คุณครูพิเศษ vs นักเรียนพิเศษ (23 พฤษภาคม 2559)

บันทึกพิเศษ

สำหรับ...คนพิเศษ

จากครูที่่ต้องการเรียนรู้ ... พิเศษ

แก่ นักเรียนที่ขึ้นชื่อว่า ... พิเศษ

บันทึกที่แล้ว ดิฉันได้นำเสนอ
เรื่องราวของ "เด็กชายเดชา"
ผู้มีพลังการเรียนรู้สูง กันไปแล้ว
เมื่อไม่นานมานี้ ไม่น่าเชื่อว่า
ห้อง ป.1 ที่แสนจะหรรษา
จะมีนักเรียนให้ครูได้หรรษาอีกเช่นกัน

"อังคาร เข้าห้องได้แล้วครับ"
เป็นเสียงของครูประจำชั้นที่ใจดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น
ที่คอยบอกให้ "เด็กชายอังคาร" เข้าชั้นเรียน

ดิฉันเคยได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่าน และได้เรียนรู้มาบ้าง
เกี่ยวกับ "นักเรียนที่ต้องการ ... ความต้องการพิเศษ"
หรือที่ใครหลายคน เรียกว่า "เด็กพิเศษ" นั่นแหละค่ะ
แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอกรณี ในชั้นเรียนตัวเองแบบนี้

พฤติกรรมเด็กชายอังคาร
...เสียงดัง กวนเพื่อน
...ชอบแหย่เพื่อน เช่น การผลักเพื่อนล้ม ดึงใบงานเพื่อน
...ก่อกวนห้อง โดยการโยกโต๊ะเสียงดัง
...สุดท้าย วิ่งเล่นไปมา ยิ่งตอนใกล้รับประทานอาหาร
และเวลาเลิกเรียนจะหายตัว

และการหายตัวไปของอังคาร
ก็เป็นเรื่องราวที่อยากนำมาเล่าในวันนี้

เมื่อ อังคาร หายตัวไป โดยหน้าที่ที่รับผิดชอบ
ประจำอยู่ชั้น ป.1 และด้วยความเป็นห่วง
ครูพิเศษอย่างฉัน ก็ได้ตามหา ...อังคาร

ดิฉันเริ่มมองหา แล้วตามหา
ด้วยพื้นที่ของโรงเรียนที่ "กะทัดรัด"
ก็เจอตัวอังคารได้ไม่ยาก

แต่...สิ่งที่ยากกว่าการเจอ
คือ...การจับตัว

การวิ่งขึ้น - ลง บันได
จากชั้น 3 ผ่านทางเชื่อมอาคาร
ลงชั้น 1 ของอีกอาคารหนึ่ง
คงเป็นการออกกำลังกายที่ดีสำหรับ
การวิ่งตามในรอบแรก

รอบที่สอง ... ครูพิเศษ "วิ่งช้าลง"
นักเรียนพิเศษ "ร่าเริงปกติ"

รอบที่สาม ... ครูพิเศษ "เดินแทบไม่ไหว"
นักเรียนพิเศษ "ร่าเริงปกติ"

การดักรอ จึงเป็นการประหยัดพลังงานมากที่สุด

คาบเรียนสุดท้าย!!!

เป็นการลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้
ไม่ถึง 10 นาที อังคารก็เดินออกมาจากลานกิจกรรม
และไปเดินเล่นข้างหน้าห้องสมุด บริเวณลานของเล่น

จากนั้น ดิฉัน ก็นั่งเล่น "ของเล่นเด็ก" กับอังคาร
จนถูกเพื่อนนักศึกษาฝึกสอนด้วยกันมองว่า
ดิฉันเป็น "ครูพิเศษ" ตามเด็กชายอังคารไปเสียแล้ว (ฮ่าๆๆๆ)