​วันที่ 34 เพราะครูเองนั่นแหละ...(28 มิถุนายน 2559)

สวัสดีวันอังคารสีชมพู...เริ่มต้นด้วยกิจวัตรประจำวันเดิม ๆ ทุกเช้า แต่ชีวิตในวันนี้ไม่สู้ดีเอาซะเลย ปวดหัว หูอื้อทั้งวัน บางทีร่างกายก็กำลังบอกให้เราว่าควรจะพักผ่อนบ้าง...แต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง ก็ต้องสู้กันต่อไป

วันนี้มีสอนภาษาไทยในคาบที่ 3 จึงถือโอกาสเอาคาบที่ 1-2 ตรวจงานและการบ้านต่าง ๆ ที่คั่งค้างให้ได้มากที่สุด...สำหรับการเรียนการสอนภาษาไทยในวันนี้ เป็นเรื่องที่ต่อเนื่องมาจากเมื่อวาน อ่าว!...ท่องบทอาขยานพร้อมกันค่ะ แต่แล้วก็มีเสียงเด็กชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “ผมอยากฟังทิชเชอร์ท่องบทอาขยานอีก”...มันเป็นความรู้สึกที่ดีนะ ดีใจ และซึ้งใจมากอย่างน้อยเด็กก็ให้ความสนใจเรา แต่...ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร อาจเป็นเพราะตัวเราเอง หรืออาจเป็นเพราะใกล้รับประทานอาหารแล้วหรือเปล่า เริ่มปล่อยทิ้งทุกอย่าง ไม่เอาอะไรกันเลย จึงถือโอกาสอบรมสั่งสอนซะหน่อยก่อนไปกินข้าว (บางทีก็ต้องโหดบ้าง เด็กจะได้เกรงใจเรา...มีหลาย ๆ คนบอกมาอย่างงั้น)

หลังจากกินข้าวเสร็จ เด็ก ๆ ก็เล่นกันเพลิน ส่วนเราก็ต้องรีบมาเคลียร์งานอีกแล้ว อย่างถามเลยว่าจะเสร็จเมื่อไหร่...คงรู้สภาพว่าไม่ได้ตรวจเยอะแค่ไหน อยากทำให้เป็นปัจจุบันมากที่สุด เท่าที่จะทำได้...จะพยายาม

สำหรับวิขาคณิตศาสตร์ในวันนี้สอนเรื่องการลบแบบมีการกระจาย (หรือที่เรารู้จักกัน ในสมัยเด็กก็คือการลบแบบมีการยืมนั่นเอง) เฮ้อ...ก็อาจเป็นเพราะตัวเราเองนั่นแหละ เด็กไม่สนใจเลย ใกล้จะสอบแล้ว แล้วเด็ก ๆ จะทำข้อสอบได้กันไหม กังวลใจไม่เบาเลย...เฮ้อๆๆๆๆ หลาย ๆ รอบในวันนี้ สอนเสร็จ บางทีก็อย่างว่าสอนเลยจะดีกว่า...ก็มาตรวจงานต่อจนถึงเย็น ก็ยังไม่เสร็จ อีก 1 กอง ค่อยมาต่อวันพรุ่งนี้ กลับหอแต่งข้อสอบแบบมึนงงกันต่อไป

“สู้ ๆ นะ ตัวเอง เป็นกำลังใจให้”