วันที่ 39 ยิ้มให้กับการนิเทศครั้งแรก...คณิตศาสตร์...(6 กรกฎาคม 2559)

เช้านี้ตื่นมาด้วยอาการมึนงง อ่าว...นี่ต้องไปโรงเรียนแล้วหรือ ไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนหลับไปตอนไหน...ไม่เป็นไร เป็นไงเป็นกัน

วันนี้มีหน้าที่เวรประจำวัน แต่อะไรกัน อาจารย์นิเทศ มารอที่โรงเรียนตั้งแต่ 6 โมงครึ่งแล้ว เตรียมการสอนเตรียมความพร้อมทุกอย่าง ตื่นเต้นไม่เบาเลย...บางทีก็แม้จะเตรียมสื่อ เตรียมตัว เตรียมทุกอย่างไว้เป็นอย่างดี แต่หากเด็กไม่ให้ความร่วมมือมันก็จบเหตุ

สำหรับการสอนในวันนี้ได้สลับคาบเพื่อความสะดวกในการนิเทศ จึงขึ้นสอนภาษาไทยก่อน แล้วก็ต่อด้วยวิชาคณิตศาสตร์ อะไรกัน! เด็กวิ่งเข้าไปกอดอาจารย์นิเทศกันเป็นกลุ่ม เหมือนร็จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี น่าตลกดีจัง เมื่อเข้าสู่ชั่วโมงต้องมนต์ ตอนแรกก็อาจมีตื่นเต้น และเกรงนิด ๆ แต่จากนั้นก็เริ่มชิน จัดการสอนไปตามแผนที่ได้วางไว้โดยด่วน ซึ่งเรื่องที่สอนในวันนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการวัดความยาวเป็นเซนติเมตร เด็กก็ให้ความร่วมมือในการเรียนการสอนเป็นอย่างดี ถามปั๊บตอบปั๊บ แต่พอตอนหลัง ๆ เริ่มออกลายลิงน้อยในห้องเรียนแล้ว อยากจะบ้า คุมไม่ได้เลย แต่ก็สู้ค่ะ เพราะเรารู้เหตุผลของเด็กห้องเราดี และในบางทีเด็กก็เรียนกับเราคาบที่ 2 แล้ว คงเบื่อไม่เบาเลย หลังจากสอนเสร็จ ก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับ อ. นิเทศที่เราคุ้นเคยกันดีในนามว่า อ.ยุทธนา ท่านพูดคุยให้กำลังใจ และให้คำแนะนำต่าง ๆ นานา ซึ่งบางทีเราก็อาจจะคิดไม่ถึง แต่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็กก็ยินดีน้อมรับและนำไปปรับปรุงแก้ไขการสอนค่ะ…

“ข้ามเรื่องที่ควรมองข้าม แต่ก็ไม่ควรมองข้ามทุกเรื่อง”