้าบ้าน...เจอกองชุมพู่...ป้าของหลาน ๆเก็บจากต้นที่ป้าปลูกเองอยู่ข้าง ๆกำแพงบ้านนั้นเอง เป็นต้นเล็ก ๆ แต่ให้ลูกดกมากครับ...
คุณป้าน้ำใจงามมาก...ชอบทำสิ่งดี ๆเช่น...อาหารอร่อย ๆให้พวกเราทานเวลาหล๊บบ้านครับผม...และยามเย็นของวันเสาร์นั้นผมต้องรีบกลับมาสงขลาครับ...ยามเช้าวันเสาร์ที่ 25 พ.ย. 49 ที่หน้าบ้าน...ผมออกมาชมทะเล
วันนี้ทางการว่าทะเลมีคลื่นงดเรือเล็กออกจากฝั่งครับ
อีกด้าน...มองไปทางกรุงเทพฯ...ถ่ายรูปติดท้ายเรือลอย...ที่มาจอดอยู่หน้าบ้านพอดีครับ...
อาบัง...คนในรูปนี้...ที่ผมยืนคุยด้วยและให้ความรู้เรื่องทะเลชีวิตที่เขาพบเจอ...ที่เขามาจอดเรืออยู่หน้าบ้านเป็นประจำ...และทิวสวนมะพร้าวนั้นเป็นฝีมือพ่อตาครับ
umi...คือเงาบนผืนทราย...ฮา ๆ เอิก ๆ
ผมมาเจอชุมพู่ตั้งเรียงอยู...คุณป้าของหลาน ๆพึ่งเก็บมาจากต้นครับ...
คุณป้าของหลาน ๆชูชุมพู่ที่ปลูกมากับมือ...ให้ถ่ายรูปครับ...
นี้...มีคู่ด้วยนะ ฮา ๆ เอิก ๆ...
กำลังล้าง...ชุมพู่ปลอดสารพิษ...
นี้คือต้นชุมพู่อยู่ติดดินเลยครับ...
รูปชวนใจให้สงบเย็นค่ะ
อาจารย์คะ ลูกที่คุณป้าถือ (ดูน่ากินมากนะคะ) ทางเหนือเรียก บะก้วย ค่ะ
สวัสดีครับ คุณจันทรรัตน์
คุณป้าชื่นใจที่หลาน ๆมาเยี่ยมเก็บผลไม้ไว้ให้ทานและฟาก...หอบกลับที่สงขลา...เป็นความภูมิใจของผู้ให้ครับ...
กรอบ...หอม...หวาน...ครับ...ผู้ทานมากหน่อยคือ umi
เองครับ ฮา ๆ เอิก ๆ...
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณnutim
ชื่นใจและชื่นชมคุณจริง ๆ ที่ทิ้งรอยใว้หลายบันทึกเลย...
ขอบคุณมากครับ...
จาก...umi