สิ่งที่ได้รับมาจากการประชุมนายทะเบียนUC #3

วันที่หนาว ช่วงหนาวมากที่สุด

     ในช่วงนี้ผมรู้สึกหนาวมากที่สุดจริง ๆ ถ้าเป็นเพียงผู้เข้าร่วมประชุม ผมคงนั่งอยู่ต่อไม่ได้แล้วครับ รู้สึกหนาวปน ๆ สับสน ด้วยมีเสียงที่ได้ยินมาจากตอนก่อนเที่ยงดังอยู่ในหูว่า จัดประชุมขึ้นเพื่ออะไร? เสียงนี้ดังพอที่จะทำให้ผมหนาวได้

     หลังเบรกช่วงบ่ายทุกคนก็เริ่มลงมือให้ข้อมูลในส่วนของเครือข่ายที่ตัวเองอยู่ครับว่าจะจัดหลักสูตรในการพัฒนานายทะเบียนฯ อย่างไร และให้ข้อมูลในส่วนของเขตพื้นที่รอยต่อที่มีการข้ามเขตมาใช้บริการกัน ซึ่งในโครงการของระดับจังหวัดจะได้นำข้อมูลส่วนนี้ไปวางแผนจัดสรรเงินงบประมาณตามวงเงินที่กำหนดไว้ลงไปสู่เครือข่ายหน่วยบริการ ตามนโยบายท่านนายแพทย์สาธารณสุขจังหวัดที่บอกว่าเครือข่ายหน่วยบริการต้องแข็งแรง ทำได้เอง และให้จังหวัดเป็นผู้สนับสนุน เป็นพี่เลี้ยง และคอยติดตามความก้าวหน้าของการดำเนินงานเท่านั้น เรียกว่าเป็นการเพิ่ม Autonomy ให้เครือข่ายบริการ (CUP) ให้มาก ๆ ครับ ช่วงในระหว่างที่ที่ประชุมกำลังทบทวนและเขียนลงในกระดาษเพื่อส่งให้น้องอ้อเป็นผู้รวบรวมอยู่นั้น ใจผมหนาวมาก ถึงมากที่สุด เกือบจะทนไม่ไหว แต่ก็ทนจนกล่าวขอบคุณทุกคนที่มาประชุม และขอปิดประชุม ก่อนเดินลงไปขึ้นรถกลับบ้าน พร้อม ๆ กับคนที่มาประชุมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

     ความหนาวนี้ไม่ได้เกิดจากความกลัวในส่วนตัว แต่เกิดจากการความกลัวต่อพี่น้องทีมงาน ที่ต้องสูญเปล่าในความตั้งใจต่อการสร้างหลักประกันสุขภาพ และการพัฒนาระบบสาธารณสุขร่วมกันมากกว่า เพียงเพราะเกิดจากสิ่งเล็ก ๆ ที่เป็นสนิมในใจ แต่ได้ส่งผลกระทบอันยิ่งใหญ่ต่อความมุ่งมั่นเสียแล้ว

วันที่หนาว... [ ช่วงเริ่มหนาว ] [ ช่วงหนาวมากขึ้น ] [ ช่วงหนาวมากที่สุด ]