Life + freedom = beauty
ขณะที่เดินผ่านแพนทรี่ห้องพักของคนงานเมื่อกลางวันวันพุธที่ผ่านมา ลุงแฟร้งค์ หัวหน้าคนงานก็กวักมือเรียกเข้าไปคุยพร้อมแจ้งให้ทราบว่าเขาได้ยื่นจดหมายลาออกด้วยวัยอันสมควรต่อการเกษียณ (62 ปี) แล้ว เขาจะทำงานไปจนถึงปลายเดือนธันวาคมปีนี้
ฉันถามลุงว่าจะไปทำอะไรหลังเกษียณ ลุงบอกว่าคงไปเที่ยวกับคนที่เคยร่วมงานกันมาก่อนที่เกษียณไปแล้วบ่อยขึ้น ฉันเลยถามต่อว่าจะไปดำนำไปตกปลากับลุงลัมด้วยหรือเปล่า เพราะลุงลัมที่เคยทำงานร่วมกันชอบกิจกรรมทางน้ำเป็นชีวิตจิตใจ
ลุงแฟร้งค์บอกว่าคงไปดำน้ำกับลุงลัมแต่ตกปลาไม่เอาแล้ว เมื่อก่อนจะดำน้ำพวกเขาชอบการตกปลากันมาก ยิ่งการตกปลาในทะเลน้ำลึกยิ่งท้าทาย มีวันหยุดเมื่อไหร่ พวกลุงลุงไม่พลาดกันอยู่แล้ว
ฉันได้ทีเลยถามต่อว่าทำไมถึงเลิกตกปลา เขาบอกว่าช่วงสิบปีหลังมานี้เขาเริ่มหัดถ่ายรูป ส่วนใหญ่ก็ถ่ายภาพวิวทิวทัศน์และถ่ายรูปปลาที่ตกได้ วันหนึ่งขณะไปตกปลา เพื่อนคนอื่นๆ ก็ชวนดำน้ำ เขาจึงดำลงไปได้เห็นปลาและสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลสวยงามก็เริ่มรักการดำน้ำ เอาจริงเอาจังถึงขั้นไปเรียนดำน้ำจนชำนาญแล้วก็รักการถ่ายรูปใต้น้ำอีกด้วย
หลังจากนั้นความรู้สึกของลุงแฟร้งค์ก็เปลี่ยนไป จากการถ่ายรูปปลาที่ติดเบ็ด เขากลับรู้สึกชอบและมีความสุขที่จะได้เห็นและถ่ายรูปปลาที่แหวกว่ายอย่างมีอิสระและไร้ความเจ็บปวดใดในท้องทะเลมากกว่า
วันนี้ลุงแฟร้งค์มีงานอดิเรกเป็นการถ่ายภาพธรรมชาติที่งดงามไม่น้อยเลยทีเดียวและที่สำคัญเขาได้ค้นพบหัวใจตัวเองอย่าน่านับถือยิ่ง
ชีวิตที่มีอิสระเป็นความงดงามยิ่งต่อใจของผู้ได้พบเห็นและตระหนักถึง....
