แด่ครูด้วยดวงใจ โดย ชาตรี สำราญ ตอนที่ 4 แด่ครูด้วยดวงใจ

การที่เด็กบางคนอ่านหนังสือไม่ออก เขียนไม่ได้

นั่นคือความจริง

ถ้าครูสามารถช่วยให้เด็กคนนั้น อ่านออกเขียนได้

นั่นคือ ความดี ความงาม ความน่ารัก

ถ้าครูรู้เข้าไปถึงวิธีการเรียนรู้ของผู้เรียน

และ ผู้เรียน มองเห็น ภาพวิธีการสอนของครู

การเรียนรู้ที่ดีจะเกิดขึ้น

การเชื่อมั่นในความสำเร็จของผู้เรียน คือ เมตตาธรรมที่มีอยู่ในตัวครู

ถ้าครูยอมแพ้ต่อการเรียนรู้ของผู้เรียน ความสิ้นหวังของเด็กเรียนช้าจะเกิดมากขึ้น

การยอมรับ ความสามารถของผู้เรียนตามศักยภาพรายบุคคล จะเกิดผลต่อการสอนของครู

เราคือครูที่ดี ถ้าได้เรียนรู้วิธีสอนของตนจากวิธีเรียนของศิษย์

ครูที่ดีของเรา คือลูกศิษย์ของเรา

การคอยจับผิดผู้เรียนไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา

(แต่ถ้าเห็นว่าเขาทำไม่ถูกตรงไหน ช่วยให้เขาทำถูก นั่นคือครูที่ดี)

ลองให้โอกาสและเวลาแก่นักเรียนที่เรียนช้า

เขาอาจสร้างความสำเร็จให้คุณได้ เมื่อเขาพร้อม

ความล้มเหลวของผู้เรียน เป็นเครื่องเตือนภัยของครูผู้สอน

ปัญหาที่ผู้เรียนแต่ละคนผจญอยู่นั้น ถ้าจัดการให้ดี จะมีการเรียนรู้เกิดขึ้น

ทุกครั้งที่จบการเรียนการสอน

ครูต้องตอบตนเองให้ได้ว่า

เรียนจบแล้ว

ผู้เรียนได้อะไร หรือ ผู้เรียนเกิดอะไร

จากการเรียนรู้ครั้งนี้

ทั้ง ได้ และ เกิด คือ ผลของการเรียนรู้ที่ครูพึงสำเนียกไว้ให้เต็มที่

ครูที่ดี

• ย่อมรู้ว่าผู้เรียนแต่ละคนสามารถ ทำอะไรได้ แค่ไหน อยู่ในระดับใดของเกณฑ์คุณภาพการประเมิน
• ย่อมบอกได้ว่า ผู้เรียนแต่ละคนมี วิธีการเรียนรู้ แบบใด
• สามารถหรืออธิบายได้ว่า ตนสามารถสร้างผู้เรียนให้เรียนรู้ได้ในระดับใด (ดูเกณฑ์คุณภาพของครู)
• สามารถบอกผู้เรียนได้ว่า ควรพัฒนาตนเองตรงจุดใด ทำไม และหาทางช่วยเหลือผู้เรียนอ่อนได้
• ครูย่อมบอกตนเองได้ว่า มีความรู้สึกนึกคิดแบบใด ต่อการจัดการเรียนรู้ในแต่ละครั้ง

อ่านเป็นเล่มได่ที่นี่ครับ https://sites.google.com/site/chatreesamran/-2559