วันนี้ตอนเย็น...หลังเลิกงานก่อนกลับบ้าน หน้าห้องน้ำ...
น้องscrub nurse.คนหนึ่งเดินเข้ามาถามว่า
"พี่...ดมยาใช้ยาวันละหลายสิบหลอด ...รู้ได้ยังไงว่าไม่หยิบยาผิดไปผสม... เพราะเห็นว่าดูดยาเสร็จแล้วทิ้งหลอดลงถังแกลลอนสีดำเลย...มันเป็นที่รวมหลอดยาต่างๆ..."
คำถามนี้โดนใจฉันมาก...
นี่คือกระจกบานใหญ่ที่สะท้อนการทำงานประจำของเรา...เออ...แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร
เพราะเราเชื่อมั่นในตัวเองมากใช่ไหม...เพราะเราแม่นมากหรือ...สายตาเรายังดี?..เราอ่านชื่อยาได้ชัดเจนดี?...มั่นใจ?...
"จริงด้วยน้อง...พี่เองก็เก็บหลอดยาไว้ตรวจสอบเฉพาะยาที่พี่คิดว่า...อันตราย...หรือยาที่พี่ไม่ค่อยได้ใช้...ไม่เคยใช้...แล้วคนอื่นๆเขาทำกันอย่างไร...มันน่าคิด"
เอาเป็นว่าจะหาโอกาสนำเอาข้อคิดนี้พูดคุยกันในที่ประชุม หรือกลุ่มผู้ร่วมงานถ้ามีโอกาส เพราะเราก็ได้แต่ให้ตัวเราเอง double check ตัวเอง...อ่านชื่อยาดีๆ...อ่านซ้ำ...ขานชื่อยา ขนาดยาเมื่อจะฉีด
แต่เราจะตอบใครได้ว่าเราฉีดยาถูกชนิด ถ้าเราไม่เก็บหลอดยาที่ใช้ในผู้ป่วยแต่ละรายไว้.....มันต้องปะปนกันจนยากที่จะตามร่องรอย
ขอบคุณน้องscrub nurse.ผู้นั้น... ผู้เป็นเพื่อนที่แท้จริง...ให้สิ่งที่ดีแก่เรา.... เราจะเก็บเอาไปหาทางปรับปรุงงานเดิมของเราให้ได้...แล้วจะมารายงานให้ทราบ
เอ..แล้วเราจะปรับปรุงอย่างไรดี?....
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณยิ่งสำหรับกำลังใจค่ะ