วันที่ 15 ใส่ขันดอก (ุ6/06/2559)
สวัสดีเช้าวันจันทร์ วันแรกของสัปดาห์ มาโรงเรียนแต่เช้า เช้ากว่าครูพี่เลี้ยงอีก ต้องเปิดห้อง เปิดไฟ เปิดพัดลมรอเด็กๆ มาโรงเรียนเช้าเพื่อเตรียมการสอนวิชาแรก ภาษาไทยคาบแรกเลย ผ่านมาเกือบจะเดือนแล้ว ยังไงก็ยังไม่หายตื่นเต้น เตรียมตัว เตรียมใจรบกับลิงน้อยห้อง ป.3/4 คาบแรกของวันเด็กๆส่วนมากก็จะตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ ถามปุ๊บ ตอบปั๊บ แต่ก็ยังมีบางคนที่ยังไม่ค่อยสนใจเหมือนเดิม มัวแต่คุยกัน ให้อ่านก็ไม่อ่าน เราเลยเปลี่ยนวิธีการอ่านจากที่อ่านพร้อมกัน เปลี่ยนมาเป็นจับสลากเลขที่อ่านทีละคน ทีนี่แหล่ะเงียบกริบ ตั้งหน้าตั้งตาดูเราสอนมาก เด็กๆชอบที่เราสุ่มตามเลขที่ เพราะตื่นเต้นและลุ้นว่าคนต่อไปจะเป็นเราหรือเปล่า ถือว่าการสอนในคาบนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ด้วยการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าง่ายๆนั่นเอง คาบต่อไปเราคงต้องใช้เทคนิคจับสลากเพื่อให้เด็กสนใจมากขึ้น
หลังจากสอนเสร็จสักพัก ก็มีเจ้าหน้าที่ของเขตพื้นที่การศึกษามาทำการสอบนักเรียนเกี่ยวดับวิชาภาษาไทย ตอนแรกๆก็ตั้งใจทำอยู่หรอก ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงเริ่มหันซ้ายหันขวา หันมาทางหลัง คุยกันแล้ว เด็กๆคงเบื่อสินะที่ต้องนั่งเงียบๆแล้วใช้สมาธิมากๆ สู้ๆนะ ครูเป็นกำลังใจให้เด็กๆห้องนี้เก่งอยู่แล้ว
สักพักก็ต้องไปตักข้าวให้เด็กแล้ว เมนูวันนี้คือแกงฮังเลกับต้มจืดวุ้นเส้น วันนี้ตักข้าวนานมาก เพราะวุ้นเส้นมันตักยากมาก กว่าจะได้แต่ละถาดนี่ใช้เวลาเกือบนาที แนะนำให้แม่ครัวตัดวุ้นเส้นก่อนต้มนะคะ 55
ตอนบ่ายทานข้าวเสร็จ ก็ต้องสอนอีกคาบ คือวิชาคณิตศาสตร์ เราก็ใช้เทคนิคเดิมแหล่ะ สุ่มเลขที่ให้ออกมาคำนวณโจทย์ปัญหา พอเราถามว่าใครอยากออกมาทำบ้าง พากันยกมือกันใหญ่ ก็เลยต้องจับสลากเลขที่ออกมาหนึ่งคน วิธีนี้ทำให้คนที่เรียนหนังสือไม่เก่งได้แสดงความสามารถของตนเอง แม้จะไม่ถูกต้อง แต่เขาก็ยังได้ทำ แถมยังได้รับเสียงปรบมือจากเพื่อนอีกด้วย
ได้เวลาไปใส่ขันดอกแล้วเด็กๆ พากันเก็บของ เตรียมดอกไม้แล้วรีบลงไปเข้าแถว เราจะเดินไปใส่ขันดอกที่วัดเจดีย์หลวง ดูเด็กๆชอบเพราะจะได้ไปเที่ยว ตอนเดินไปครูสั่งให้จับมือกันเดินไปเป็นคู่ น่ารักเชียว มีเด็กที่เหลือเศษคนหนึ่งไม่มีคู่ เราก็เลยเดินจับมือเด็กคนนั้นไป เด็กๆที่เห็นก็พากันหัวเราะกันใหญ่ 55 เขินยังไงไม่รู้สิ มาถึงวัดก็พาเด็กๆไปใส่ขันดอกก่อน แล้วก็พาไปซื้อของกิน เด็กบางคนไม่มีเงินซื้อขนมเพราะไม่ได้เตรียมมา เพื่อนที่มีเงินก็ซื้อขนมมาแบ่งกันกิน เด็กๆมีความสุขกันมากถ้าเทียบกับการนั่งเรียนในห้อง แม้อากาศจะร้อนแค่ไหน ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการทำบุญ
สักพักก็ได้เวลากลับโรงเรียนแล้ว ระหว่างทางเด็กเดินผ่านฝรั่งก็ทักทายด้วย ขนาดว่าเด็กยังกล้า เราเป็นผู้ใหญ่แท้ๆยังอาย ไม่กล้าพูดเลย 555 แล้วก็กลับมาสู่โหมดห้องเรียนอีก ทำงานวนไปค่ะนักเรียน มีเรียนพิเศษอีก ก็เลยอยู่ช่วยครูดูแลนักเรียนต่อจนเกือบจะหกโมงเย็น แม้จะเหนื่อย...แต่มันก็สุขใจนะ
ความเห็น (2)
สาวน้อยกางจ้อง ;)...
