เราเป็นครูที่แย่ (วันจันทร์ ที่ 20 เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2559)
สวัสดีวันจันทร์ วันนี้เป็นการเริ่มต้นสัปดาห์ เป็นวันที่เราเอารถจักรยานยนต์ไปคนเดียว เคยคิดนะว่าการที่อยู่ตัวคนเดียวมันยาก เนื่องจากที่เคยมีเพื่อนอยู่ด้วยตลอด กลับต้องมาแยกกันอยู่คนละทิศละทาง สุดท้ายก็กลับมาอยู่คนเดียว 5555
คาบแรกวันนี้ไม่มีสอน นั่งตรวจงานและเตรียมการสอนไปคร่าวๆ พอถึงคายสอนวันนี้เราขึ้นเรื่องใหม่ เรื่อง เรขาคณิต แต่ก่อนที่เราจะขึ้นเรื่องเรขาคณิต เราก็ได้พูดถึงข้อสอบที่ผ่านมาและการทำบาง้อที่ไม่ได้ของนักเรียน เพื่อนำว่าชี้แจงให้นักเรียนเข้าใจ เราใช้แผนภาพในการอธิบายโจทย์ปัญหา นักเรียนมีการตอบรับมราดีขึ้น แต่นักเรียนพูดคุยกันเสียงดังมาก
เข้าคาบสอน เราให้นักเรียนทำแบทดสอบก่อนเรียน เห้ออออออ นักเรียนไม่ฟังเราเลย ต้องให้ด่าตลอดถึงจะลงมือทำแต่ละข้อ การเกริ่นนำและทำข้อสอบปาเข้าไปเกือยครึ่งชั่วโมง เรายังไม่สามารถควบคุมชั้นเรียนได้เลย ตอนนั้นอยากบอกว่าอยากร้องให้มาก ทำไมวันนี้เราทำได้ไม่ดีเลย ทั้งที่เราตั้งใจเตรียมสื่อ เตรียมการสอนและเตรยมตัเรามาเป็นอย่างดี ตอนสอนเราก็ตั้งใจสอนมาก ทำไมเราไม่สามารถทำให้การสอนของตัวเองราบลื่นได้ เราเป็นครูที่แย่จัง พอเข้าเนื้อหาที่สอนยิ่งแล้วใหญ่ นักเรียนยิ่งคุย ยิ่งเล่น ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เตือนคนหนึ่ง คนหนึ่งทำ เตือนอีกคน อีกคนทำ (วันนี้เราเหนื่อยมาก) เรารู้ว่าการสอนเราอาจจะไม่น่าสนใจหรืออาจเป็นเพราะเนื้อของเราที่สอนวันนี้เป็นสิ่งที่นักเรียนได้เรียนรู็มาแล้วบ้าง ทำให้นักเรียนไม่สนใจ แต่ที่รู้ๆ คือเราเสียใจและรู้สึกท้อมาก (วันนี้ทั้งวันพยายามยิ้มทั้งที่อยากร้องให้) >> ที่ผ่านมาก็สอนโอเคนะ แต่ทำไมวันนี้ เป็นแบบนี้
พอหมดคาบถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย แค่พูดน้ำตาก็จะไหลแล้ว ตอนนี้รู็สึกเสียความรู็สึก เสียใจ ท้อ โทษแต่ตัวเองว่าทำไม่ดีเลย ทั้งที่เราตั้งใจมากๆแล้ว เห้อ ถึงจะดียังไง ถ้านักเรียนยังไม่สนใจเราก็เป็นครูคนหนึ่งที่แย่
วันนี้ขอบ่น 1 วัน ขอพื้นที่เล็กๆได้ระบายในสิ่งที่พูดไม่ได้บ้าง สัญญาว่าพรุ่งนี้จะลุกขึ้นสู้กับมัน จนกว่าจะสำเร็จ >> ขอบคุณพื้นที่นี้ทำให้ฉันรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา
ความเห็น (1)
ไม่เป็นไรครับ เริ่มต้นใหม่นะ ;)...