วันที่ 6 เช้าวันอังคาร...สีชมพู (24 พฤษภาคม 2559)
---------------ขอให้วันนี้เป็นวันสีชมพู--------------------
ณ โรงเรียนสีแดง แห่งหนึ่ง ที่ภายในโรงเรียนเต็มไปด้วยรถยนต์ (ผู้ปกครอง) ความรู้สึกตอนขี่รถมอเตอร์ไซค์เข้าโรงเรียน คือ ถ้าเราขับรถยนต์มาสอน คงเท่ห์น่าดู 555 ฝันไว้ก่อนเนาะ
(อยากโตแบบมีงานทำตามสายที่เรียนมา อยากใช้ความรู้ตลอด 4-5 ปี ให้เกิดประโยชน์เราจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดว่า เรียนมาทำไม?) ....พรรณนา....
วันนี้ ไม่ได้ดื่มกาแฟ (เริ่มติดกาแฟเข้าแล้วหล่ะ) ทำให้....ง่วง......จนแทบจะหลับกลางอากาศ
ร่างกายไม่ตอบสนองต่อสิ่งรอบข้าง...สิ่งที่ต้องการในขณะนั้น คือ เตียงนอนและหมอนนุ่ม ๆ อ๊ากกกกกก ไม่ไหวแล้ว zzzZZZZZ
แต่เพราะคำว่า ภาระหน้าที่ของครู ภาระหน้าที่ของศิษย์ ภาระหน้าที่ของลูก เราต้องอดทน สู้ๆๆๆๆๆๆ ให้ถึงที่สุด
ขอบคุณงานหนัก
ที่ทำให้รู้ว่า เรามีความอดทน
ขอบคุณงานหนัก
ที่ทำให้รู้ว่า เรามีความพยายาม
ขอบคุณงานหนัก
ที่ทำให้รู้ว่า เรามีคนที่คอยให้กำลังใจเสมอ
ขอบคุณงานหนัก
ที่ทำให้รู้ว่า เรามีคนที่อยากดูความสำเร็จของเรา
ขอบคุณงานหนัก
ที่ทำให้รู้ว่า เรามีคนที่พร้อมจะช่วยเหลือ
ขอบคุณงานหนัก
ที่ทำให้รู้ว่า เรา...ทำ....ได้....ในวันที่มันสำเร็จ
ขอบคุณ….กำลังใจจากแดนไกล…พ่อ…แม่….น้องชาย….
ความเห็น (2)
จากถิ่นทิ้งฐานมาไกล
สิ่งหนึ่งย้ำความทรงจำ
ก่อนเคยรับคำกับแม่เอาไว้
ไม่ลืมเลือน
สู้ครับ ;)...
