มีใครไม่ส่องกระจกบ้าง
ต้องมีแน่ๆ คนที่ไม่ชอบส่องกระจก ไร้นามมีประสบการณ์เรื่องกระจกมาเล่า
สมัยเด็กๆ ยายจะมีกระจกบานยาวติดกับฝาตู้เสื้อผ้า เวลาเดินผ่านขนลุกเกรียว ก็กระจกบานยาว เดินผ่านก็เห็นเงาตัวเองวูบๆวาบๆ กลางคืนไม่กล้าส่อง เพราะบรรดาพี่ป้าน้าอาชอบเล่าเรื่อง ผี และเรื่องที่เล่าแบบคนความจำเสื่อม (คือเล่าได้หลายรอบ) คือเรื่องส่องกระจกแล้วเห็นหน้าคนอื่นอยู่ข้างในแทน ดังนั้นกลางคืนไม่ส่องกระจกเด็ดขาด รวมทั้งกลางวันที่ไม่มีใครอยู่ด้วย
แล้วนิสัยไม่ชอบส่องกระจกก็มาหายไปตอนที่เริ่มเข้าวัยรุ่น เห็นกระจกในห้องน้ำก็ชอบส่องบีบสิว ทำนองแอบๆทำ และก็แปลกที่กระจกกับสิวก็คู่กัน ไม่ส่องกระจกก็ไม่ค่อยมีสิว พอมีสักเม็ดลูบๆคลำๆ และไม่ค่อยชอบให้ใครมาทักว่าเป็นสิว
แก่ตัวลง กลับมาเป็นเหมือนเด็กๆ คือไม่ชอบส่องกระจก คิดเอาเองว่ายังลุยๆ นุ่งกางเกงยีนยืนกินไอติมกลางถนน แทะลูกชิ้นสบายมาก ใครเขาดูหน้าตากันล่ะ เอาสมองมาวัดความสามารถกันดีกว่า
มารู้ตัวว่า ผิดถนัด เมื่อมีคนฉายกระจกด้านที่เขาเห็นมาให้ดู เออนะ กระจกของเขาที่ส่องให้เห็น เป็นภาพคนแก่เคร่งขรึม เอาจริงเอาจัง ไว้ตัว โง่ๆจนๆ เวลาผ่านไปสักพัก อีกคนก็ยื่นกระจกมาให้ดูอีก อ้าวคราวนี้กลายเป็นคนแก่ใจดี สุภาพเรียบร้อย เห็นอกเห็นใจชาวบ้าน เซนซิทีฟ ไปโน่น
ตกลง เลยต้องกลับมาส่องกระจกด้วยตัวเอง ....แล้วก็รู้ว่า มีแต่ใจที่นิ่งถึงจะเห็นตัวตนที่แท้จริง และมีแต่ตาในถึงจะรู้เห็นอย่างแท้จริง และเพราะยังมีตัวตนจึงต้องคอยเช็ดถูกระจกให้สะอาดเสมอ จะได้ไม่เผลอเรอส่องเห็นหน้าคนอื่นอยู่ข้างในแทน
หากวันไหนที่ทิ้งตัวตนได้แล้ว กระจกก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป
สวัสดีค่ะคุณไร้นาม
ขอบคุณค่ะ บันทึกดีมีข้อคิดค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณไร้นาม
แต่ละท่านล้วนมีกระจกส่องสะท้อนตัวเอง
(เพิ่งรู้ว่า คุณครูฟันหลอ ดูในรูปไม่เห็น)
เช็ดกระจกบ่อยๆ ภาพที่เห็นก็จะชัดเจนมากขึ้น
ไร้นามคารวะทุกท่าน