วันที่ 7 ศิลปะสรรค์สร้าง (1/11/2559)


วันอังคารนี้จะเป็นวันอังคารแรกของการเริ่มกิจกรรมชุมนุม ซึ่งฉันและเพื่อนอีก 1 คน ได้รับมอบหมายให้จัดตั้งชุมนุม 1 ชุมนุม คือ ชุมนุมศิลปะสร้างสรรค์ ซึ่งจะเป็นชุมนุมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 ฉันและเพื่อนได้ตกลงกันว่าจะจัดชุมนุมนี้และได้รับสมัครนักเรียนมีนักเรียน 7 คน ที่สนใจชุมนุมนี้ จึงได้ทำการชี้แจงจุดประสงค์และความตั้งใจของการเข้าร่วมชุมนุมนี้ให้แก่นักเรียนโดยจะมุ่งพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของเด็กๆ เปิดโอกาสให้นักเรียนได้คิดอย่างเต็มที่และนำสิ่งที่นักเรียนคิดมาคุยกันในกลุ่มว่าสามารถทำได้หรือไม่ สมาชิกเห็นด้วยหรือเปล่า


หลังจากที่ประชุมกันเสร็จเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว วันนี้ได้ข้อตกลงว่าจะทำริบบิ้นของขวัญ เพราะนักเรียนยังไม่เคยทำและอยากทำเป็นจะได้นำไปใช้เวลาจะห่อของขวัญ ไม่ต้องไปเสียเงินซื้อทำเองได้ หรืออาจจะทำเพื่อหารายได้เสริมก็ได้ เมื่อถึงเวลาของชุมนุม เด็กๆก็ได้เตรียมอุปกรณ์และเริ่มทำตามครูทีละขั้นตอน แต่เท่าที่ดูแล้ววันนี้ไม่น่าจะทำเสร็จ เพราะต้องใช้ความระมัดระวังในการจับ เพราะหากจับริบบิ้นไม่แน่นพอจะทำหลุดและได้เริ่มทำใหม่ ทุกคนตั้งใจทำผลงานของตนเองเป็นอย่างมากและลุ้นกันว่าผลงานของตัวเองจะเป็นอย่างไร ระหว่างที่ทำก็มีผิดพลาด จับริบบิ้นไม่แน่นบ้าง ทำใหม่เรื่อยๆบ้าง เด็กบางคนก็เริ่มบ่นว่ายากและไม่อยากทำแล้ว แต่ฉันและเพื่อนก็ได้สอดแทรกอย่างที่ได้เคยเรียน อย่างที่ครูหลายๆท่านเคยบอก “การสอนเด็กไม่ใช่แค่การสอนหนังสือ แต่เราต้องสอนคนด้วย” ถ้าคนมีแค่ความรู้อย่างเดียวแต่ยังไม่เป็นคนดี วันหนึ่งความรู้ที่มีอาจจะใช้ไปกับทางที่ไม่ดีไม่ถูกต้องได้ ฉะนั้นคนที่เป็นครูต้องสอนทั้งความรู้และคุณธรรมควบคู่กันไป วันนี้ฉันได้เริ่มทำตามสิ่งที่เคยได้เรียนรู้มา หวังว่านักเรียนของฉันเป็นได้ทั้งคนดี คนเก่งและที่สำคัญต้องมีความสุขด้วยเรื่องความพยายามและความอดทนให้นักเรียนมีกำลังใจในการทำเพิ่มขึ้นด้วย


เมื่อเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงบางคนยังทำไม่ได้ และไม่ยอมทำแต่มาบอกครูว่าให้ทำให้ ฉันจึงตัดสินใจไปคุยกับเด็กคนนั้นให้ค่อยๆทำ และจับมือเขาขึ้นมาลองทำ ช่วยทำบ้างเพื่อให้เขาคิดว่ามันไม่ยากเกินความสามารถของเขา เด็กคนนั้นก็สามารถทำได้ ฉันจึงถามเด็กว่าทำไมถึงคิดว่ามันยาก เขาตอบกลับมาว่า “หนูเห็นเพื่อนๆพี่ๆทำแล้วพลาดหลายครั้ง ก็เลยคิดว่ามันน่าจะยาก” ทั้งๆที่ยังไม่ได้ลองทำแต่เขาก็ตัดสินตัวเองไปแล้วว่าทำไม่ได้ ฉันจึงถามเขาว่า แล้วสุดท้ายแล้วเพื่อนๆพี่ๆของหนูทำได้ไหม เขาก็มองดูรอบๆวงแล้วตอบว่าได้ค่ะ ฉันจึงบอกเด็กไปเบาๆว่า อย่ากลัวความผิดพลาด เพราะความผิดพลาดนั่นแหละที่จะช่วยให้เราได้เรียนรู้ว่าจะไม่ทำผิดพลาดอีก และประสบความสำเร็จได้ ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้จะเข้าใจหรือไม่แต่อย่างน้อยเขาก็ยิ้มและดีใจที่ตนเองทำได้


อย่างที่ได้เคยเรียน อย่างที่ครูหลายๆท่านเคยบอก “การสอนเด็กไม่ใช่แค่การสอนหนังสือ แต่เราต้องสอนคนด้วย” ถ้าคนมีแค่ความรู้อย่างเดียวแต่ยังไม่เป็นคนดี วันหนึ่งความรู้ที่มีอาจจะใช้ไปกับทางที่ไม่ดีไม่ถูกต้องได้ ฉะนั้นคนที่เป็นครูต้องสอนทั้งความรู้และคุณธรรมควบคู่กันไป วันนี้ฉันได้เริ่มทำตามสิ่งที่เคยได้เรียนรู้มา หวังว่านักเรียนของฉันเป็นได้ทั้งคนดี คนเก่งและที่สำคัญต้องมีความสุขด้วย



หมายเลขบันทึก: 618108เขียนเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2016 21:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2016 21:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

อย่าเพิ่งคิดว่าทำไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ทำ

เอาวลีนี้ไปสอนครับ ;)...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท