​พระอภัยให้ข้อคิด 36

เล่าถึงการเสียด่านเขาเจ้าประจัญให้แก่กองทัพเมืองผลึกแล้ว นางละเวงรู้ข่าวให้เศร้าใจกลัวเสียเมืองลังกาด้วยข้าศึกเก่งกล้า หลังหารือกับบริวารแล้วก็ตัดพ้อต่อว่าพระอภัย พระอภัยว่าคงตามหาพี่จึงบุกมาถึงประตูเมืองลังกา ถ้าน้องรักพี่จริงพี่ก็จะสัญญาออกไปห้ามทัพให้ศรีสุวรรณและสินสมุทรนำทัพกลับไปแล้วพูดเกี้ยวว่ารักน้องหญิงจริง ๆ นะ...

ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน

แม้เกิดใน ใต้ฟ้า สุธาธาร ขอพบพาน พิศวาส ไม่คลาดคลา

แม่เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ พี่ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา

แม่เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา เชยผกา โกสุม ประทุมทอง

เจ้าเป็นถ้ำ อำไพ ขอให้พี่ เป็นราชสีห์ สิงสู่ เป็นคู่สอง

จะติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็นคู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป ( น. 789 )

ฝ่ายนางละเวงหลบออกไปประชุมฝรั่งบริวารว่าข้าศึกบุกประชิดเมืองใครคิดเห็นอย่างไร เมื่อไร้คนตอบ นางจึงว่าจำใช้เล่ห์กลลวงให้พระอภัยมาอยู่กับเราและให้พระอภัยอย่าศึกเราจะให้ครองเมืองครองรัก ก็มาถึงป่านนี้แล้วเข้าตาจนต้องเห็นชอบที่แม่เจ้าเมืองกล่าวไม่งั้นข้าศึกบุกตีเมืองลังกาแตกแน่ ๆ

ฝ่ายพระอภัยได้ทำการอย่าศึกตามใจหมายและสั่งให้ตามหานางละเวง นางยุพาว่าพระองค์แกล้งผูกคอตายสิ ฉันจะไปบอกนางละเวงรู้แล้วอย่าเอ๊ะไปนะ พระอภัยทำตามคำแนะนำ นางละเวงมาเห็นนึกว่าเป็นจริงจึงห้ามแล้วจะให้เชยชมทุกสิ่งอย่างดังบทเสพสังวาสของพระอภัยกับนางละเวงว่า...

สุนีบาตฟาดเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงเปรื่อง กระดอนกระเดื่องดินฟ้าเป็นห่าฝน

ทุกธารถ้ำน้ำพุทะลุล้น ท่วมถนนแนวฝั่งเกาะลังกา

สองสนิทชิดชมอารมณ์ชื่น ระเริงรื่นเริ่มแรกแปลกภาษา

พระลืมองค์พงศ์พันธุ์ศวรรยา นางลืมวังลังกาไม่อาลัย

พระหลงรื่นชื่นกลิ่นดินถนัน นางหลงชั้นเชิงชิดพิสมัย

แต่คลึงเคล้าเย้ายวนรัญจวนใจ จนระงับหลับไปในไสยา. ( น. 815 )

......................................

บรรณานุกรม

สุนทรโวหาร ( ภู่ ),พระ,2329-2398. ( 2555 ). พระอภัยมณี.

กรุงเทพ ฯ : ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ ( 2006 ).