วันที่ 1 วันแรก...กับการเริ่มต้นใหม่สู่ทางที่ฝัน (1 พฤศจิกายน 2559)
สวัสดีค่ะ...ก่อนอื่นก็ขอแนะนำตัวเองอีกครั้งนะคะ หนูนางสาวลัดดาวัลย์ จันตะคุต ชื่อเล่น ฟ้า ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 5 โครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่ ตอนนี้กำลังฝึกประสบการณ์วิชาชีพอยู่ค่ะ ซึ่งเทอม 1 ที่ผ่านมา ได้ไปฝึกที่โรงเรียนเอกชนในจังหวัดเชียงใหม่ โรงเรียนนี้ใหญ่มาก มีนักเรียนหลายพันคน ความรู้สึกของเทอม 1 ที่ผ่านมา สุข ทุกข์ เหนื่อย ท้อ ปนกันไปหมดค่ะ ครูพี่เลี้ยงเทอม 1 ที่ผ่านมา เป็นครูหัวหน้ากลุ่มสาระวิทยาศาสตร์และกลุ่มสาระคณิตศาสตร์ ทั้ง 2 คนเลย ไม่ต้องถามถึงความเป๊ะ...ไม่ต้องถามถึงความเก่ง แต่เป็น 4 เดือนกว่า ที่หนูได้อะไรกลับมามาก ได้ประสบการณ์ ได้เห็นต้นแบบที่ดี ได้ฝึกตัวเองในสิ่งที่ไม่เคยทำ กว่าจะผ่านมาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และเทอม 2 นี้ก็เช่นกัน...ขอให้เจอเรื่องราวที่ดี เรื่องราวที่สอนให้แกร่งขึ้น เรื่องราวที่มาสร้างแรงบันดาลใจให้หนูในการเดินไปทางที่ฝันไว้ คงไม่มีทางเดินไหนที่ไม่เหนื่อย ชีวิตคงไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ...แต่ก็คงไม่ยากเกินความพยายาม ไม่ได้หวังว่าจะดีทุกเรื่อง แต่หวังว่าจะผ่านทุกเรื่องไปได้ด้วยดี --- ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ---
วันแรก....กับการสอนหนังสือในรัชกาลที่ 10
กับช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของคนไทยที่ผ่านมา เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ การสูญเสียพ่อไปพร้อมกัน คงไม่มีใครอยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น หลายอย่างที่พ่ออยากบอกคนไทย อยากให้คนไทยเป็น อยากให้คนไทยทำ...กลับดังชัดเจนในใจคนไทยมากขึ้น #พ่ออยู่ในใจเสมอ ทุกหน่วยงาน ทุกที่ ทุกจังหวัด ต่างแสดงออกในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อกราบส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย และวันนี้ก็เช่นกัน โรงเรียนแปลตัวอักษรเป็นเลข 9 และมีหัวใจล้อมรอบ #ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป
วันแรก....กับโรงเรียนใหม่
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก กับโรงเรียนใหม่ เทอม 2 นี้ได้มาฝึกประสบการณ์วิชาชีพที่โรงเรียนพุทธิโศภน อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ โรงเรียนอยู่ใกล้วัดเจดีย์หลวง ในตัวเมืองเชียงใหม่ ทางกลับบ้านของหนูเองเพราะหนูเป็นคนเชียงใหม่ ไม่คิดว่าจะได้มาอยู่ที่นี่...ขออนุญาตบอกเล่าเรื่องราวทั้งความสุข ความประทับใจ ความทรงจำ และปัญหาที่เจอ ผ่าน Gotoknow นะคะ ภาษาที่ใช้อาจจะไม่เป็นทางการมากนัก แต่เรียบเรียงผ่านความรู้สึกทั้งหมดค่ะ โรงเรียนนี้ท่านผู้อำนวยการ เคยเป็นอาจารย์ที่สอนโครงการพวกเรามาก่อนค่ะ ท่านถูกเชิญให้ไปสอนพวกเราในวิชาการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนประถมศึกษากับชุมชน ตอนนั้นพวกเราอยู่ปี 3 ท่านผู้อำนวยการเป็นกันเองมาก ใจดี เป็นกันเอง ไม่ถือตัว เทอม 2 หนูสอนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 วิชาวิทยาศาสตร์ วิชาสุขศึกษา และวิชาภาษาไทย สำหรับ 2 วิชาที่จะมีอาจารย์มานิเทศ เป็นวิชาวิทยาศาสตร์ และวิชาสุขศึกษา ค่ะ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 มีทั้งหมด 5 ห้อง เจอทั้ง 5 ห้องเลย ซึ่งเพื่อนที่อยู่ตอนเทอม 1 บอกเล่าถึงวีรกรรมมาเยอะมาก ตอนแรกก็กลัวนะ แต่ก็เชื่อว่าจะผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา
วันแรก....กับเพื่อนใหม่
โรงเรียนนี้นักศึกษาฝึกสอนเยอะมาก ซึ่งแตกต่างจากเทอม 1 ที่ผ่านมา มีเพื่อนฝึกสอนไม่กี่คน ความรู้สึกวันนี้บอกไม่ถูกเลย การที่เราเจอคนเยอะขึ้น เราก็ต้องปรับตัวให้มากขึ้น เพื่อนใหม่มาจากหลายสถาบัน แต่เราก็พอจะเห็นเพื่อนมาก่อนบ้าง จากรูปที่เพื่อนเทอม 1 เคยอัพลง Facebook พวกเรากระจายกันไปตามวิชาเอก ตามวิชาที่ตัวเองถนัด อยู่ทุกระดับชั้นเลย แต่ในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่เราอยู่นั้น มีนักศึกษาทั้งหมด 4 คน (รวมกับตัวเอง) อยู่ครบทุกห้องเลย --- ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ---
วันแรก....กับเพื่อนเก่า
พวกเราครูเป็นเลิศ เทอมนี้มาฝึกสอนที่โรงเรียนพุทธิโศภน 5 คนค่ะ งานนี้คัดหุ่นมากันเลย ^____^ สำหรับเราคิดว่า การที่เราได้มาฝึกสอนด้วยกัน ได้มาร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน จะทำให้เราสนิทกันมากขึ้น ซึ่งกันหน้านั้นพวกเราก็สนิทกันมาพอควร นับจาทางซ้ายมา คนแรก (นู๋นา...นัยนา อินจัน) คนนี้ไม่ต้องพูดถึงค่ะ เพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตมหาวิทยาลัย ตัวเรา 2 คนติดกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ที่ไหนมีนู๋นาที่นั้นต้องมีเรา อาจจะไม่รู้ใจกันทุกเรื่อง แต่ก็คิดว่าเข้าใจกันทุกเรื่อง คนที่ 2 (โดนัท...ชนิดา สารทอง) คนนี้จะมาพร้อมกับการเรียกชื่อเราที่ไม่เหมือนใคร “คุณพี่” และเราก็เรียกเธอว่า “คุณน้อง” โดนัทก็คือโดนัทค่ะ เอาตัวรอดได้แน่นอนเราเชื่อแบบนั้น โดนัทเก่งและฉลาดในการใช้ชีวิต คนที่ 3 (ตั๊ก...พัชราภรณ์ นะภิใจ) คนนี้ไม่คิดว่าจะได้มาฝึกสอนที่เดียวกัน เทอม 2 มีการปรับเปลี่ยนจากทางโครงการทำให้จากเดิมที่จะได้มา 4 คน กลายเป็นมา 5 คน แต่เราดีใจมากนะ...คนนี้ไม่ต้องพูดถึง เพื่อนมหาวิทยาลัยคนแรก (เจอเป็นคนแรกเลย...ตอนที่มารายงานตัว เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ^___^) ตั๊กคือผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่และเก่งเรื่องการใช้ชีวิตมากหรับความคิดเรา ไม่รู้สิว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น คนที่ 4 เราเอง (ฟ้า...ลัดดาวัลย์ จันตะคุต) และคนที่ 5 (แอมหมี...ชนากานต์ เมฆยะ) สำหรับคนนี้ปิดเทอมที่ผ่านมา เราพึ่งไปทริปกาญจนบุรีด้วยกันมาค่ะ เวลาที่เราโพสต์อะไรยาว ๆ โพสต์อะไรที่ดูวิชาการ จะคิดเสมอว่าแอมหมีต้องมาอ่าน เราว่าเขามีอะไรหลายอย่างเหมือนเรานะ ขอบคุณโลกที่เหวี่ยงคนที่เคมีตรงกับเรามาให้เราในวันที่เราต้องการสิ่งนั้น จับมือ..แล้วเดินไปด้วยกันนะ #ฉันเชื่อว่าเธอทำมันได้
ความเห็น (2)
รวมพลคนตัวใหญ่นะ สำหรับโรงเรียนนี้ ;)...
งานนี้คัดหุ่น..พร้อมมาสู้รบค่ะ ^__^