หนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือที่ผู้เขียนได้รับมอบจากกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง
เธอนำหนังสือเล่มนี้มาให้ พร้อมกับบอกว่า..."ต้องของโทษอาจารย์ด้วย ที่มอบหนังสือของสมเด็จท่าน ในวันที่ท่านเสด็จสู่สวรรค์นิพพานเพราะเป็นหนังสือที่เธอได้รับมาจากงานพระราชทานเพลิงพระศพของสมเด็จท่าน เมื่อวันที่ 16 ธันวาคม 2558"...เธอพูดเช่นนั้นกับผู้เขียนขณะที่มอบหนังสือเล่มนี้ให้
..
วินาทีแรกที่เธอพูดเช่นนี้...ประโยคที่เธอพูดกับผู้เขียนนั้น...ถือเป็นมงคลแห่งชีวิตของผู้เขียนอย่างยิ่ง
..
นั้นเป็นเพราะอะไร
นี่คือบันทึกก่อนหน้านี้ ที่ผู้เขียนได้รับจากเธอ...... นักศึกษามอบพระสมเด็จฯให้เป็นที่ระลึก วันที่ไปบรรยายหลักสูตรครูสมาธิฯ.
..
และวันนี้ กับหนังสือที่ทรงคุณค่าเล่มนี้ ...ผู้เขียนคิดในใจจะมีใครสักกี่คนกันนะ...ที่ได้รับเกียรติอันทรงคุณค่าเช่นนี้ต่างหาก!!
หนังสือ เล่มนี้ พิมพ์เพื่อแจกในงานพิธีพระราชทานเพลิงพระศพของสมเด็จท่าน 50,000 เล่ม
..
นี่คือ...สิ่งมหัศจรรย์ในห้วงหนึ่งของชีวิตต่างหาก... ที่ผู้เขียนได้รับ
..
วันพระราชทานเพลิงพระศพของสมเด็จท่าน...ผู้เขียนนั้นนั่งอยู่แค่หน้าจอ TV
สิบนิ้วประนมมือ...กราบสมเด็จท่านด้วยหัวใจของคนไทยคนหนึ่งที่มีต่อพระองค์ท่าน
..
หนังสือเล่มนี้.... จึงเป็นความทรงจำที่แสนงาม..ของคนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่มีวาสนาพอที่จะเก็บรักษาสิ่งนี้ไว้ให้ลูกหลานได้อ่าน ได้เปิดดู เพื่อเป็นอนุสสติสอนใจตัวเอง ..ตามที่สมเด็จท่านบอกไว้ว่า
..
"ธรรมเป็นที่พึ่งทางจิตใจได้อย่างแท้จริง
เมื่อจิตใจมีธรรมเป็นที่พึ่ง ...ตนก็เป็นที่พึ่งของตนได้
คิดดูว่า...ทุก ๆ คน เกิดผู้เดียว แก่ เจ็บ ตาย ไปดี ไปไม่ดีผู้เดียว
คือต่างคนต่างมา...ต่างคนต่างไป
ถ้าตนไม่เป็นที่พึ่งแห่งตนแล้ว
ใครจะเป็นที่พึ่งของตนได้..."
..
ผู้เขียนขอขอบคุณ คุณวันทนีย์ อุยยามาฐิติ มา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ...นี่มิใช่ความบังเอิญอีกครั้งหนึ่งในชีวิต...ของผู้เขียน...
..ผุู้เขียนเชื่อเช่นนั้นครับ...
..
ผู้เขียนจะหาโอกาสมาเล่าบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในหนังสือเล่มนี้อีกนะครับ
ยึดตามเสมอค่ะ ตนแลเป็นที่พึ่งของตน
ธรรมเป็นที่พึ่งทางจิตใจได้อย่างแท้จริง
เมื่อจิตใจมีธรรมเป็นที่พึ่ง ...ตนก็เป็นที่พึ่งของตนได้