10 ปีศวพถ. (ศูนย์ประสานงานเครือข่ายเพื่อการวิจัยและพัฒนาท้องถิ่น)
<p “=””>
ปี 2550 ผู้เขียนได้รับการพัฒนาศักยภาพตนเอง จากการเข้าร่วมโครงการสานพลัง ทวีพลังคนพิการพัทลุง ซึ่งมี
อาจารย์ ชายขอบ (วรพล หนูนุ่น)เป็นหัวขบวน โดยใช้ ศวพถ.(ศูนย์ประสานงานเพื่อการวิจัยและพัฒนาท้องถิ่น)
เป็นตัวขับเคลื่อนขบวน พวกเราหลากหลายที่มา หลากความรู้หลายความคิด ทั้งตัวผู้พิการ ผู้ดูแลผู้พิการ อสม
เจ้าหน้าที่สาธารณสุข และท้องถิ่น รวมตัวกันทำงาน แบบไตรภาคี ทุกคนทุกฝ่ายได้ประโยชน์ร่วมกัน
โดยมีกลไกโครงสร้าง”เชิงความสัมพันธ์” แบบเพื่อนพ้องน้องพี่ มีการประชุมแบบสัญจร แบบนอนคา ทำให้สนิท
รู้จักมักคุ้นกับครอบครัวของแกนนำ ซึ่งมีขอบข่ายงานทั่วภาคใต้ พวกเราได้รับการพัฒนาความคิด พัฒนาระบบการทำ
งาน และการจัดการความรู้ และมีความรู้ใหม่เพิ่มขึ้น ได้รู้จักเจ้าหน้าที่หลายระดับที่ขับเคลื่อนงานร่วมกัน
จนกระทั่ง อาจารย์ ชายขอบ ลาออกจากกระทรวงสาธารณสุข กิจกรรมของศวพถ. ก็หยุดชะงักลงขณะหนึ่ง
แต่ผลผลิตที่อาจารย์ได้ปลูกสร้างไว้ไม่หยุดชะงัก บางคนยกระดับไปเป็น นายกสมาคมคนพิการ บางคนก็ไปทำงานสร้าง
สุขชุมชน ส่วนผู้เขียนก็ใช้กระบวนท่าของอาจารย์ มาสู่งานคุณภาพโรงพยาบาลปากพะยูน ซึ่งเมื่อพวกเรามาเจอกันก็
โหยหาถามถึง ศวพถ. ว่าเมื่อไหร่จะมีกิจกรรมแบบศวพถ. อีก แล้วฝันของพวกเราก็เป็นจริง เมื่ออาจารย์ ได้เชิญพวกเรา
ไปวิพากพ์งานของนักศึกษา วิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี่ เอกสาธารณะสุข ณ. ทะเลบัน จังหวัดสตูล พวกเรา
มี ปูเปรี้ยว(บล็อกโกทูโนว์) น้องนา และผู้เขียน หารือกันเพื่อผลักดันให้ ศวพถ.มีกิจกรรมต่อ ซึ่งอาจารย์ ชายขอบก็มี
ความยินดีที่เห็นพวกเราสานงานต่อ แล้ววาระที่รอคอยก็มาถึง เมื่อพวกเรา ชาวศวพถ. ถูกเชิญให้ไปวิพากพ์งานของนัก
ศึกษา ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎอีกครั้ง เราก็คุยต่อในเรื่อง ศวพถ.และได้จัดโครงสร้างชุดใหม่ขึ้นมา แล้วนัดทีม ศว
พถ.และคณะทำงานชุดใหม่ มาหารือกันที่บ้านผู้เขียน
ได้ข้อสรุปว่า แนวทางในการขยับงานต่อจากนี้
มีเรื่องโครงการ เปลี่ยนคุณค่าของผู้สูงอายุเป็นมูลค่า
และการรำลึก 10 ปี ศวพถ.
น้อง ถา ยอดนักอำ
<p “=””>
แล้ว นัดคุย ต่อในวันที่ 16 พฤศจิกายน 2559 ณ.บ้านพ่อเขียน(บล็อกเครื่องหมายคำถามเดียว)…..
วันเวลานัดหมายมาถึง พวกเราชาว ศวพถ. ก็ มาร่วมวงพูดคุยกัน แต่ส่วนมากเราจะรำลึกถึงบรรยากาศเก่าที่เรามีสุขร่วม
กัน เพราะงาน นี้มี น้อง ถาวร นักจัดรายการ ยอดนัก อำ มาสร้างสีสรรค์ให้สนุกสนาน เฮฮาตลอด จนน้องเปีย ศรัญญา แก้วสุวรรณ กรรมการน้องใหม่มึนตึบ
พ่อเขียนได้นัดหมายผู้สูงอายุมาฟังแนวคิด การสร้างคุณค่าให้เป็นมูลค่าที่ไม่ใช่ตัวเงินมาร่วมวงสนทนา ซึ่งก็ได้แลกเปลี่ยนความคิด ต่างเห็น
พ้องว่าเป็นเรื่องที่ดี ซึ่งเรื่องนี้ คงเป็นประเด็นที่ ชาว ศวพถ จะขับเคลื่อนต่อไป ภายใต้ แนวคิดว่า “ผู้สูงอายุไม่ใช่ ภาระ
ของสังคม แต่ผู้สูงอายุคือคุณค่า และเป็นพันธะที่ผู้สูงอายุต้องคืนให้สังคม ซึ่งน้องนาบอกว่า กิจกรรมคุณค่าของผู้สูง
อายุที่มีต่อสังคมคือ”ธนาคารบุญ” ซึ่งในรายละเอียดคงต้องคุยกันให้ตกผลึกความคิดในเรื่องนี้ วันนี้พวกเรา ไม่ได้นอน
คา เพราะบางคนไม่ได้เตรียมสัมภาระมา ที่ผ่านมาพวกเรามาครบ นอนคา หลบพร้อม
การพบกันในครั้งนี้ คนอื่นไม่รู้แต่สำหรับผู้เขียนตื่นมาตอนเช้า คนข้างกายถามว่า ไปทำอะไรกันมา เห็นนอนหัวเราะทั้ง
>คืน…..สุขกระจายจนละเมอ เมื่อชาวศวพถ. เจอกัน
</p>
</p>
</p>
</p>
น้อง นา น้องปู ผู้ทรงพลังของศวพถ.
ขอบคุณพ่อเขียนและแม่ต้อย ที่แกงปลาดุก ตกใจ (ดุกอุย)ที่แสนอร่อยให้พวกเราทาน
ความเห็น (7)
หวัดดีจ้ะลุงวอ อย่าลืมแวะเอาส้มมะงั่วนะจ๊ะ
ขบวนและกระบวนที่เกิดจากการจัดตั้ง ผู้จัดตั้งย่อมมีวัตถุประสงค์เฉพาะ กำหนดทิศทาง ขอบเขตุและระยะเวลาตามที่ต้องการประโยชน์ ขบวนจะหมดสภาพเมื่อถึงที่หมาย ส่วนขบวนและกระบวนที่เก่อตัวขึ้นเอง อุปสงค์เป็นอุดมการณ์กระบวนจะมีพลัง ไม่ต้องวิ่งตามรางที่ถูกสร้างและภายใต้ระยะทางเวลาที่ถูกกำหนด
-สวัสดีครับท่านวอญ่า...
-ตามมาให้กำลังใจ..
-รักเลย...คนพัทลุง...
สวัสดีน้องมะเดื่อ
มะงั่ว เลี้ยงไว้ให้ด้วย ผ่านไปจะแวะรับ
ช่วงนี้สุขภาพ ขาไม่ค่อยดี
มีโอกาสจะแวะไป
เรียนอาจารย์ จำรัส
ศวพถ เป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่ทำแล้วมีความสุข
เกิดประโยชน์แก่ชุมชน
สามารถ เชื่อมกับ วปช ได้ในหลายประเด็น
บังครับ
เสียดายมาก
ติดงานที่นครฯเลยไม่มีโอกาสแวะไป
ขอบคุณมากๆครับ
สวัสดีอาจารย์ ขจิต อยากชวนอาจารย์ มาคุยเรื่องการท่องเที่วโดยชุมชน ที่ปากพะยูน
วันเวลาจะส่งข่าวน่ะครับ