นักศึกษามอบพระสมเด็จฯให้เป็นที่ระลึก วันที่ไปบรรยายหลักสูตรครูสมาธิฯ

วันนี้ผู้เขียนได้มีโอกาสเข้าบรรยายให้กับนักศึกษาหลักสูตรครูสมาธิ สถาบันพลังจิตตานุภาพ สาขา 133 วัดสามัคคีผดุงพันธ์ สุราษฏร์ธานีฟัง ในหัวข้อเรื่อง "ความสำคัญของสมถะและวิปัสสนา" ตามแนวคำสอนของพระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธฺโร (พระอาจารย์ของผู้เขียน)

หลังจบการบรรยายแล้ว... นักศึกษาท่านหนึ่งได้เข้ามามอบพระสมเด็จฯให้กับผู้เขียน ซึ่งผู้เขียนทราบจากนักศึกษาท่านนี้ว่า เป็นพระสมเด็จ 100 ปีของสมเด็จพระญานสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก

และนักศึกษาท่านนี้(คุณวันทนีย์ อุยยามาฐิติ)ผู้เขียนขอเว้นไว้ เพื่อที่จะขอพิมพ์ชื่อเธอใส่ไว้เป็นที่ระลึกเป็นบันทึกแห่งความทรงจำของผู้เขียน

ผู้เขียนรู้สึกปลาบปลื้มใจเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้รับพระสมเด็จฯจากมือของนักศึกษาท่านนี้...และเธอยังบอกกับผู้เขียนอีกว่า หากผู้เขียนอยากไปกราบสักการะพระศพของสมเด็จฯท่าน เธอก็ยินดีที่จะพาผู้เขียนไป เนื่องจากเธอมีญาติผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดกับการจัดการพระศพของพระองค์ท่านอยู่ที่วัดบวรนิเวศวิหาร กรุุงเทพมหานคร..... และนี่คือคำเชิญที่ผู้เขียนรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งในชีวิตหนึ่งของผู้เขียนเลยทีเดียว

นั่นเป็นเพระสิ่งใดหรือ?

นั่นเป็นเพราะสมเด็จฯท่าน ทรงเป็นประมุขของสงฆ์ และทรงเป็นสมเด็จพระสังฆราช ที่มีพระชันษามากกว่าสมเด็จพระสังฆราชทุกพระองค์ในอดีตและทรงเป็นสมเด็จพระสังฆราชพระองค์แรกของไทยที่มีพระชันษา 100 ปี

แต่มีสิ่งสำคัญยิ่งกว่าอีก....

สิ่งนั้นคืออะไร?รู้มั้ยครับ

สิ่งนั้นคือ..คำสอนของสมเด็จฯ ท่าน.....ซึ่งคำสอนของสมเด็จฯท่านนั้น... ช่างลึกซึ้งกินใจผู้เขียน ..ในทุกครั้งที่ได้อ่านหรือได้ยิน

ทำให้อดคิดไปถึงเมื่อวันวานไม่ได้..บางครั้งนะ!!ที่ตัวผู้เขียนเองรู้สึกท้อแท้ ในชีวิต จากการทำงานในช่วงสมัยที่ผู้เขียนยังคงรับราชการอยู่ บางครั้งนะ!!ที่มันเปลี่ยวเหงาในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก หรือบางครั้งที่ผู้เขียนก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่..ในบางเวลาที่รู้สึกเสียใจจากงานที่ทำด้วยความซื่อสัตย์มาตลอดชีวิตของความเป็นข้าราชการ.. แต่กลับได้รับการมองเป็นอย่างอื่น

แต่เมื่อได้รำลึกถึงถ้อยคำและคำสั่งสอนของสมเด็จท่านแล้ว ...มันก็เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างมาปลอบประโลมหัวใจให้คลายความรู้สึกเช่นนั้นไปได้...นั่นเป็นเพราะอะไร?

สมเด็จฯท่านเคยบอกไว้ว่า..."เมื่อใดที่เสียใจหรือน้อยใจว่าเราทำดีแล้ว ทำไมถึงไม่ได้ดี หรือว่าเขาทำดีแล้วทำไปถึงไม่ได้ดี สมเด็จฯท่านบอกว่า..ให้พึงรู้ว่าเรากำลังหลงผิด คิดผิดไปจากความจริง.. จริง ๆ แล้วทำดีมันต้องได้ดีเสมอ ไม่มีข้อยกเว้นด้วยเหตุผลใดทั้งสิ้น และเมื่อเรากำลังคิดว่าทำไมคนที่ทำไม่ดีแต่กลับได้ดี สมเด็จฯท่านก็บอกอีกว่า.... จริง ๆแล้วเรากำลังคิดผิดจากความจริง เมื่อทำสิ่งไม่ดี มีหรือทีมันจะได้ดี ...ทำสิ่งไม่ดี มันย่อมได้สิ่งไม่ดีแน่นอน... และไม่มีข้อยกเว้นใด ๆ ทั้งสิ้นเช่นกัน...

เมื่อผู้เขียนนึกถึงถ้อยคำนี้ของสมเด็จฯท่านแล้ว ...

เชื่อมั้ยครับว่า..ในความเปลี่ยวเหงา และคราบน้ำตานั้น.. ผู้เขียนกลับปาดสิ่งนี้ออกไปด้วยหัวใจที่อิ่มเอม ....

และนี่คือ.. ห้วงเวลาหนึ่งในชีวิตทีผู้เขียนได้พบเจอ.... และได้สารภาพสิ่งนี้ไว้กับบันทึกแห่งความทรงจำบันทึกนี้

ฤาว่า..พระสมเด็จฯทั้งสององค์นี้กระมั่ง!!! อาจเป็นสิ่งที่ได้ตอบแทนคุณงามความดีเล็ก ๆ ที่ผู้เขียนได้สร้างไว้ประดับโลกที่สวยงามใบนี้

หากเป็นเช่นนั้น

ผู้เขียนขอขอบพระคุุณนักศึกษาท่านนี้ ที่มีนามว่า คุณวันทนีย์ อุยยามาฐิติ

ที่ทำให้ผู้เขียนรำลึกถึงภาพแห่งวันวาน

วันวานที่ผู้เขียนทำงานด้วยความซื่อสัตย์มาตลอดชีวิตของการเป็นข้าราชการไทยตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง

และสิ่งตอบแทนความดีนี้....ช่างน่าทะนุถนอมยิ่งนัก ...และจะขอเก็บไว้ในความทรงจำที่แสนงาม...ของผู้เขียนตลอดไป

เขียนใน GotoKnow โดย แสงแห่งความดี...
ใน แสงแห่งความดี

คำสำคัญ (Tags): #พงศ์เพชร์ แสงศรี#พระสมเด็จร้อยปี#หลวงพ่อวิริยังค์#สถาบันพลังจิตตานุภาพ#ครูสมาธิ#สมเด็จพระสังฆราช องค์ที่19#เหรียญสมเด็จ100ปี#พระสมเด็จพิมพ์ของขวัญ#วันทนีย์ อุยยามาฐิติ

หมายเลขบันทึก: 597484เขียนเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2015 00:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม 2015 22:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน