นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู หรือเรียกสั้นๆว่า...นักศึกษาฝึกสอน
คำนี้ดังก้องขึ้นภายในใจทุกครั้ง...รอคอยช่วงเวลาของการเปิดเทอมของเด็กๆ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของนักเรียน ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อมาโรงเรียนก่อนเจ็ดโมง
แต่ด้วยความตื่นเต้น ทำให้ฉันลืมนั่นลืมนี่ บวกกับระยะเวลาในการเดินทางมาโรงเรียน วันนี้ฉันจึงเดินทางมาถึงโรงเรียนเกือบเจ็ดโมงยี่สิบนาที
มาถึงก็ไปยืนต้อนรับนักเรียนและผู้ปกครองที่เข้ามาภายในโรงเรียน (วันนี้มีประชุมผู้ปกครองและปฐมนิเทศนักเรียน)
นักเรียนและผู้ปกครองทยอยเข้ามาภายในโรงเรียนอย่างไม่ขาดสาย
อยู่ๆ ก็เกิดภาพเหตุการณ์หนึ่งที่เป็นภาพสะดุดตาและทำให้ฉันรู้สึกปลื้มปริ่มภายในใจเป็นอย่างมาก
ภาพที่ฉันเห็นคือ พ่อขี่รถจักรยานยนต์มาส่งลูกสาวที่หน้าโรงเรียน ดูท่าทางลูกสาวคงจะประมาณชั้นมัธยมศึกษาแล้ว
ลูกสาวอ้าแขนกว้างไปกอดพ่อ และหอมแก้มพ่อฟอดใหญ่ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของลูกสาว และท่าทางยิ้มเขินๆของพ่อ ทำให้ฉันรู้สึกประทับใจอย่างบอกไม่ถูก
น่าเสียดายที่ฉันเก็บภาพนี้ไม่ทัน เพราะมัวแต่ตื้นตันและประทับใจ
เด็กหญิงคนนั้น ทำให้ฉันน้ำตาคลอด้วยความซึ้งใจและรู้สึกคิดถึงพ่อขึ้นมาอย่างมากมาย...
ฉันได้แต่คิดขึ้นมาในใจ (อยากกลับไปกอดพ่อ หอมพ่อแบบนี้บ้างจัง...)
ในยุคสมัยปัจจุบัน ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะได้เห็นภาพประทับใจนี้... ภาพที่ลูกแสดงความรักต่อพ่อแม่ด้วยท่าทางมีความสุขและไม่เขินอายใดๆ
วันนี้ภายในโรงเรียนเนืองแน่นไปด้วยนักเรียนและผู้ปกครอง
นักเรียนที่นี่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติ มีทั้งลูกครึ่งแขก ลูกครึ่งฝรั่ง และชาวประเทศเพื่อนบ้าน
นักเรียนที่นี่มีความน่ารัก มีสัมมาคารวะ และแต่งกายเรียบร้อย
คุณครูที่นี่ก็ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นและให้คำปรึกษาแนะนำเกี่ยวกับสถานที่ต่างๆภายในโรงเรียนเป็นอย่างดี
ภาคเช้าในวันนี้ยังไม่มีการจัดการเรียนการสอน แต่โรงเรียนให้ผู้ปกครองและนักเรียนในแต่ละชั้นไปพบครูประจำชั้นที่ห้องโฮมรูม
ฉันได้เป็นครูประจำชั้นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3/2
หลังจากพบปะผู้ปกครองและนักเรียนแต่ละชั้น โรงเรียนก็ให้นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาทั้งหมดเข้ารับการปฐมนิเทศที่ห้องประชุม
โดยผู้ทำการปฐมนิเทศคือรองผู้อำนวยการโรงเรียน
จากที่ฉันสังเกตเห็น ธรรมชาติของเด็กประถมศึกษามีความอยากรู้อยากเห็นและซนตามประสาจริงๆ
เด็กแต่ละคนนั่งนิ่งนานๆไม่ได้ ต้องขยับตัวยุกยิกๆ ไม่ก็ชวนเพื่อนข้างๆคุยบ้าง เล่นกันบ้าง
แต่รองผู้อำนวยการมีเทคนิคการจัดการได้ดีกับเด็ก ทำให้เด็กสนุกสนานกับการปฐมนิเทศและตั้งใจฟังที่ครูพูดจนจบ
หลังจากปฐมนิเทศนักเรียนประถมศึกษาเสร็จก็ได้เวลาพักเที่ยง
ฉันได้มีโอกาสไปช่วยตักอาหารกลางวันให้แก่เด็ก
เด็กบางคนตัวเล็กแต่กินเก่ง บางคนตัวโตแต่กินน้อย บางคนก็กินข้าวตามขนาดตัว และเด็กที่นับถือศาสนาอิสลามจะห่อข้าวมากินเอง
มื้อแรกของชีวิตนักศึกษาฝึกสอน ก็คือ ข้าวราดกะเพราหมู
อาหารมื้อง่ายๆ แต่อร่อยและจริงใจมากๆ...
ภาคบ่ายมีการจัดการเรียนการสอนตามปกติ
คาบแรกที่ฉันได้เข้าสอนคือ รายวิชาภาษาไทย นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4/1
วันแรกของการเรียนทำให้เด็กๆกระตือรือร้นกันมาก สังเกตได้จากตอนทำกิจกรรมหรือให้เล่นเกม เด็กๆจะส่งเสียงดังและดูท่าทางตื่นเต้นเป็นพิเศษ
คาบแรกผ่านไป พร้อมกับเสียงแหบหายในลำคอ
แต่ฉันกลับรู้สึกสุขใจที่เห็นเด็กมีความสุขตอนทำกิจกรรมและดีใจที่เด็กๆไม่ตั้งแง่กับฉัน...ในฐานะครูฝึกสอนคนใหม่
การเรียนการสอนคาบแรกและวันเปิดเทอมวันแรกผ่านไปด้วยดี...
หวังว่าวันต่อๆไป นักเรียนจะน่ารักกับคุณครูอย่างนี้ทุกวันนะคะ ^_^
ภาพ "คุณลูกกอดคุณพ่อ" นี่ ... น่าประทับใจจริงครับ ;)...
ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจดีๆคะ ^_^ @Ongkuleemarn @จันทวรรณ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจดีๆให้คะ @เพ็ญศรี