วันที่ 2 ครั้งแรกกับการเป็นครูเวร (17 พฤษภาคม 2559)
เดินทางไปถึงโรงเรียน 06.50 น. พร้อมกับการปฏิบัติหน้าที่ครูเวร รู้ว่าอยู่เวรจุดไหนแต่ไม่รู้ว่าสถานที่อยู่ตรงไหน ไม่รอช้ารีบเดินไปถามครู ทำไมฉันอยู่คนเดียวเนี่ย (ได้แต่ถามตัวเอง) เพราะในใบตารางเวรอยู่กับครูอีกท่านหนึ่ง ตอนแรกก็นั่งอยู่คนเดียวมีครูคนหนึ่งเดินเข้ามาถามว่าหนูชื่อรัชดาภรณ์ใช่ไหม ฉันก็ตอบว่าไม่ใช่ค่ะ หนูชื่อศิริพรค่ะ ครูก็ชวนฉันไปอยู่เวรประตู นักเรียนไหว้ ฉันรับไหว้ คิดในใจนี่ฉันเป็นครูแล้วเหรอเนีย เมื่อครูพี่เลี้ยงเดินเข้าประตูมา ครูทักมาก่อนว่า หมู อยู่เวรโดมกิตติ 6 ไม่ใช่เหรอ ฉันก็บอกว่า ค่ะ แต่ครูอีกคนไม่มา หนูก็เลยอยู่ทั้งสองจุดเลยค่ะ เดินไปเดินมา เผื่อว่าครูอีกคนจะเห็น แต่แล้ว....ครูก็ไม่มา ผ่านพ้นไปกับเวรช่วงเช้า
วันนี้ได้รับมอบหมายจากครูพี่เลี้ยงให้จัดตู้อุปกรณ์วิทยาศาสตร์ จัดให้เป็นหมวดหมูและนับจำนวนของที่มีทั้งหมด เริ่มปฏิบัติการไปทีละชั้น ๆ เหงื่อเริ่มมา อาการแพ้ฝุ่นก็เริ่มมาเช่นกัน ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ครูพี่เลี้ยงออกไปทำธุระข้างนอก เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เมื่อนักเรียนเดินเข้ามาในห้องเรียน ฉันก็ถามว่าเรียนกับครูแอร์เหรอคะ นักเรียนก็ตอบว่าค่ะ รีบโทรศัพท์หาครูทันที ครูบอกว่าแลกคาบเรียนแล้ว พาเด็กไปห้อง ป.5/4 ให้ครูหน่อย พอขึ้นไปถึงหน้าหน้าห้อง ครู ป.5/4 บอกว่ากำลังสอนอยู่ เขาเปลี่ยนตารางสอนใหม่ ซึ่งครูแอร์ก็ไม่รู้เพราะมีพี่ธุรการเอาตารางสอนมาให้ตอนที่ครูแอร์ออกไปทำธุระพอดี ทำไงดีโทรกลับไปหาครูอีกรอบ ครูก็บอกว่าพาเด็กมาห้องวิทย์เปิดวิดีโอให้เด็กดูก็ได้ เริ่มปฏิบัติการทำหน้าที่สอนแทนครู มันไม่ง่ายอย่างที่คิดแล้วสิ เด็ก ป.5 อยู่รวมกัน 40 กว่าคนในห้องแคบๆ อะไรจะเกิดขึ้น เสียงดังสิคะ รีบงัดไม้ตาย พยายามหาวิธีควบคุมชั้นเรียน หมดคาบเรียนถึงกับบอกตัวเองว่า รอดแล้ว ทันใดนั้นเองครูพี่เลี้ยงเปิดประตูเข้ามาในห้อง ถามทันทีว่าเป็นยังไงบ้าง เอาอยู่ไหม 555 ฉันไม่ตอบ แต่แสดงออกทางสีหน้า ครูถึงกับหัวเราะออกมา หลังจากนั้นก็ทำงานที่ครูมอบหมายต่อจนเสร็จ ร่วมด้วยช่วยกันกับครู ครูก็ถามชีวิตความเป็นอยู่ ถามว่าอยากเป็นครูจริงๆหรือเปล่า พอครูได้รับคำตอบจากฉันถึงกับอึ้ง ถึงแม้ว่าจุดเริ่มต้นในการเป็นครูของฉันจะก้าวมาแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่นับจากนี้ทุกๆอย่างจะเกิดจากความตั้งใจและความมุ่งมั่นในการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ
เวรตอนเย็น ณ จุดๆเดิม ครูอีกท่านก็ยังไม่มาเช่นเคย ฉันก็นั่งตรงม้าหินอ่อนใกล้ทางเข้าโรงเรียน ดูเด็กเล่นกันระหว่างรอผู้ปกครองมารับ
แต่เด็กบางกลุ่มก็นั่งทำการบ้าน มีบทสนทนาจากเด็กผู้ชาายคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า เธอรู้ไหมทำไมการศึกษาประเทศไทยถึงไม่เจริญ เด็กผู้หญิงสองคนไม่ตอบ เด็กผู้ชายจึงพูดต่อว่าก็เพราะเอาเวลามาเล่นเฟซบุ๊ก เล่นไลน์ไงล่ะ นี่ขนาดเด็กประถมศึกษายังคิดได้ขนาดนี้ แล้วผู้ใหญ่อย่างเราล่ะ.....
ความเห็น (4)
เจอคำถามนักเรียนอึ้งเลย
ตอนเราไปฝึกสอนดูเหมือนจะทำตัวไม่ค่อยถูกเนอะ
สู้ๆครับ
เด็กฉลาดชาติเจริญแล้วล่ะ ;)...
