สำลักความสุข...เมื่อได้พบมิตรรักใน GotoKnow

เมื่อคืนนี้กลับมาจากได้พบมิตรรักใน GotoKnow อย่างมีความสุขใจ แต่กายนั้นไม่ค่อยสบาย อันเนื่องมาจากอาหารที่ทำให้เกิดอาการไม่สู้ดี จึงขอนอนก่อนหลังจากที่ได้เขียนบันทึก สั้น ห้วน และไม่ค่อยประทับใจ เช้านี้ขอแก้ตัวค่ะ

รู้ว่าวันนี้มีนัด  จึงรีบทำงาน ให้เสร็จและเก็บของใส่กระเป๋า  คิดถึงมิตรรักแดนไกลจะมา  โทรศัพท์  แขวนไว้ที่ลำตัว  เมื่อเสียงดัง  จะได้พูดจากันให้รู้เรื่อง  ไม่พลาดการรับโทรศัพท์อย่างแน่นอน

ครูอ้อยมีนัดเย็นนี้กับสาวที่เดินทางมาจากจังหวัดเชียงใหม่  นั่นคือ  คุณ Miss somporn poungpratoom  หรือ  น้องอึ่งอ๊อบ  มิตรรักของครูอ้อยที่โหยหาอาทรกับครูอ้อยประดุจน้องสาวที่คิดถึงพี่สาวกระนั้น

 และหนุ่มจังหวัดตราดแต่มาศึกษาที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์  นั่นคือ  Mr_Jod  คุณจ๊อด  หนุ่มหล่อของครูอ้อย  เวลาที่ทักทายกัน  ครูอ้อยจะทักว่า  หล่อ  แบบนี้เสมอ

ครูอ้อยหัวใจเต้นไม่ปกติ  บอกตามจริงว่าตื่นเต้นมาก  เหมือนสาวน้อยที่นัดพบหนุ่มกระนั้น  ทั้งๆที่  การนัดพบครั้งนี้ก็เหมือนการนัดพบกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันนั่นเอง  แต่มีความรู้สึกลึกๆ  ระคนกับความสุขล้นๆ

ครูอ้อยลงมานั่งข้างล่างตึก  เผื่อว่าคุณอึ่งอ๊อบจะเดินทางมาหาครูอ้อยถึงโรงเรียน  ด้วยเธอเก่งมากด้วยเรื่องการเดินทาง  และไม่อยากให้เสียเวลา  โดยเฉพาะวันนี้เป็นวันศุกร์ด้วย  รถคงจะติดน่าดู

ครูอ้อยมองไปที่ถนนหน้าโรงเรียนบ่อยมาก  ปากก็พูดคุยกับเพื่อน  แต่ตากับใจหันไปหาถนน  จนกระทั่งมีแท็กซี่คันหนึ่งจอดอยู่นาน  จึงเดินไปดู  แต่...ไม่ใช่คุณอึ่งอ๊อบ  กลายเป็นผู้ปกครองมารับนักเรียน

จึงตัดสินใจกดโทรศัพท์หลังจากที่ดูหน้าปัดนาฬิกาว่า สี่โมงตรงแล้ว  " อยู่ที่ไหนคะ คุณอ๊อบ "  ที่ครูอ้อยต้องถาม  เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร  ในเมื่อยังมีอีกคนหนึ่งที่มาหาครูอ้อยเหมือนกัน  และรู้มาว่า  อาบน้ำแต่งตัวแล้วด้วย

คุณอ๊อบตอบทางโทรศัพท์ว่า  " หนูยังอยู่ที่ห้องประชุมอยู่เลยค่ะ  ครูอ้อยเดินทางไปสวนรถไฟ  ไปหาคุณจ๊อดก่อนเลยค่ะ "   ครูอ้อยมองนาฬิกาอีกครั้ง  และกดโทรศัพท์หาคุณจ๊อด  รู้ว่าเธออยู่บนรถประจำทาง  ครูอ้อยบอกทางว่า  ควรเดินทางไหนมาอย่างไร

จากนั้นรถของครูอ้อยก็  หันหน้าออกจากโรงเรียน  ตรงดิ่งมาทางสวนรถไฟทันที  วันนี้ก็แสนดี  เป็นใจในสถานการณ์  การจราจรไม่ติดขัดเลย  เมื่อมาถึงตลาดโชคชัยสี่  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น   ครูอ้อยมองหน้าปัดเห็นชื่อคุณจ๊อดจึงรีบกดรับทันที  ทั้งๆที่ครูอ้อยจะไม่รับโทรศัพท์ในขณะที่ขัยรถเป็นอันขาด  วันนี้ขอผิดสัญญาหน่อยนึง  เพื่อคุณจ๊อดจริงๆ

ครูอ้อยถามว่า  อยู่ตรงไหนแล้ว  คุณจ๊อดบอกว่าลงจากรถแล้วอยู่ที่โรงแรมโซฟีเทล  ครูอ้อยจึงบอกให้เดินทางข้ามมาอีกฝังและเดินลัดเลาะปั๊มน้ำมันมา ก็จะเห็นสวนรถไฟ

เมื่อวางโทรศัพท์ไปแล้วครูอ้อยจึงรีบขับรถต่อไป  อึดใจเดียวต้องเห็นคุณจ๊อดเดินมาตรงนี้ก่อนเข้าประตูสวนรถไฟ  ครูอ้อยเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกับหญิงสาวเดินบริเวณปั๊มน้ำมัน  แต่ครูอ้อยจอดรถไม่ได้  จึงรีบนำรถไปจอดในสวนรถไฟ  และจะเดินออกมารับคุณจ๊อดในภายหลัง

 

เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว  ครูอ้อยกดโทรศัพท์อีกครั้ง ครูอ้อยแนะนำให้เธอเดินมา  และตัวครูอ้อยเองก็เดินไปหาเธอเช่นกัน  เมื่อเห็นกันแล้ว...ครูอ้อยเห็นรอยยิ้มของเธอดีใจที่ได้พบครูอ้อย  ยิ้มที่ออกมาจากใจ  ใครไม่เห็นตอนนี้  ก็ไม่รู้ว่า  ความรู้สึกของครูอ้อยเป็นอย่างไร  เหมือนจะ...สำลักความสุข..อย่างนั้นก็ไม่ปาน

 

คุณจ๊อดพาเพื่อนสาวมาด้วย  เธอชื่อ  กะมอม  เธอเป็นพยาบาลสาว  เธอน่ารักมาก  น่ารักทั้งสองคน 

 

ครูอ้อยพาเดินชมสวน  ชมธรรมชาติยามเย็น  พร้อมกับเป็นมัคคุเทศก์ไปในตัว  ถามการเดินทาง  แล้วก็เล่าความเป็นมาของสวนรถไฟ คุณจ๊อดก็ถามถึงบ้านครูอ้อยด้วย  เราไม่สะดวกที่จะไปบ้านครูอ้อย  เนื่องจากแฟลตเล็กและแคบ  มีหนังสือมากมายไม่รู้ว่าจะล้มทับเธอทั้งสองหรือเปล่า

เราจึงเดินเล่นไปเรื่อยๆ   ถามกันว่าจะขี่จักรยานกันใหม  ตกลงไม่มีใครขี่จักรยานแต่จะเดินเล่นไปกับครูอ้อย

ครูอ้อยมีความรู้สึกว่าเดินทางผิดบ่อยๆ  เข้าไปเดินในจักรยานเลนบ่อยมาก เพราะรู้สึกขวยเขินอายเล็กน้อย

พอค่ำลงก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์จากคุณอึ่งอ๊อบตามมาสมทบ  เธอขึ้นมาจากรถไฟใต้ดิน  และกำลังเข้ามาในสวนรถไฟ 

เมื่อเธอมาถึงเธอก็โทร.มาอีก  เธอบอกว่ายืนอยู่บนเนิน  เราทั้งสามคนก็หันไปโดยรอบ เห็นเธอจริงอยู่ฝั่งโน้น  ต้องขอบคุณตัวเองที่มีโทรศัพท์  ไม่เช่นนั้น  ก็คงหลงกันแน่

เย็นมากแล้ว  ครูอ้อยเป็นห่วงว่า  มวลมิตรจะหิวกันแล้วจึงชวนเดินออกไปหาอะไรกินกัน แต่คุณอึ่งอ๊อบต้องไปหาคุณแม่  ตกลงเราไม่กินอาหาร  แต่ซื้อน้ำมาดื่มกันและเดินกลับเข้ามานั่งคุยกันอีกครั้งบนเนินที่มีหญ้าตัดสั้นนุ่มๆ  ครูอ้อยนั่งตามสบาย  ทุกคนเริ่มต้นคุย  ถ่ายรูป  และสนุกกับเจ้าขาว  คุณอ๊อบนำของที่ระลึกมาฝากครูอ้อย  มันเป็นยางนุ่มไว้รองมือกันมือด้านเวลาใช้เม้าส์ด้วย

 

เจ้าสี่ขามาทำให้บรรยากาศของเราครึกครื้น คุณอ๊อบเธอรักหมา  เล่นกับหมาได้เป็นธรรมชาติดีน่ารัก

 

คราวนี้หนึ่งทุ่มกว่าแล้ว  จึงตัดสินใจเดินไปที่รถ และพวกเราจึงไปส่งคุณอ๊อบที่คิวมอเตอร์ไซค์เพื่อไปลงรถไฟใต้ดิน  ก่อนจากกัน  คุณอ๊อบสวมกอดครูอ้อย  หอมแก้มเหม็นเปรี้ยวข้างซ้ายด้วยความรักความคิดถึงด้วย  ตอนนี้ขออุบอิบความรู้สึกไว้ก่อน..เขียนไม่ได้

แล้วเราสามคนที่เหลือจึงตกลงกันว่าไปกินอะไรกันดี  เป็นหน้าที่ของครูอ้อยเจ้าภาพพาไป ที่จอดรถก็มี  เลยตัดสินใจกินหมูย่างเกาหลี  ทุกคนบอกว่าไม่ได้กินกันนานแล้ว

ปล่อยให้ทั้งสองคนไปจัดหาอาหารมา  ส่วนครูอ้อยตื่นเต้นมากเลยไปนั่งโต๊ะที่เขาจองไว้แล้ว  คล้ายๆกับถูกไล่ที่เลยต้องไปนั่งที่นั่งใหม่  ดีนะ  วันนี้คนไม่แน่น  เรากินไป..และคุยกันไป..คุยเรื่องงาน..การทำงาน..ครอบครัว...อุปสรรค..ปัญหา  ฯลฯ

 

น้องกะมอม  เพื่อนสาวของคุณจ๊อด  เธอน่ารักมาก  เธอชวนคุยตลอดเวลา   ส่วนคุณจ๊อดพูดน้อย  ยิ้มน่ารัก

สามทุ่มกว่านิดนึง  เวลามันเดินเร็วมากเวลาที่เรามีความสุข  ทุกคนเชื่อฟังครูอ้อยให้ครูอ้อยอ้อมไปส่งที่ป้ายรถประจำทาง  ซึ่งครูอ้อยจะปล่อยให้เดินไปได้อย่างไร  ครูอ้อยต้องไปส่งโดยอ้อมทางมาอีกครั้ง  ชี้ให้เห็นบ้านที่อาศัย  และก็มาถึงป้ายรถ  เราลาจากกันตรงนี้  ......

การพบกันได้จบลง  แต่มิตรภาพเรายังคงอยู่....มิตรภาพอันแสนหอมหวานใน GotoKnow  กับ.......สำลักความสุขเมื่อได้พบมิตรรักใน GotoKnow

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

เป็นความน่ารักที่พิเศษ และเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา เหมือนกับ พี่ๆน้องๆ Blogger ที่มาเยี่ยมเยียนผมที่เมืองปาย

ผูกพันเหมือนกับเพื่อนที่คบกันมานานแสนนาน

บรรยากาศน่ารักดีครับ

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณเอก...

• เหตุการณ์แบบนี้เหมือนเติมพลังให้ชีวิตนะคะคุณเอก  คิดดูว่า  ใครอื่นหมื่นแสน ก็ไม่มี..ความสุขเหมือนพวกเรานะคะ
• งานมาก..เหนื่อยนักก็พักผ่อน...อะไรกันนักหนา..เพื่ออะไรกันนี่...แต่เราก็ต้องทำ
• ครูอ้อยมักจะเหนื่อยหน่ายกับการทำงานที่ไม่มีวันจบ  ซ้ำซ้อน..แต่ก็ฝ่าฟันไปทีละงาน...จนสำเร็จ
• ความสำเร็จครั้งนี้...จะนำมาซึ่งอะไรหลายๆอย่างทั้งที่พยากรณ์ได้และไม่ได้
• แต่ที่เปลี่ยนไป..คือ....ความระมัดระวัง..
• ครูอ้อยไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนี้เลย...แต่สถานการณ์มันบีบบังคับให้ครูอ้อยต้องทำในสิ่งที่ไม่ต้องการทำ
• บีบคั้นทางจิตใจ..ไม่เหมือนเดิม..ทั้งที่เป็นคนเดิม
• อิจฉาคุณเอกลึกๆ ที่ได้ทำกิจอย่างอิสระนะคะ
• อีกไม่นาน  เมื่อสมบูรณ์กว่านี้  ครูอ้อยก็ต้องไป  ...  ไปทำปบบคุณเอกค่ะ..เพื่ออุดมการณ์แห่งความคิดของตนเองค่ะ

ขอบคุณค่ะที่มาแลกเปลี่ยนกันแต่เช้า  ระวังดูแลสุขภาพนะคะ  อากาศเปลี่ยน

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

• นึกถึงก็ยิ้มอย่างมีความสุข
• มิตรภาพ สร้างกำลังใจในทุกเรื่องได้จริง ๆ
• เรา "รอ" เมื่อไรเราจะได้ไปเยี่ยม Dr.Kapoom เยี่ยมคุณเอก และอีกหลาย ๆ ท่านที่เรา (เริ่ม) จะคุ้ยเคย
• ขอบคุณครูอ้อย ที่เติมเต็ม และให้เห็นว่ามิตรภาพใน G2K มีมากกว่าสิ่งที่เราคิด

จริง ๆ ค่ะ

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะ  น้องอ๊อบ

• วันนี้เข้าประชุมอีกเนอะ  ครูอ้อยจะทำการบ้าน  และจะไปเยี่ยมคุณพ่อตอนสายๆค่ะ
• มิตรภาพสร้างกำลังใจได้ทุกเรื่อง....ลืมถามว่า  ..แก้มของครูอ้อยเหม็นเปรี้ยวหรือเปล่า..อิอิ
• กะปุ๋มเขียนบันทึกถึงครูอ้อยด้วย..ภูมิใจมากมาก.....มีความสุขมากด้วยค่ะ
• ใช่สิคะ แน่นอนเลยค่ะ เราจะไปเยี่ยม ไปหา และไปล้มทับกันให้เละเลยค่ะ...เพราะครูอ้อยอ้วนมาก

ค่ะมิตรภาพใน G2K มีมากเกินกว่าที่เราคิดค่ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

• ตกใจพอดีใส่หูฟัง
• พบผู้บ่าวกินแมว อึ้ง เลย อยากแปลบางตอนได้ สงสัยต้องให้พี่อ้อยช่วยแล้วละ
• พิมพ์ผิดครับ ขัยรถ
• ดีจังเลยที่ได้พบกับหลายๆท่าน

[nidnoi]

ครูอ้อยคะ    ขอแซวหน่อยนะคะ

.

สงสัยว่า....ครูอ้อย "รักเด็ก"  แน่ๆ เลย

เป็นคุณสมบัติหนึ่งของนางงามเลยค่ะ

เพื่อนๆ  ของครูอ้อย    อายุน้อยๆ  ทั้งนั้นเลย.....

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณแอ๊ด

• ตกกะใจหรือคะ  ผู้บ่าวกินแมว  ครูอ้อยก็เพิ่งจะได้ยิน  คงช่วยอะไรไม่ได้นะคะ  ฟังออกตรง  " อีน่องคนงาม"  อิอิ
• ขอบคุณค่ะ  ขับรถ
• ยังมีอีกค่ะคุณแอ๊ด  ครูอ้อยเก็บกักตุนความสุขไว้เยอะ  แล้วพบคุณแอ๊ด  ก็ระวังชอทเด็ดก็แล้วกันนะคะ

ขอบคุณคะ  มิตรภาพครั้งแรกคนแรกใน G2K

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ถึง   nidnoi

•  เรียนเชิญแซวเลยค่ะ  คุณนิดหน่อย  สนุกดีค่ะ  ครึกครื้นด้วยค่ะ  แต่ระวัง ครูอ้อยตีโต้นะคะ 

• สงสัยว่า....ครูอ้อย "รักเด็ก"  แน่ๆ เลย  ไม่ต้องสงสัยค่ะ  รักเด็กจริงๆค่ะ  ทุกวันนี้มีเงินกิน  ก็ต้องรักเด็กค่ะ  เอ...คุณนิดหน่อยยังเด็กอยู่หรือเปล่า
• เป็นคุณสมบัติหนึ่งของนางงามเลยค่ะ  ข้อแซวนี้ชอบมาก..ที่ได้เป็นนางงามของคุณนิดหน่อย..ขอบคุณ....ขอบคุณ(นึกภาพนางสาวไทยนะคะ)  อิอิ
• เพื่อนๆ  ของครูอ้อย    อายุน้อยๆ  ทั้งนั้นเลย.....  รวมทั้งคุณนิดหน่อยที่เป็นเพื่อนของครูอ้อย  พอดีครูอ้อยค่อนข้างโชคร้าย  ที่เกิดก่อน คนอื่น ณ ที่นี้

[ขจิต ฝอยทอง]

• กลัว ชอทเด็ดๆครับ
• รักเด็กๆคะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• เข้ามาฟังเพลงหรือคะคุณแอ๊ด 
• รักเด็กๆ 
• ผู้ใหญ่เขาก็ไม่คุยกับเรา 
• เราก็ไม่กล้าคุยกับผู้ใหญ่
• ก็มาชมเรารักเด็กๆ

อิอิ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

เพลงออกแนว hardcore นิดหน่อยนะครับครู

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

เพราะดีนะคะคุณเอกคุณแอ๊ด

วันนี้วัหยุด  ไม่ได้ไปไหนกันหรือคะ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ช่วงนี้ผมไปเที่ยวแบบแบกเป้ เดี่ยวละไมไปหลายที่   ไปประชุมด้วย

ก็เรียกว่า หมาน้อยๆที่บ้านเห่าผม คราผมกลับมาบ้าน (เพราะเธอจำผมไม่ได้)

วันนี้วันหยุดอยู่บ้านครับ ใช้โทรศัพท์ติดต่องาน เช้าวันนี้ติดต่อประมาณ ๕ จุดติดต่อ ปรากฏว่า ประสบความสำเร็จ ทุกจุด (ดีใจครับ)

มาเที่ยวในโกทูโนว์ ผ่อนคลายก่อนจะออกไปเสริมหล่อที่ร้านตัดผมครับ

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

คุณเอกคะ

• ครูอ้อยไปฝากรอยไว้แล้วนะคะ  น่าเที่ยวมากเลยเมืองฉอดนี่  เมื่อไรครูอ้อยจะมีโอกาสไปเที่ยวแบบนี้บ้างนะ...ฝันไปก่อนนะคะ

[ขจิต ฝอยทอง]

• อ่านหนังสือครับพี่อ้อย
• อิจฉาน้องเอก พบกับสายลมกับแสงแดด
• และสาวสวย

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

คุณแอ๊ด..ขยันจังค่ะ..อีกไม่นาน  พี่อ้อยก็จะมีน้องชายเป็น Ph.D เพิ่มอีก 1 คน นะ  เกือบแล้วนะน้องพี่....อย่าเพิ่งมองเลย...สาวสวย   รอไปก่อน..จะเดินมาให้ดูทีละคนไม่ซ้ำหน้า...

[นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม]

สวัสดีครับ ครูอ้อย

• ครั้งต่อไปเราจะมีภาพเด็ดๆมาฝากอีกนะครับ
• ครูอ้อย รักเด็กๆ ทุกคนครับ เหมือนลูกของครูอ้อยเลยครับ
• ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีคุณจ๊อด

• นั่นไงต้องอย่างงั้นม้วนหางซิลูก
• ทำไมคุณจ๊อดพูดเหมือนใจของครูอ้อย  "รักเด็กเหมือนลูก "  ความศรัทธาก่อเกิดในตัวของคุณจ๊อดแล้วค่ะ
• อิอิ  เป็นอย่างนั้นหรือ  ครูอ้อยดูแลทุกคนดีแล้วหรือคะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

อยากมีบรรยากาศแบบวันนั้นอีกนะ

[นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม]

• คิดถึงบรรยากาศแบบนี้ครับ
• เมื่อไรจะมีอีกนะ
• คิดถึงแม่อ้อย