๑๘๖. เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอน ชีวิตคือการเดินทาง
มาระยะหลัง...ย่าบุษ ไม่ค่อยได้เขียนเรื่องราวของนู๋ฟ้าครามเลย
อาจเนื่องมาจาก เวลาไม่ค่อยมี เพราะมัวยุ่งแต่เรื่องงาน ซึ่งมีมากมาย
ประดังเข้ามาให้ย่าต้องทำงานก่อน...เป็นไปตามปกติของการทำงาน
วันไหน หากย่าว่าง ย่าจะนำฟ้าครามมาทำงานด้วยในวันเสาร์ - อาทิตย์
ช่วงนี้ นู๋โตขึ้นมาก ๆ...ยิ่งโตขึ้น นู๋ยิ่งตัวสูง หุ่นของนู๋จะเหมือนลุงภัคร
คือ ผอม สูง ดูเก้งก่าง ไม่อ้วนเหมือนตอนเป็นเด็ก...
แม่อ้อมกับพ่อเพรียงสอนนู๋ให้หัดช่วยเหลือตัวเอง เช่น ให้อาบน้ำด้วยตัวเอง
แปรงฟันเอง...ย่าสังเกตตอนนู๋อาบน้ำ นู๋จะอาบแบบคนโต ไม่เหมือนเด็กคนอื่น
เวลาถูสบู่ นู๋จะค่อย ๆ ถูไปทั่วตัว...ย่ามองดูแล้วว่า ใช้ได้ พ่อเพรียง แม่อ้อม
สอนนู๋ได้ดีมาก ให้นู๋หัดช่วยเหลือตัวเอง แม้แต่เวลาเข้าห้องน้ำ นั่งถ่ายเบา - หนัก
นู๋จะช่วยเหลือตัวเองได้ สำหรับเด็กอายุเพียงแค่ ๔ ขวบกว่า ๆ...
เมื่อย่านำนู๋มาทำงานด้วย ย่าจะคอยบอกกับนู๋ให้นู๋รู้จักหน้าที่ของนู๋เองว่า
ยามที่นู๋เป็นเด็ก นู๋ต้องมีหน้าที่เรียนหนังสือ เป็นเด็กดี ไม่ดื้อ ไม่ซน
ค่อย ๆ บอก ค่อย ๆ สอน และนู๋ต้องหัดเป็นคนมีเหตุผล ไม่เอาแต่ใจตนเอง
ซึ่งนู๋ก็เป็นเช่นนั้น...เวลาจะทำอะไร หากสงสัย นู๋จะถาม บางที บางเรื่อง
นู๋ก็จะเรียนรู้ได้จากความคิดของนู๋เอง...ว่าหากเกิดเรื่องแบบนี้ นู๋จะตัดสินใจ
ได้อย่างไร...ย่าจะพยายามสอนให้นู๋ ช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด เพราะเมื่อ
เติบโต เราจะได้เป็นคนที่พึ่งพาตนเองให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะไปขอความ
ช่วยเหลือจากผู้อื่น เพราะเราทำได้ด้วยตนเอง ไม่ว่าเรื่องใด ๆ...
มีอยู่วันหนึ่ง ย่าพานู๋มาทำงานด้วย...นู๋ร้องเพลงตามที่ลุงภัครเคยเปิดไว้ในรถ
ซึ่งย่าไม่เคยนึกถึงว่า...นู๋จะร้องได้...
"การเดินทางของฉันและเธอ คือ การเรียนรู้...การเรียนรู้ของเราสองคน คือ
ความเข้าใจ เธอเข้าใจและฉันเข้าใจ ก็ทำให้เรามั่นใจ...ในสิ่งนั้น ในความรัก"
ย่ามองหน้านู๋ ๆ ก็หันมายิ้มใส่ย่า...ใช่คร่าาาา...เราเกิดมาเพื่อกันและกันนะคร้าาา
"ชีวิตของเรา ก็คือ การเรียนรู้ซึ่งกันและกันนะคร้าาา"...ฟ้าคราม...Yes...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๑ เมษายน ๒๕๕๙
ความเห็น (4)
น่ารักมากๆ ค่ะ ... ใช่แล้ว ชีวิตคืดการเดินทางนะคะ
ขอบคุณค่ะ คุณหมอเปิ้ล 
ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวของฟ้าครามนานแล้วเหมือนกันครับ
เจอคราวนี้จะเป็นสาวแล้ว....
หลานโตขึ้นทากแล้ว เก่งมากๆค่ะ...