๔๑. ...ความคุ้นเคย..เป็นญาติอย่างยิ่ง...

ในชีวิตผม..ก็มีไม่กี่คนหรอกครับ..ที่จะคุ้นเคยกันแบบนี้..กับพี่ทั้งสอง พี่สุนันต์ และพี่กัญญา พืชหงษ์ทอง ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ คบกันยิ่งกว่าเพื่อน..๑๖ ปีเต็ม ที่รู้จักมักคุ้นกันมา ไม่เคยห่างหาย ตั้งแต่ยุคโทรศัพท์เครื่องโตๆ มาจนถึงยุคที่มีไลน์..ตอนนี้สูงวัยไปตามๆกัน..

พี่ทั้งสอง..ทำงานฝ่ายการเงินและพัสดุ..สังกัด ขสมก.เขตเดินรถที่ ๕ เป็นคนที่ชอบทำบุญกับวัดวาอารามและโรงเรียน..ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาซึ่งผมดำรงตำแหน่งผู้บริหารฯ พี่มาช่วยทำบุญผ้าป่าการศึกษาที่โรงเรียนหลายครั้ง มาเลี้ยงอาหารกลางวันนักเรียน เนื่องในงานวันเกิดและสนับสนุนงานวันเด็กเป็นประจำทุกปี...

น้ำใจของพี่..สม่ำเสมอจนผมประทับใจ พี่มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน มั่นคงมั่งคั่ง ก็ไม่เคยลืมผม ครอบครัวเจริญรุ่งเรืองและร่ำรวย..พี่ก็ยังหาโอกาสมาเยี่ยมเยือนผมอยู่ตลอด..มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมจำได้ติดตา..ปี ๒๕๕๔ ปีนั้นน้ำท่วมหนัก..ผมป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง ต้องผ่าตัดด่วน พี่มารับผมออกจาก รพ.สุพรรณ..เข้ารับการผ่าตัดที่กรุงเทพฯ เราเดินทางกันอย่างทุลักทุเลทำให้ผมประทับใจ ..ไม่เคยลืมเลือนบุญคุณของพี่...

ในช่วงเกือบ ๑๐ ปีมานี้..รู้สึกได้เลยพี่ทั้งสอง..ทำงานหนักมาก..แต่หนักหนาสาหัสอย่างไร ก็ดูเหมือนจะมีความสุขในงานที่ทำ..พี่ทำสวนทุเรียนและผลไม้อื่นๆ ๒๐ ไร่ ที่วังน้ำเขียว..จากนั้นก็ขยับขยายเป็นรีสอร์ทเล็กๆ แต่มีบรรยากาศแวดล้อมที่ยอดเยี่ยม

วันหยุดเสาร์อาทิตย์...จึงต้องเดินทางไปดูแลสวน ไปต้อนรับคณะที่มาขอเช่าที่พัก..ผมเคยไปเที่ยวชมสวนมาแล้ว ๒ – ๓ ครั้ง..แต่ก็นานมาแล้ว...ตอนนี้มาปรับเปลี่ยนเป็นรีสอร์ทด้วย..ผมอยากจะไปเห็นสักครั้ง....

พี่ส่งไลน์มาบอกว่า..จะแต่งงาน”ลูกเอก” หรือ เอกพจน์ ลูกชายคนเดียวของพี่..ที่ผมเห็นมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย..ตอนลูกเอกบวชผมก็ไป..วันนี้..ผมดีใจที่เห็นลูกชายของพี่จะได้มีครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝา..ซึ่งตอนนี้ลูกเอกก็ได้ทำงานบริษัทที่มั่นคงแล้วด้วย..

พี่ซื้อบ้านให้ลูกชายที่หมู่บ้าน..ฮาบีเทีย..เขตบางขุนเทียน ซอยเทียนทะเล ๒๘ และจัดงานมงคลสมรสที่บ้านหลังใหม่เอี่ยมนี้ ผมไปไม่ถูกหรอก ต้องให้ลูกชายขับรถให้ ไปถึงบ้านงานตั้งแต่แปดโมงเช้า...พอไปถึงงาน..ผมสองคนพ่อลูกก็ช่วยหยิบฉวยให้งานเดินไปได้อย่างราบรื่น..

เริ่มตั้งแต่..พิธีการสู่ขอด้วยสินสอดทองหมั้นแบบโบราณ..ที่มีทั้งเงินและทองเส้นใหญ่..มีคนบอกให้แม่เจ้าสาว แบกถุงเงินขึ้นบ่า เดินขึ้นบันไดไปเก็บในห้อง..เพื่อบ่งบอกว่า..ทางฝ่ายเจ้าบ่าวได้มาสู่ขอเจ้าสาวแล้วนะ..ด้วยเงินจำนวนที่มากมาย..

จากนั้น..ผมก็ช่วยยกสำรับภัตตาหารเพล..ซึ่งเป็นพิธีการอันเป็นมงคลอย่างยิ่งในวันนี้..ตามด้วยการเลี้ยงอาหารโต๊ะจีน..ที่ผมไม่ถนัดการนั่งโต๊ะ..ขอต้อนรับแขก และคอยเสิร์ฟน้ำและน้ำแข็ง..

ในช่วงรับประทานอาหาร ก็มีพิธีรดน้ำสังข์..หลังจากช่วยจัดโต๊ะเก้าอี้ให้ดูเรียบร้อยแล้ว พี่ให้ผมช่วยเป็นพิธีกร(จำเป็น)ให้ด้วย ..ก็ยังงงอยู่ว่าทำไปได้อย่างไร..ในเวลานั้น ไม่รู้ใครยื่นไมค์โครโฟนมา..จับไมค์ได้ก็พูดเลย...

กลับถึงบ้าน..ถามลูกชายว่า..งานแต่งงานที่เราไปวันนี้..โต๊ะจีนมีอาหารอะไรบ้าง..ลูกชายยิ้มๆ ก่อนบอกว่า..พระท่านฉันอะไร..โต๊ะจีนก็เป็นแบบนั้นแหละพ่อ...เออ..จริงดิ..ลืมไป

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๒ มีนาคม ๒๕๖๐

[ขจิต ฝอยทอง]

ไปไกลเลยครับ

ดูแล้วอบอุ่น

มีมิตรภาพต่อเนื่องเสมอๆนะครับ