"นะ" ของหนู กับ "นะ" ของพ่อ
..
ลูกสาวยังไม่ชอบเดินจงกรม หรือนั่งสมาธิ
..
ระหว่างเดิน ...ก็จะกระแซะพ่อบ่อย ๆ พร้อมพูดกับพ่อว่า "นะพ่อนะ"
..
"นะ"..ของลูกคือ .."พอ" ของเขา..
..
พ่อ ได้แต่ตอบไปว่า..."อีกหน่อย..นะลูกนะ"
..
"นะ"..ของพ่อคือ "ทดอีกนิดนะลูก เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"
..
นะ..ของเรา..แม้ต่างกัน แต่ก็ไปด้วยกันได้เสมอ..ลูกว่ามั้ย!!
..
..
.. ลูกฝึกมาน้อย...ทำมาน้อย.. ทั้ง ๆ ที่เห็นพ่อทำสิ่งนี้ทุกวัน
..
พ่อว่า..
วัยของลูกนั้น.... ยังนิ่งน้อยไป
วัยของลูกนั้น... ยัง...โอ้โห!! กับบางสิ่งบางอย่างมากกว่าสิ่งนี้
..
..
แต่ก็ไม่เป็นไร..หรอกนะหนู!!
..
..
หนูได้เห็นพ่อทำสิ่งนี้บ่อย ๆ .. มากขึ้น มากขึ้น ...ทุกวัน
..
สิ่งนี้จะเป็นภาพติดตา.....ที่จะตามไปให้หนูติดใจ...ได้...ในอนาคต
..
พ่อเชื่อเช่นนั้น!!
..
..
พ่อรู้เสมอว่า..วันพระนั้น... ไม่ใช่มีแค่วันนี้ วันเดียว
และวันหนึ่งข้างหน้า...หนูจะรู้วา...พ่อทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร?
ความเห็น (7)
เผลอแป็บเดียวน้องดตเป็นสาวแล้วครับ
สักวันสิ่งที่ทำจะซึมซาบครับคุณแสง
ถ้านั่งไม่ได้..ก็ไม่บังคับ..ยืนเดินนั่งนอนยังมีอีกหลายอิริยาบท..เจ้าค่ะ...เด็กๆจิตมีความเป็นประภัทรสร..อยู่แล้ว....ถ้าเขาไม่ต้องฝืนความรู้สึก..หากตามดู....จิตตนได้...นั่นก็จะมีสมาธิ..ได้ฉับพลันอยู่แล้ว..นะเจ้าคะ..(คำสอนท่านปราโมทย์..เจ้าค่ะ)...
ฟัง-อ่านแล้ว มีความสุขจังเลยครับ
"นะพ่อนะ"
"นะ"..ของลูกคือ .."พอ" ของเขา.......
ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
ขอบพระคุณมากครับ
พ่อรู้เสมอว่า..วันพระนั้น... ไม่ใช่มีแค่วันนี้ วันเดียว
และวันหนึ่งข้างหน้า...หนูจะรู้วา...พ่อทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร?
สวัสดีครับ
ขออนุญาติ นำบันทึกนี้ไป ต่อยอดความคิด ในบันทึกของผมครับ