มื้อเที่ยงที่อร่อยที่สุดในโลก
วันนี้ คณะวิทยาศาสตร์รับการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสอง จากสมศ. ทุกอย่างเป็นไปตามที่ดิฉันฝันไว้ตั้งแต่ต้น นั้นคือ
- ดิฉันสามารถไปถึงที่ทำงานได้ตามเวลาที่ตั้งใจไว้
- การประสานงานทุกอย่างราบรื่นไม่ขลุกขลัก ทุกฝ่ายให้การร่วมมือเป็นอย่างดี
- ผู้บริหารทุกระดับร่วมให้การต้อนรับคณะกรรมการกันอย่างอบอุ่นและตรงเวลา
- กำหนดการและเวลาเป็นไปตามที่วางแผนไว้
- ไฟฟ้าและระบบการเชื่อมต่อเครือข่ายคอมพิวเตอร์ไม่มีปัญหา
- บรรยากาศการพูดคุยในห้องและบรรยากาศการเยี่ยมขมหน่วยงานไม่มีปัญหา
- ความเป็นกัลยาณมิตรของคณะกรรมการประเมิน
ทุกอย่างจบลงตรงตามเวลาที่มหาวิทยาลัยกำหนด นั่นคือ เสร็จประมาณ 10.30 น. วันนี้ ถ้าพี่ ๆ ในห้องสังเกตุเห็น จะเห็นว่าดิฉันยิ้มไม่หุบ ในความราบรื่นในทุกเรื่องที่ตัวเองเป็นผู้รับผิดชอบ หลังจากส่งคณะกรรมการฯ ไปยังหน่วยงานต่อไป ดิฉันกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานด้วยความอิ่มเอมใจ ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ซึ่งคนที่โทรมาก็ไม่ใช่คนอื่นไกล คุณเมตตา คนเก่งของเรานี่เอง
คุณเมตตา : คุณรัตติยา เที่ยงนี้ว่างรึเปล่า อ.ปารมี ชวนไปทานขนมจีน ที่คณะแพทย์
ในใจตอนนั้น ดิฉันไม่ลังเลยเลยที่จะตอบตกลง เพราะได้อ่านบันทึกของคุณหมอ ซึ่งได้ทราบถึงที่มาและที่ไปของการเลี้ยงขนมจีนในวันนี้เป็นอย่างดีอยู่ก่อนแล้ว และเคยคิดว่าจะขออนุญาตคุณหมอไปร่วมแจมทาน ด้วย แต่ด้วยความที่คุณหมอ เป็นหนึ่งใน blogger ที่ดิฉันไม่กล้าแสดงความคิดเห็นในบันทึกคุณหมอ ทั้ง ๆ ที่อ่านทุกบันทึก อาจจะด้วยความเกรงในบารมีของคุณหมอ (รู้สึกอย่างงั้นจริง ๆ ค่ะ)
แน่ใจนะคุณเมตตา ว่าคุณหมอปารมี ชวนเราจริง ๆ ท่านอาจจะหมายถึงคุณรัตติยา ซึ่งนามสกุลอื่นรึเปล่า คุณเมตตาเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า
คุณเมตตา : ไม่นะ เพราะคุณหมอบอกให้เราโทรมาชวนเธอจริง ๆ คุณหมออยากรู้จัก
อดไม่ได้ที่จะคิดอีกรอบ เป็นไปได้งัยหว่า ดิฉันกับคุณหมอ ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวเลย จริงอยู่ถึงแม้ดิฉันจะอ่านบันทึกคุณหมอเกือบทุกบันทึก แต่ไม่น่าจะเป็นไปได้ว่าคุณหมอจะเคยอ่านบันทึกของดิฉัน (เพราะประสบการณ์ในการถ่ายทอดของดิฉันยังไม่เก่งนัก)
คุณเมตตาแน่ใจจริง ๆ นะ ว่าคุณหมอชวนเราจริง ๆ (อดไม่ได้ที่จะถามเป็นครั้งที่สาม)
คุณเมตตา : จริงสิ เธอว่างไปรึเปล่าหละ
ดิฉันอยากบอกคุณเมตตาเหลือเกินว่า หัวใจของดิฉันมันพองโต (ตามตัว) และตอบตกลงรับคำ ไปตั้งแต่ประโยคแรกที่คุณเมตตาชวนแล้ว ต่อให้เที่ยงนี้ ดิฉันมีนัดทานข้าวอยู่กับท่านคณบดีแล้วก็เถอะ ดิฉันสามารถยกเลิกนัดได้ เพราะถือว่าคุณหมอให้เกียรติดิฉันเหลือเกิน เมือ่ดิฉันเอาคำชวนของคุณหมอ ไปเรียนท่านคณบดี ท่านก็ไม่ลังเลใจเลยที่จะให้ดิฉันมาทานขนมจีนกับคุณหมอ
บุคลิกของคุณหมอ ดูคล่องแคล่ว ว่องไว เหมือนกับบันทึกที่คุณหมอถ่ายทอดผ่านออกมา และสิ่งที่ทำให้ดิฉันยิ้มไม่หุบอีกรอบคือ คำทักทายของคุณหมอที่บอกว่า "เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นคุณรัตติยา เขียนบันทึกเลยนะคะ" (คิดเข้าข้างตัวเองว่า แสดงว่าคุณหมอต้องเคยอ่านบันทึกของดิฉันแน่ ๆ )
มื้อเที่ยงนั้น ดิฉันได้ทานขนมจีน ร่วมโต๊ะ กับคนที่คิดถึง อีกสองท่าน คือ พี่เม่ย และคุณnidnoi
จะไม่ให้เป็นมื้อเที่ยงที่อร่อยที่สุดในโลกได้อย่างไรหละคะ เห็นไหมว่า วันนี้ ดิฉันมีแต่สิ่งดี ๆ ผ่านเข้ามา เป็นเหมือนน้ำชโลมใจในการเพิ่มพลังในการทำงานของดิฉัน
วันนี้ดิฉันรู้สึกหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ หลังจากกลับไปทำงานตอนบ่าย ดิฉันโม้กับพี่ ๆ ในที่ทำงานทุกคนเลย ว่าดิฉันไปทานขนมจีนกับคุณหมอปารมี มา
ความเห็น (17)
- ยินดีด้วยอย่างยิ่งครับที่งานสำเร็จลงด้วยดี
- อยากให้ถามตัวเองว่าถ้าเราจะทำให้ดียิ่งกว่านี้อีกจะได้หรือไม่
- ขอบพระคุณมากครับ
- ยินดีด้วยค่ะคุณรัตติยา ที่งานสำเร็จไปด้วยความเรียบร้อย
- และยังได้รับอาหารที่อร่อยด้วย
- ตาร้อนนิดนิดค่ะ
- ความรู้สึกของการปิติยินดีในความสำเร็จ ที่เกิดจากพลังสร้างสรรค์รวมหมู่ มีพลังแรงจริง ๆครับ
- ยินดีกับคุณรัตติยาด้วยครับ ที่มีพลังสร้างสรรค์ในการทำงาน
- ตั้งใจชวนจริงๆ ค่ะ แต่ไม่มีจังหวะโทรไปชวนด้วยตนเอง
- อ่านบันทึกของ blogger มอ.เป็นประจำผ่าน planet PSUblog ค่ะ รวมทั้งของคุณรัตติยาด้วย คุณรัตติยาถล่มตัวไปหรือเปล่า คุณรัตติยาถ่ายทอดได้ดีมาก พิสูจน์ได้จากบันทึกนี้ด้วย
- ทั้งบันทึกก่อนหน้า และ บันทึกนี้ แสดงถึงความเอาใจใส่ในงานอย่างใจจอจ่อของคนเบื้องหลัง น่าชื่นชมมากๆ เลยค่ะ
ดีใจที่งานสำเร็จด้วยค่ะ
ในบทบาทของสายสนับสนุน : การทำงานสำเร็จ และการได้รับการยอมรับ ถือเป็นพลังอันมหาศาล ทีเดียวเชียวค่ะ
ยิ้มยิ้ม
เสียดายจัง ไม่ได้ร่วมวงด้วย เพราะเข้าไปเตรียมเพลงประกอบและสไลด์ปิดงาน Patho OTOP2 อยู่ ยังไม่เคยมีโอกาสได้คุยกับคุณรัตติยาจริงจังสักทีเลย
ขอแสดงความยินดีกับผลงานด้วยเช่นกันค่ะ รับรู้ได้เสมอเลยว่าคุณรัตติยาตั้งใจมากๆ จากบันทึกต่างๆที่เล่าไว้
เรื่องเขียนถ่ายทอดนี่ก็เห็นด้วยกับอ.ปารมีค่ะว่าคุณรัตติยาถล่มตัวมากเลย อยากบอกคุณรัตติยา 1 เรื่องค่ะว่า บันทึกของคุณรัตติยาที่เล่าเรื่องตอนนั่งแท้กซี่ที่กรุงเทพฯ เป็นที่มาหลักของการยอมพกโทรศัพท์มือถือ เพราะมีเหตุจะต้องไปกรุงเทพฯหลายวันเพื่องานมหกรรมความรู้ฯ กลัวว่าหากพลัดหลงไปคนเดียว จะใช้วิทยายุทธคุณรัตติยานี่แหละค่ะ อ่านแล้วยังประทับใจกับความตื่นเต้นอยู่เลย เพราะฉะนั้นที่คุณรัตติยาบอกว่า "เพราะประสบการณ์ในการถ่ายทอดของดิฉันยังไม่เก่งนัก" นี่ ขอยกมือคัดค้านทั้งสองข้างเลยค่ะ
น้าน...อ่านไปยิ้มไป..ไม่หุบยิ้ม...ตามพี่รัตติยาเลยคะ...
อ.หมอปารมี...ท่านน่ารักคะ...กะปุ๋มยังเคยโดยแซวว่าตนเอง...อายุมากกว่าท่าน...เพราะท่านสดใส...เหมือนวัยรุ่นเลยคะ...
...
สักวันกะปุ๋ม..อาจได้เจอตัวเป็นๆ...ของพี่รัตติยานะคะ...และก็จะทวงกาแฟ...แบบเป็น...ของจริงๆ...จากพี่ด้วยนะคะ...อย่าลืม!!!...ชงให้กะปุ๋มดื่มนะคะ...
...
และก็รู้สึกเบิกบานใจด้วยจัง...กับความสุขจากงาน...รับรู้และร่วมรู้สึกด้วยคะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
บันทึกที่เปี่ยมไปด้วยพลังความยินดี....ในความสำเร็จในงานที่ทำ....ขนมจีน...เบื้องหลังที่ยาวนาน...อบอุ่น...สู่ความสำเร็จของพยาธิ...ดิฉันมีความรู้สึกมากหว่าความอร่อยเช่นกันค่ะ....รู้สึกดีใจที่เมื่อวานโทรเจอกันนับเป็นโชคของเรา...(ปกติเลวลาเรากดหากันร้อยครั้ง....จะเจอกันแค่ 10 ครั้ง...เราเจอกันใน blog ซะมากกว่า..ฮา...)
- ผมมาช้าอีกแล้ว
- มัวแต่สอบอยู่
- ผอ บวรมาแล้วหรือครับ
- หายไปนานมาก
- ดูแลสุขภาพด้วยนะครับพี่
คิดๆ อยู่ค่ะว่า คุณรัตติยา ต้องมากับคุณเมตตาแน่ๆ
อาจารย์ปารมีใจดี ค่ะ คุณรัตติยา (ไม่อยากบอกว่าแรกๆ nidnoi ก็กลัวเหมือนกัน ...)
ว่างๆ น่าจะนัดทานกาแฟกันนะคะ จะได้คุยกันเต็มที่ ประสาคนมีคุณภาพทำงานคุณภาพ (ส่วน nidnoi ขอนั่งฟังและดื่มกาแฟ อย่างเดียว)
โทษนะคะที่ตอบความเห็นช้าไป รอมิตรรักแฟนเพลงให้มาครบกันก่อนหนะคะ แล้วที่สำคัญที่บ้านเข้าเน็ตไม่ได้เลย หลายคืนแล้ว เพิ่งเข้าไปตอนบ่ายวันนี้เองค่ะ
- ผอ.บวร ถึงแม้ท่านผอ.จะห่างหายไปเป็นพัก ๆ แต่ทุกครั้งที่เขียนบันทึกใหม่ ผอ.จะมาเป็นกำลังใจท่านแรกเสมอค่ะ ขอบคุณมากค่ะ อยากเรียนผอ.ว่า ทุกวันนี้ทำงานด้วยความเต็มใจและเอาใจใส่ต่อเนื้องานที่รับผิดชอบ และจะพยายามทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ
- ครูอ้อย มิตรรักที่ถึงแม้จะอยู่ห่างไกล แต่ก็แวะเวียนมาให้กำลังใจเสมอเสมือนอยู่ครอบครัวเดียวกัน หวังเหลือเกินว่า KM แห่งชาติคราวนี้ จะได้กอดครูอ้อยให้หายคิดถึงซะที
- คุณบอย น้องชายที่น่ารัก เชื่อไหมว่า พี่อิจฉาคุณบอยมาก ๆ ในงานที่คุณบอยทำ และผู้บริหารให้ความสนับสนุนเพราะพี่ยังไม่สามารถทำสิ่งที่พี่หวังให้สำเร็จได้เลย คงต้องไปขอเทคนิคในการโน้มน้าวผู้ใหญ่จากคุณบอยซะแล้ว KM คราวนี้คงได้มีโอกาสเจอกันนะคะ
- พี่เม่ย พี่สาวที่ใจดีเสมอ ถ้าอาหารมื้อนี้เป็นฝีมือพี่เม่ยด้วย คงจะอร่อยกว่านี้เป็น 100 เท่า
- คุณหมอปารี ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ จะพยายามทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ ที่สำคัญจะเป็นตัวผลักดันให้คนในหน่วยงานเห็นความสำคัญของการแลกเปลีย่นเรียนรู้กันให้ได้ค่ะ
- คุณสมพร ค่ะ สำหรับคนเบื้องหลังอย่างเรา การที่มีสิ่งดี ๆ ตอบรับเข้ามาในชีวิตแม้เพียงเล็ก ๆ ก็สามารถแปรเปลี่ยนเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ ได้ ขอบคุณมากค่ะ
- คุณโอ๋ ค่ะ ขอบคุณคะ ที่ประสบการณ์ตรงของตัวเองเป็นประโยชน์ต่อคุณโอ๋ สิ่งที่ตัวเองอยากทำให้ได้เหมือนคุณโอ๋ตอนนี้คือ มีความรักในการถ่ายทอด เพราะสำหรับตัวเองแล้ว คิดว่าเวลายังพอมีเหลืออยู่ แต่อารมณ์นี่สิ บางครั้งสำคัญเหลือเกิน อยากมีอารมณ์อยากถ่ายทอดได้เหมือนคุณโอ๋จังเลย
- Kapoom น้องสาวที่น่ารัก ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจดี ๆ ที่ต่างมีให้กันเสมอ ฝันเหลือเกินว่าจะได้ไปดื่มกาแฟร่วมกันกับกะปุ๋ม km คราวนี้จะมีโอกาสได้เจอกันรึเปล่าค่ะ
- คุณเมตตา ขอบคุณนะคะ เพราะรู้จักคุณเมตตา จึงทำให้มีสิ่งดี ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตเยอะเหลือเกิน
- คุณครูขจิต ขา มาช้ายังดีกว่าไม่มานะคะ เพราะพี่รอครูคนแรกเลยนะเนี่ย ยังสงสัยอยู่เลยว่า หายไปชายแดนเหมือนกับผอ.บวร อีกแล้วรึเปล่า แต่คราวนี้ ผอ.มาคนแรกเลย
- คุณศิริ ค่ะ คิดว่าจะได้เจอคุณศิริซะอีกนะเนี่ย เพราะรู้ว่าคุณศิริ ต้องอยู่ในงานด้วย เพราะอ่านบันทึกเกี่ยวกับงานนี้ ของคุณศิริทุกบันทึก แต่ก็หาคุณศิริไม่เจอ เสียดายยัง
- คุณnidnoi ค่ะ ยินดีและเต็มใจค่ะ ไว้มีโอกาสเราไปกันอีกนะคะ
- แวะมาขอบคุณครับ
- ดูแลสุขภาพบ้างนะครับ
- มีทานขนมจีน ที่คณะแพทย์
- อย่างเดียวหรือครับ
- คุณNidnoi คงทานไม่ได้ (น้อย)
- ขอบคุณมากครับ
- ไปงาน KM ไหมครับ
- ขอบคุณมากครับ
คุณรัตติยาขา แฟน ๆ เยอะดีจัง ยินดีด้วยค่ะ และขอให้สิ่งชโลมใจผ่านเข้ามาในชีวิตทุกเมื่อเชื่อวันนะคะ