วันที่ 16 ฉายเดี่ยว (6 ธันวาคม 2559)

หลังจากผ่านวันหยุดยาว 3 วันที่ได้กลับบ้านไปเติมพลังใจอย่างเปี่ยมล้นหัวใจในวันดินโลก หรือวันพ่อแห่งชาติในความจำของพวกเราทุก ๆ คน ในความรู้สึกแล้ว เรายังคงคิดอยู่เสมอว่าวันที่ 5 ธันวาค เป็นวันพ่อแห่งชาติ เป็นวันที่ทุกคนจะคิดถึงพ่อ เป็นวันที่ลูกต้องกลับบ้านไปหาพ่อ หลายคนก็พูดว่ารักพ่อทุกวันอยู่แล้ว ไม่ได้รักแค่วันพ่อ เหมือนกันค่ะ ดิฉันรักพ่อทุกวัน โทรหาพ่อ บอกรักทุกวัน แต่พอถึงวันพ่อก็ต้องแสดงความรักที่ยิ่งใหญ่ กลับบ้านไปให้พ่อหายคิดถึง ล้างเท้าขอขมา กราบเท้า บอกรักพ่อ บางปีก็มีของไปให้เล็ก ๆ น้อย ๆ การ์ดสวย ๆ ไว้ให้พ่อดูเวลาที่คิดถึงเรา แต่ปีนี้ไม่มีของอะไรให้ พ่อบอกว่า แค่ลูกกลับบ้านพ่อก็ดีใจมากแล้ว คำ คำ เดียว จากผู้ชายที่รักเราที่สุดในโลก ก็ทำให้ลูกสาวอย่างดิฉัน น้ำตาคลอเลยค่ะ ถ้าจะพูดเรื่องพ่อ ดฺแันพูดได้ทั้งวันเลยค่ะ เพราะในชีวิตของดิฉัน สิ่งที่ดีที่สุดคือการได้เกิดเป็นลูกพ่อกับแม่ อยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น ดิฉันพูดกลัวทุกท่านจะหาว่าทำไมโชคดีจัง เรื่องแบบนี้มันป็นบุญเก่าจริง ๆ ค่ะ

เช้าวันนี้เดินทางมาโรงเรียนตั้งแต่เช้า เมื่อคืนคุณครูประจำชั้นบอกกับเราว่าท่านลาในวันนี้ เพราะทางคณะศึกษาดูงาน จากเกาะลันตา กระบี่ จะมาดูงานในวันพรุ่งนี้ แต่เดินทางมาถึงวันนี้แล้ว ด้วยความที่สามีของครูพี่เลี้ยงเราท่านเป็นคนเกาะลันตา รู้จักแขกดี ทางผู้อำนวยการก็เลยให้เป็นธุระดูแลแขก วันนี้ดิฉันก็เลยได้รับหน้าที่ดูแลนักเรียนชั้น ป.4/2 ฉายเดี่ยวค่ะ

การที่ครูพี่เลี้ยงไม่อยู่ ทำให้งานทุกอย่างตกมาอยู่ที่เรา ตั้งแต่ดูแลนักเรียนทำเขตบริการ ดูแลนักเรียนเข้าแถว(อันนี้งานหลักต้องดูแลทุกวันอยู่แล้ว) ยังดีที่คาบสอนของเรากับครูพี่เลี้ยงตรงกันเกือบทุกคาบ ก็เลยไม่ได้สอนแทน คุณครูท่านอื่น พอรู้ว่าครูท่านไหนไม่มา ก็จะช่วยดูแลนักเรียนอยู่ในห้องค่ะ

งานที่ต้องได้รับผิดเพิ่มก็คือ ดูแลความเรียบร้อยของห้องเรียน ดูแลนักเรียนทำความสะอาดห้องเรียนให้เรียบร้อย

วันนี้มีนักเรียนคนนึงเอาฟุตบอลของตัวเองจากที่บ้านมาเล่นที่โรงเรียน ซึ่งครูพี่เลี้ยงได้บอกผู้ปกครองแล้วว่าไม่ให้เอาของเล่นมาเล่นในโรงเรียน เพราะกลัวของเล่นจะหาย ให้นักเรียนเล่นที่บ้าน หลังจากที่ดิฉันเห็นไม่ได้คิดจะยึดแต่ดันเอาขึ้นมาเล่นขณะที่ดิฉันกำลังจัดการเรื่องนักเรียนที่ไม่ทำเขตบริการในตอนเช้าวันนี้ ก็เลยยึดลูกฟุตบอล และเก็บไว้ใต้โต๊ะ

สัพักมีนักเรียนสายประชาสัมพันธ์ มาแจ้งข่าวล่ามาไวเหมือนเคย ๆ บอกว่า แอบเอาบอลไปเล่น จึงเรียกมาตักเตือนว่า ถ้าอยากได้บอลคืน ต้องไม่แอบเอาบอลไปเล่นแล้วครูจะคืนให้คาบเรียนสุดท้าย

แต่ไม่เป็นผลค่ะ เพราะแอบเอาไปเล่นจนได้ รู้ข่าวจากสายประชาสัมพันธ์อีกแล้วค่ะ ก็เลยต้องให้นางร้ายเข้าสิง และแกล้งขู่ไปว่า จะไม่คืนลูกฟุตบอลให้ เจ้าของบอลบอกว่า เพื่อนเอาออกมาเล่น แต่ตัวเองก็เล่นด้วย ทีนี้ก็เลยต้องขู่ยึดค่ะ เพราะเป็นความผิดของคนที่แอบเอาไปเล่นและเจ้าของลูกฟุตบอลด้วยค่ะ

หลังจากนั้นเจ้าขอลบอลก็ร้องห่ม ร้องไห้ หนักมาก เพื่อน ๆ ที่เอาออกมาเล่นด้วยกัน ก็เริ่มรู้สึกผิด ขณะที่ดิฉันสอนอยู่ห้องข้าง ๆ ก็มีสายประชาสัมพันธ์มาบอกว่า ร้องไห้หนักมากและเพื่อนจะรวมเงินกันซื้อลูกฟุตบอลให้ใหม่

พอได้ทราบข่าว ก็บอกกับนักเรียนที่อยู่ในเหตุการณ์ว่า เมื่อครูไม่อนุญาตให้เอาของเล่นมาเล่นที่โรงเรียน เพราะกลัวว่าของเล่นของนักเรียนจะหายหรือเอามาเล่นในห้องจะเกิดความเสียหาย เล่นในเวลาเรียน การที่นักเรียนเอาของเล่นมาเล่น แล้วยังเล่นในเวลาเรียนแบบนี้เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง และการที่นำของเล่นที่ครูยึด เอาออกจากที่เก็บไปเล่น ถือว่าไม่มีมารยาทที่สุด หยิบของออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาต เด็กที่ดีจะไม่ทำแบบนี้

และคืนลูกฟุตบอลให้ก่อนกลับบ้าน พร้อมตักเตือนห้ามเอาของเล่นมาโรงเรียนอีก ทีนี้จำไปจนจบ ป.4 เลยค่ะ

การที่ต้องดูแลนักเรียน ฉายเดี่ยวคนเดียวก็ต้องมีเหตุผลให้มาก และคิดอยู่เสมอว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไง แล้วก็มักจะมีเหตุการณ์มาให้แก้อย่างวันนี้ ในวันที่ต้องฉายเดี่ยวด้วยนะคะ ^^

หลังจากร้องไห้หนักมาก

ดาวพลัดถิ่น