๒๑. ด้วยรักและผูกพัน..เฮียหมู..เพื่อนรักปากเกร็ด.. ณ เกาะฮ่องกง

หมู...หรือ..สมลักษณ์ ทองอินทร์ เพื่อนที่อยู่ในความทรงจำที่สวยงามของผมและเพื่อนมัธยมโรงเรียนปากเกร็ด..ทุกคน ผม..ไม่มีโอกาสได้พบใบหน้า..ที่หล่อเหลาของหมู ตั้งแต่ปี ๒๕๒๓ เราเรียนด้วยกันตั้งแต่ มศ.๑ – มศ.๕..จากนั้น ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป..หมูกลับมาเมืองไทยในช่วงสงกรานต์ ภาพบรรยากาศ แห่งความสนุกสนาน ที่หมู่มวลมิตรให้การต้อนรับหมู..ผมสัมผัสได้ถึงมิตรภาพที่เหมือนเดิม..ผมรับรู้ถึงน้ำใจและไมตรีที่เพื่อนมอบให้กัน ในท่ามกลางความสุขสันต์จนถึงสนามบินสุวรรณภูมิ..ผมยังเฝ้าคิดถึงหมู หมูกลับฮ่องกงไปแล้ว..ผมอยู่ในสวนลำไย นั่งในศาลาเก่าๆ ส่งคำพูด..จากไจ. ผ่านไลน์ให้หมู เดินทางปลอดภัยนะครับ.. ปีหน้าฟ้าใหม่..อนาคตยังยาวไกล ต้องมีโอกาสได้พบกัน...สักวัน

สิ่งที่ผมไม่ได้บอกหมู..ว่าผมจำได้ ถึงใบหน้าและดวงตาอันสดใส ขาว น่ารัก ทะเล้นนิดๆ ยิ้มเก่ง รูปร่างสมส่วน คล่องแคล่ว ทำอะไรฉับไว แชวเก่ง ชอบพูดให้เพื่อนขำ ไปตรงไหน..เป็นได้เรียกเสียงฮาไปทุกที่ หมูจึงมีเพื่อนหลายกลุ่มหลายห้อง เป็นที่รัก..ของบรรดาพี่น้องนักเรียน..โรงเรียนปากเกร็ด..ไม่มีใครไม่รู้จักหมู..สมลักษณ์..ทองอินทร์..ผู้ไม่รู้จักความเครียด

หมู กับคำพูด..และน้ำใจ ตลอดจนอัธยาศัยไมตรี..ที่มีแต่ความจริงใจและร่าเริง..ใครๆก็อยากคบหา แต่หมูก็แบ่งเวลา..เพื่อนมาก..แต่ก็นำพากันเข้าสู่ห้องเรียน..หมู..เรียนดี..อยู่ในระดับแถวหน้าของห้อง ที่เพื่อนต้องยอมรับในข้อนี้ ..ณ วันนี้..จึงไม่มีใครแปลกใจ..ที่หมู..กลับมา ด้วยหน้าที่และการงานที่เจริญ ก้าวหน้าและ มั่นคง มีกิจการเป็นของตนเอง..ที่ต่างประเทศ

ผม..พบหมูในโลกของโซเชี่ยล สื่อสารกันมาได้เกือบหนึ่งปี ได้มีโอกาสทักทายกันอยู่เสมอ ก็เหมือนเพื่อนอีกหลายคนที่อยากพบหมู และได้พบพร้อมกันกับผม หลังจากที่ห่างหายกันไปกว่า ๓๐ ปี แต่ผมจะติดตาม..หมู..ไปทุกที่ เก็บเกี่ยวภาพบรรยากาศ..ศึกษาเรื่องราวที่ชวนสนใจ นับแต่ หมูย่างเท้า..ลงจากเครื่องบิน เหยียบผืนแผ่นดินไทย..

หมูทำอะไรในต่างแดน..ในดินแดน..เกาะฮ่องกง..กับครอบครัวอันเป็นหลักชัยของชีวิต ภรรยาและลูกที่น่ารัก หมูซื้อบ้านที่นั่น..และพำนักอย่างถาวร..ฮ่องกง..กับไทย..ใช่ว่าจะห่างไกลกัน แต่หมูก็มีธุรกิจที่ต้องรับผิดชอบมากมาย ต้องแบ่งเวลาให้งาน ครอบครัวและวางแผน ที่จะกลับมาเยี่ยมเยือนเมืองไทย..บ้านเกิด..อย่างน้อยปีละ ๒ ครั้ง

หมูทำธุรกิจ..ทุบตึก..อธิบายได้ว่า ถ้าเป็นเมืองไทย จะสร้างบ้านสร้างอาคาร ผู้ว่าจ้างกับผู้รับเหมาจะคุยกัน ว่าทุบหลังเก่าและสร้างใหม่ในที่เดิม จะคิดเท่าไหร่..ผู้รับเหมาก็จะบวกค่าแรงเพิ่มไป..แต่ที่ฮ่องกง จะไม่ทำเช่นนั้น ผู้รับเหมาในส่วน..ทุบทิ้ง..แยกจากกัน..กับผู้รับเหมาก่อสร้าง เมื่อทุบตึกและเคลียร์งานเรียบร้อยแล้ว..การก่อสร้างของผู้รับเหมารายใหม่..จึงจะเข้าทำงานได้

หมู..จึงมีงานเข้าไม่ได้ขาด ในทุกช่วงของเศรษฐกิจ..ของฮ่องกง..การก่อสร้างอาคาร..ยังคงเดินหน้า ชาวจีนยังมีความเชื่อเรื่องฮวงจุ้ย..หากชินแสที่เขานับถือทายทัก..ทิศทางลมร่มเงาไม้ไม่ถูกโฉลก เจ้าของอาคารผู้ร่ำรวยมั่งคั่ง..จะทุบทิ้งและสร้างใหม่ทันที

ธุรกิจการ..ทุบตึก..ในลักษณะนี้..บอกได้เลยว่า หมูยังมีคู่แข่งไม่มากนัก ประสบการณ์ความรู้ ทักษะที่มีความเชี่ยวชาญ ตลอดจนความรับผิดชอบ..ของหมู..ชาวจีนและชาวต่างประเทศ..ในฮ่องกง..ให้การยอมรับ คนไทยคนนี้ และยังใช้บริการของ..หมู.อยู่ตลอด..

หมูบอกว่า..การทุบตึก..ใช้เวลา ๒ – ๗ วัน ขึ้นอยู่กับความกว้างยาว ที่มีความยากลำบากไม่เหมือนกัน สนนราคา..เริ่มต้นราว ๒ แสนบาท ไปจนถึงเกือบหนึ่งล้านบาทกันเลยทีเดียว อาคารไหนมีกระจกมาก จะต้องทุบกระจกก่อน เพื่อจะได้ทำงานง่าย และจัดการจัดเก็บ แยก และขนทิ้งตามระบบของเกาะฮ่องกง ถ้ากระจกไม่มากก็กองรวมไว้กับเศษซากปูน แล้วบรรทุกไปทิ้งยังจุดหมายปลายทาง...

หมู..ต้องทำงานแข่งกับเวลา และมีเครือข่ายงาน ที่สื่อสารไปถึงลูกค้าได้ในหลายช่องทาง ลูกค้าจะบอกต่อๆกัน ด้วยเชื่อมั่นในผลงาน และความรับผิดชอบ..ของหนุ่มไทย นิสัยดี ไม่มีโก่งราคา ขณะเดียวกันเห็นผลงานที่ออกมาดีอย่างต่อเนื่อง เรียบร้อย ไว้วางใจได้ หมู..ควบคุมงาน บริหารจัดการลูกน้อง ที่ต้องทำงานหนักและเสี่ยงภัย..หมู..ผู้ซึ่งมีน้ำใจอยู่แล้ว..เอาใจใส่ความเป็นอยู่ของผู้ร่วมงานทุกคน ด้วยรายได้ หัวใจและรอยยิ้ม อย่างหัวหน้าผู้มีอารมณ์ขัน ที่ปัจจุบัน..ใครๆก็อยากทำงานด้วย

ผม..เกือบเจอหมูในงานขึ้นบ้านใหม่ของเพื่อน แต่ด้วยเวลาและโอกาสไม่อำนวย จึงคลาดแคล้วกันอีกครา ไม่ได้จับมือ..หมู..ไม่ได้โอบกอดเพื่อน ไม่เห็นเพื่อน ที่ทุกคนเรียกว่า เฮียหมู ..ผู้เป็นหนุ่มใหญ่ รูปงาม ใบหน้าละมุนละไม มีกลิ่นไอของเบียร์ ที่อบอวลและหอมกรุ่นตลอดเวลา แต่ถึงกระนั้น..ด้วยบุคลิกผู้นำและมาดมีเสน่ห์ชวนมอง..ดูลุ่มลึกและดื่มด่ำ(หนักขึ้นทุกวัน)..ก็ไม่สามารถทำให้เฮียหมู ซวนเซได้เลย และในชั่วพริบตานั้นเอง..เฮียหมู..ก็ทำให้เพื่อนทุกคนสรวลเซเฮฮาและขำกลิ้งกันทุกคน เพราะเฮียหมู..ขออนุญาตกอดเพื่อนเกือบยี่สิบคน ได้อย่างเรียบร้อย ในช่วงเวลา..ไม่นานนัก

ที่สนามบินสุวรรณภูมิ..เฮียหมู...จะเดินทางกลับ..ในตั๋วเครื่องบินบอก...ปลายทางที่เกาะฮ่องกง..แต่สายตาเฮียหมูที่มองเพื่อนปากเกร็ดที่ไปส่ง..ยังอาลัยอาวรณ์ไม่อยากจากจร ที่จะจากไปในยามนี้ ใจก็เฝ้าคิด ทำไมวันเวลา..แห่งความสุขสนุกสนานกับเพื่อน..ช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน..แต่..เฮียหมู..ไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าเพื่อนที่ไปส่งคิดได้มากกว่านั้น..ทุกคนรุมเข้าไปจับมือ.ยิ้มหวานๆให้.เฮียหมู..แล้วสวมกอดอย่างแนบแน่น..เอาคืนก่อนขึ้นเครื่อง..ด้วยรักและผูกพัน..โชคดี..ครับ..เฮียหมู

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๔ เมษายน ๒๕๕๙/ ๑๔.๓๐ น.

[ขจิต ฝอยทอง]

มิตรภาพมั่นคงเสมอนะครับ

[เสรี นาคนารี]

เขียนได้ดีมากๆครับ