(142) Sully : วีรบุรุษจำยอม
15 ก.ย.59 วันนี้ดิฉันปฏิบัติงานหน้าที่ผู้นิเทศเวรบ่าย มารับเวรที่สำนักบริหารการพยาบาล อาคารอำนวยการ ใกล้เวลา 16.00 น.แล้ว รับเวรเสร็จก็ถูกตามตัวทันทีว่า “กำลังจะ refer” หรือส่งต่อผู้ป่วยจากหอผู้ป่วยจิตเวชชาย 1 (จิตเวชวิกฤตฉุกเฉิน) ไปโรงพยาบาลฝ่ายกายด่วน ทั้งที่เพิ่งรับผู้ป่วยไว้รักษาหลังวลา 12.00 น.วันนี้
refer ภายใน 12 ชม.!
หากพิจารณาในเรื่องคุณภาพบริการแล้ว กรณีนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก ดิฉันมั่นใจว่าหัวหน้าหอผู้ป่วยนี้จะไม่ลงเวรกลับบ้าน 16.00 น. ตามสิทธิ์ แต่จะยังอยู่ดูแลน้องๆ จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย กระนั้น ดิฉันก็ถูกตามด้วยเหตุผล
"อยากเห็นหน้า sup" (ฮา)
ที่นี่ โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ค่ะ เราเรียก supervisor สั้นๆ ว่า sup. บางท่านจำแนกประเภทซุป (sup.) ว่าเป็นซุปน้ำใสหรือน้ำข้นตามความเข้มงวดค่ะ (ฮา) ทันทีที่ได้รับแจ้ง ดิฉันรีบโทรกลับไปว่าเรียกรถพยาบาลหรือยัง เมื่อทราบว่าได้รถแล้วและกำลังเคลื่อนย้ายผู้ป่วยขึ้นรถ ดิฉันก็เบาใจ เดินทางมาหอผู้ป่วยฯ แบบปกติ ไม่ต้องวิ่งหรือเดินเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เพราะมีข้อจำกัดส่วนตัวจนไม่อยู่ในสภาพจะทำเช่นนั้นได้อีกแล้ว (ฮา)
เมื่อถึงหอผู้ป่วยฯ เหตุการณ์ทั่วไปอยู่ในสภาพปกติแล้ว น้องพยาบาลกลุ่มหนึ่งกำลังรับ-ส่งเวรกัน ส่วนหัวหน้าหอผู้ป่วยฯ นั่งยิ้มอยู่ที่โต๊ะทำงาน เป็นโอกาสให้ ‘เรา’ หมายถึงดิฉันกับหัวหน้าหน่วยนี้ ได้สนทนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันหลายแง่มุม ดิฉันแอบชื่นชมว่าท่าน 'มองโลกแง่บวก' เพราะไม่ได้ยินเสียงตำหนิติเตียนผู้เกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังอยู่ช่วยเหลือ เป็นกำลังใจน้องๆ จนเหตุการณ์ผ่านไปด้วยดี .. เรียกว่าอยู่รอจนได้เห็นหน้า sup ก่อนกลับบ้านค่ะ
ดิฉันเพิ่งดูภาพยนตร์เรื่อง ‘Sully ปาฏิหาริย์ที่แม่น้ำฮัดสัน’ เมื่อวานนี้ จึงเปรียบเทียบให้ท่านฟังว่า 'คนอื่นๆ' วิเคราะห์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในมุมมองของแต่ละคน ซึ่งมีความแตกต่างกัน ที่สำคัญคือมุมมองคนอื่นๆ นั้น 'ไม่ใช่เรื่องจริง' เพราะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ไม่ได้รับรู้ถึงสภาพความเป็นจริงที่มีปัจจัยรื่องจิตใจ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในเวลานั้น ดิฉันเปรียบเทียบไม่เก่ง จึงแนะนำให้ท่านไปดูภาพยนตร์เรื่องนี้
ภาพยนตร์เรื่องนี้สะท้อนวิถีชีวิตของพยาบาลจิตเวชที่ต้องเจอปาฏิหาริย์ทุกวัน!
เรามีความเสี่ยงที่เป็นผลจากการตัดสินใจให้การพยาบาลผู้ป่วยพฤติกรรมก้าวร้าวฉุกเฉิน ผู้ป่วยพยายามฆ่าตัวตาย ผู้ป่วยพยายามหลบหนี ฯลฯ ทุกวัน การกระทำของเรานั้นเป็นการกระทำที่กล้าหาญ แต่ต้องสอบสวนกันเองเพื่อหาสาเหตุที่แท้จริง (root cause) ของเหตุการณ์ต่างๆ ไม่เว้นแต่ละวัน!
วิถีชีวิตของ ‘วีรบุรุษจำยอม’ ค่ะ
ขออภัยนะคะ สำหรับท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้เพราะคาดหวังบทวิเคราะห์ภาพยนตร์ ดิฉันขอชดเชยความรู้สึกผิดหวัง โดยแนะนำให้ไปดูภาพยนตร์ในโรงนะคะ ที่สุนีย์ทาวเวอร์ อุบลราชธานี ดูหนังวันพุธ 80 บาททุกรอบ ทุกเรื่องค่ะ
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะน้องดารนี
คุณยายมาเยี่ยมจ้า สบายดีนะคะ
ไม่เป็นไรค่ะ อ่านเรื่องของพี่ยิ่งกว่าดูหนัง อิ อิ และค่านั่งรถหรือต่อเครื่องไปดูที่อุบล คงแพงกว่า ๘๐ บาทแน่ ๆ ค่ะ
ขอบคุณครับที่แชร์ชีวิตของ ‘วีรบุรุษจำยอม’
แต่ผมอยากเปลี่ยนชื่อเป็น "ผู้สร้างปาฏิหาริย์" มากกว่านะครับ
ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยครับ
เป็นหนังที่น่าดูมาก
แต่พี่ทำงานหนักเหมือนเดิม
ตามมาให้กำลังใจครับ
เราล้วนมีเส้นทางและช่องทางการเรียนรู้อย่างหลากหลาย....
ภาพยนตร์ ก็เช่นกัน
ขอบคุณครับ