บทความเรื่อง A museum grows in space and ideasใน นสพ. International New York Times วันที่ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๙ ช่วยให้ผมได้เข้าใจพัฒนาการของพิพิธภัณฑ์ และได้รู้จัก San Francisco Museum of Modern Artที่ใช้ชื่อย่อ SFMOMA เลียนแบบ MOMA ที่นิวยอร์ก ที่ผมเคยไปชมและเล่าไว้ ที่ ๑, ๒ แต่ที่ SFMOMA ไม่เคยไป
บทความเล่าเรื่องอาคารใหม่ของพิพิธภัณฑ์ ที่ผมแปลกใจว่าเขาใช้บริษัทออกแบบของนอร์เวย์ โดยเขามีหลักการในการออกแบบน่าสนใจมาก ว่าเน้นพลังเสริม (synergy) ระหว่างภายนอกกับภายในอาคาร, ระหว่างการชมศิลปะกับความสะดวกสบายของผู้ชม, ระหว่างห้องจัดแสดงกับการไหลเวียนคน
ผมอ่านข่าวและคำวิจารณ์แล้ว รู้สึกว่าพิพิธภัณฑ์ศิลปะไม่ใช่วิถีวัฒนธรรมไทย ของเราศิลปะอยู่ในวัดและวัง คล้ายๆ อยู่ในที่สูง ไม่มีวิถีคิดว่าศิลปะต้องอยู่กับคน อยู่ในวิถีชีวิตของคนธรรมดาๆ
สภาพเช่นนี้ ทำให้คนไทยไม่ได้รับการกระตุ้นสมองด้วยชิ้นงานศิลปะ ขาดโอกาสพัฒนาไปด้านหนึ่งหรือไม่ ก็ไม่ทราบ
การศึกษาจะแก้จุดอ่อนนี้บ้างไหม
วิจารณ์ พานิช
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๙
ห้อง ๓๓๒, โรงแรม Royal Plaza, Montreux, Switzerland
ไม่มีความเห็น