ขนมจ็อกจากครูพี่เลี้ยง...( 27 มิถุนายน 2559 )
16 พฤษภาคม 2559 วันที่เปิดเทอม วันแรกที่ได้แนะนำตัวกับทางโรงเรียนและครูทุกคน รวมทั้งครูพี่เลี้ยง .....สิ่งหนึ่งเลยที่ลุ้นไม่น้อยไปกว่าเรื่องอื่นๆ ก็คือครูพี่เลี้ยงนี่ล่ะค่ะ ลุ้นว่าจะได้ใครเป็นครูพี่เลี้ยง แน่นอนทุกคนต้องภาวนาขอให้ได้ครูพี่เลี้ยงใจดี ...แล้วในวันนั้นผลลุ้นก็ออกมาว่าเราได้ ครูพิมลพรรณ ปันตี หรือครูกุ้ง ครูประจำชั้นป.3/2 เป็นครูพี่เลี้ยงค่ะ ...นึกภาพไม่ออกว่าครูพิมลพรรณ คือใคร เป็นคนยังไง (เพราะครั้งที่แล้วที่มาก็ไม่ได้รู้จักคนครบทุกคน) วันแรกที่ขึ้นไปหา และแนะนำตัวกับครูกุ้ง บอกว่าเราได้อยู่ห้องนี้และได้ครูกุ้งเป็นครูพี่เลี้ยง...ครูกุ้งไปหาโต๊ะมาให้นั่งทันที พร้อมกับหาที่เสียบปลั๊กคอมให้เรียบร้อย (ตอนนั้นเอา โน๊ตบุ๊คไปด้วย) นี่เป็นสิ่งแรกที่ครูทำให้ ....เริ่มประทับใจ และผ่อนคลายความกดดันตั้งแต่ตอนนั้น .... แต่หลังจากนั้นครูปรียานุชก็บอกว่าให้มานั่งที่โต๊ะทำงานรวมกันในห้องวิชาการ ทำให้โต๊ะที่ครูกุ้งจัดให้ไม่ค่อยได้ขึ้นไปนั่งเท่าไร
....ช่วงแรกที่แทบไม่ค่อยได้ขึ้นไปหาเลย ไม่ค่อยได้คุยกับครูกุ้งเลย เจอกันทีก็ตอนที่ขึ้นไปสอน หรือเจอที่หน้าเสาธง โรงอาหารแค่นั้น บวกกับความสามารถทางด้านทักษะการมีมนุษยสัมพันธ์ก็ไม่ค่อยมีกับเค้า เจอกันทีก็ไม่รู้จะพูด จะถามอะไร ...เอาแต่ยิ้มให้อย่างเดียว ทำให้ไม่ค่อยได้สนิทกับครูกุ้งเลย.... จำได้ว่าวันนั้นตอนขึ้นไปรอสอนภาษาอังกฤษ ป.3/2 เข้าไปคุยกับครูกุ้ง...เลยทำให้ได้รู้ว่าที่จริงแล้วบ้านครูอยู่อำเภอสันกำแพง ซึ่งไกลจากโรงเรียนมาก ครูต้องเดินทางไปกลับทุกวัน....แล้วประเด็นคือ เป็นครูสอนที่นี่มา สิบกว่าปีแล้ว...อึ้งมากกับความอดทนในการเดินทางของครูกุ้ง ...แน่นอนว่าคำถามนี้ต้องตามมาคือ ..แล้วทำไมครูไม่ย้าย? ครูกุ้งบอกว่า ...ไม่รู้สิอยู่ที่นี่มันสนุกดี ที่ต้องเดินทางทุกวันนี้ก็ไม่ได้รู้สึกไกลอะไร ชินไปล่ะ ถึงจะนั่งรถนานหน่อย แต่มาเข้ามาถึงที่โรงเรียน เจอนักเรียน มันก็สนุกล่ะ....
....ช่วงหลังๆมานี้ ก็ได้ขึ้นไปหาครูกุ้งที่ห้องบ่อยอยู่ เกือบทุกวัน พานักเรียนไปทำเขตบริการ ช่วยนักเรียนกวาดห้องบ้าง...และรับบอร์ดต่างๆ
ในห้องมาทำ ทำให้ได้สนิทกับครูกุ้งมากขึ้นแล้ว...
.... พอมาวันนี้ ก็ขึ้นไปที่ห้องตอนเย็น กวาดห้องนิดหน่อยเพราะนักเรียนทำเกือบเสร็จแล้ว นักเรียนก็ทำกิจกรรมก่อนกลับบ้านตามปกติ ก็เข้าไปพูดกับครูกุ้งถามไถ่เรื่องทั่วไป พอจะหันหลังกลับ ครูก็เอา ขนมจ็อกให้ 4 ห่อ...บอกว่าครูซื้อมาเผื่อ.. ประเด็นคือขนมจ็อกครูน่าจะเอามาจากบ้านตั้งแต่เช้า ...เลยแอบรู้สึกผิดที่ทั้งวันไม่ได้ขึ้นไปหาเลย แต่ครูกุ้งก็ยังเก็บไว้ให้จนถึงเย็น... คือรู้สึกดีมาก ... ขนมจ็อกก็ส่วนหนึ่ง แต่ที่มากกว่านั้น ดีใจที่ครูคิดถึงเรา ...ปลื้มมม..!!
บางครั้งมันอาจเล็กน้อย แต่ทำไมรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่มาก กับสิ่งที่ได้รับในวันนี้
--ขอบคุณขนมจ็อกจากครูพี่ครู...ที่ทำให้รู้สึกว่าสิ่งที่ภาวนาให้ได้ครูพี่เลี้ยงใจดีในวันนั้น... วันนี้มันใช่ มันเป็นจริง!!!
ใน บันทึกการฝึกสอนของนางสาวชนากานต์ เมฆยะ...(ภาคเรียนที่ 1/2559)
ความเห็น (2)
แม้ในขนมก็ยังมีความรู้เลย เช่น ความรู้ในการแยกแยะอธิบายประเภทของไส้ขนม
Thawat
ขอบคุณมากค่ะ ไว้จะนำไปใช้สอนนักเรียนนะคะ