พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล เขียนไว้ว่า ...
ในที่สุดวันที่เราทั้งหลายไม่ปรารถนาก็มาถึง การเสด็จสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เป็นความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของชาติไทย เพราะทรงเป็นสดมภ์หลักของแผ่นดิน และทรงเป็นศูนย์รวมแห่งจิตใจของพสกนิกรในชาติมาช้านาน แต่แม้พระองค์เสด็จสู่สวรรคาลัยไปแล้ว น้ำพระทัยและคุณงามความดีของพระองค์ก็ยังประทับแน่นในใจของพสกนิกรทั้งหลาย เมื่อใดที่เราระลึกถึงน้ำพระทัยและคุณงามความดีของพระองค์ ก็เสมือนว่าพระองค์ยังทรงประทับอยู่กับเรา ขอให้ความระลึกถึงดังกล่าวเป็นแรงบันดาลใจให้เราทำความดีและบำเพ็ญประโยชน์เพื่อประเทศชาติด้วยความวิริยะอุตสาหะ แม้ประสบอุปสรรคมากมายเพียงใดก็ตาม ให้สมกับเป็นพสกนิกรที่ดีของพระองค์
สำหรับชาวพุทธ นี้เป็นโอกาสที่ควรพินิจถึงความจริงที่เรียกว่าพระอนิจจลักษณะ แม้เป็นความจริงที่ไม่พึงประสงค์ในยามนี้ แต่ก็เป็นสิ่งที่ไม่มีใครหนีพ้นได้เลย จึงเป็นสิ่งที่เราพึงยอมรับและเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้ เพื่อก้าวไปข้างหน้าและสร้างสรรค์ความดีด้วยใจที่ไม่ประมาท
เมื่อครั้งที่พระพุทธองค์ใกล้เสด็จดับขันธปรินิพพาน พระสาวกจำนวนไม่น้อยพากันโศกเศร้า พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “เธออย่าเศร้าโศกเลย อย่าคร่ำครวญเลย เราบอกไว้ก่อนแล้วมิใช่หรือว่า ความพลัดพราก ความสูญเสีย ความผันแปรแห่งของรักของชอบใจทุกอย่าง จะต้องบังเกิดขึ้น ฉะนั้นจะหาอะไรจากที่ไหนในสังขารนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นมีขึ้น ถูกปัจจัยปรุงแต่งล้วนเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา เป็นไปไม่ได้ที่จะปรารถนาว่าขอสิ่งนั้น อย่าเสื่อมสลายไปเลย”
พระอนิจจลักษณะนั้นเป็นความจริงที่บางครั้งสร้างความเจ็บปวดอย่างยิ่ง แต่ก็เป็นความจริงที่สามารถพาเราออกจากทุกข์ได้เมื่อเราเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง
อ้างอิงจาก ... https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1015460337...
