ทำดีทำฟรี

เช้านี้ ผมได้อ่านบันทึกนี้ บันทึกนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับแนวทางการทำความดีใน ๒ ลักษณะคือ (๑) การทำความดีระยะสั้น (๒) การทำความดีระยะยาว สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมคิดคือ "ดูเหมือนว่า การทำความดีเป็นการทำแบบฟรี" ตัวอย่างในบันทึกนั้นคือ ช่างตัดผมหญิงตัดผมฟรีในวันพุธ ถ้าความคิดที่ว่า "การทำความดีเป็นการทำแบบฟรี" ดังนั้น "อันใดที่เป็นการไม่ฟรี อันนั้นจะไม่ใช่ความดี" เหตุเพราะ เมื่อคนคิดถึงความดีและทำความดี จะเป็นการเปิดชีวิตเพื่อการให้โดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนจากผู้รับ ก็ถ้า การทำเพื่อหวังผลจะได้รับกลับคืน เป็นสิ่งมีอยู่ การทำนั้นน่าจะคือการแลกเปลี่ยนมากกว่าการให้ จริงอยู่ ในบางลักษณะอาจจะเป็นการหวังสิ่งตอบแทน เข้าใจว่าการให้แบบนั้นมีความหม่นหมอง เพราะเป็นการให้ที่ยังอยากจะได้ อย่างไรก็ตาม ผมยังคิดไปถึงว่า การบริการวิชาการเป็นการทำเพื่อสังคมหรือไม่? ถ้าการทำเพื่อสังคมคือการให้โดยหวังผลตอบแทน การให้นั้นจะเป็นการแลกเปลี่ยนมากกว่า หรือการให้บริการวิชาการคือการขายความรู้ ทำให้เกิดคำถามว่า "การบริการ" จริงๆ คืออะไร คือการให้หรือว่าการรับจ้าง อย่างไรก็ตาม จากบันทึกดังกล่าว ผมย้อนคิดไปถึง โรงเรียนพระดาบส ซึ่งเป็นโรงเรียนเพื่อการให้ นี้ก็คือตัวอย่างของความดี เพราะเป็นการเรียนฟรี ตลอดถึงตัวอย่างอื่นๆ สิ่งที่ผมคิดตามมาคือ ในระดับอุดมศึกษา มีหลักสูตรใดบ้างเป็นหลักสูตรเพื่อการทำดีทั้งระยะยาวและระยะสั้น ที่สถาบันอุดมศึกษาทุกแห่งจะจัดให้แก่ความดีเพื่อสังคม ถวายเป็นพระราชกุศล

กราบขอบคุณบันทึกที่อ้างถึง ทำให้ได้คิดทบทวนอดีต ปัจจุบัน และอนาคต