สุนทรียสนทนาที่ประทับใจ
เมื่อปลายเดือนกันยายน ดิฉันได้มีโอกาสคุยกับพนักงานขับรถ ของโรงแรมไพลิน จ.สุโขทัย ในคราที่นั่งรถไปสนามบิน.....ระหว่างทางมีร่องรอยของน้ำท่วมอยู่ให้เห็น ดิฉันจึงชวนสนทนา
"....ท่าทางจะท่วมมากนะคะ...คงลำบากกันน่าดู...."
คู่สนทนา : ลำบากซิ กู้เงินเขามาทำนาทำสวน หม๊ดเลยจมน้ำหม๊ด...จะเอาเงินที่ไหนไปส่งเขาก็ยังไม่รู้เลย...
......เพราะไม่เชื่อปัญญาดั้งเดิมซิ....คนเฒ่าคนแกน้ำตาไหล...สมัยนี้มันอวดรวยกันถมดินปลูกบ้านกัน....ใครถมสูงคนนั้นรวย...ไมรู้หรอกว่าไปปิดทางน้ำเขา....บ้านเก่าก่อนจะมีใต้ถุนบ้าน...ให้น้ำผ่านได้...พอน้ำหลาก...ก็ไม่ท่วม....หลากนานเป็นเดือนก็ไม่ท่วม....มันมีช่องให้น้ำผ่านสมัยนี้"น้ำไปไหนไม่ได้....กลายเป็นน้ำท่วม...."
ดิฉันนั่งฟังนิ่งๆ.....ถูกใจกับสำเนียงเหน่อๆน่ารักแบบคนสุโขทัย...กับความคิดคำนึงของผู้พูด...น่ากลัวมั๊ยหล่ะทางใต้น่ะ....ใครชวนผมไม่ไปหร๊อก...กลัวตาย...แก่แล้วก็ยังกลัวตาย...แล้วแกก็หัวเราะ...
ขับรถที่นี่มานานแล้ว....ไม่หวังรวยมีพออยู่พอกิน....มีความสุขแล้วเท่านี้อาชีพสุจริต...ไม่ต้องดิ้นรนมาก....ทำหน้าที่ให้ดีลูกค้ามีความสุข..ผมก็พอใจแล้ว...
เป็นการสนทนาที่สัมผัสได้ว่า...ผู้พูดมีความสุขในการมีชีวิตและการงานจริง จริง ดิฉันพลอยมีความสุขไปด้วย
ความเห็น (5)
น้ำท่วมดีกว่าฝนแล้ง ที่ผ่านมาเดือนก่อนๆ ประโยคนี้ต้องทบทวน
ผมอาจมีโอกาสไปทำงานโซนภาคใต้เร็วๆนี้ หรือ(ยังไม่แน่ใจ)
ผมไม่กลัวครับ แต่อบอุ่นเพราะแอบไปรู้จัก คนใต้ มากมายแล้วครับ
บันทึกนี้ บอกถึง "ความพอเพียง" ครับ
ไม่หวังรวยมีพออยู่พอกิน....มีความสุขแล้วเท่านี้อาชีพสุจริต...ไม่ต้องดิ้นรนมาก....ทำหน้าที่ให้ดีลูกค้ามีความสุข..ผมก็พอใจแล้ว
ข้าราชการไทย (ใจห้าวหาญ) คนนี้ ขอชื่นชม พขร. ท่านนี้และขอคารวะด้วยความจริงใจ
คำพูดของท่านคือข้อสรุปที่คุณเอก สรุปไว้จริง ๆ และโดนใจ "ความพอเพียง"
ความสุขมักจะซ่อนตัวอยู่กับคนจนเงินแต่ไม่จนน้ำใจที่มีน้ำใจงาม...ทำงานอาชีพสุจริต...ร้องเพลงคลอ...ผิวปาก...ร่าเริงแจ่มใส...อยู่เสมอนะครับ...
- เข้ามาทักทายคนสวยของ มอ.ค่ะ
- คิดถึงหลายวันแล้วค่ะ เครื่องเสีย ที่บ้านก็เปลี่ยนคู่สาย
- ดีใจกับความพอเพียงที่เป็นสุขค่ะ
- สวัสดีค่ะพี่เมตตา ท่านพี่คงสบายดีนะคะ
- ตัวเล็กที่บ้านเป็นอย่างไรบ้างคะ
- คนขับรถ กับความพอเพียง ขอยกย่องค่ะ