ลูกมิใช่คำตอบสุดท้าย....แต่ลูกคือโจทย์ชีวิต..ที่แม่ต้องทำ

แม่จะนั่งดูอยู่ห่าง ๆ.....แต่นั้นมิใช่หมายความว่า....แม่จะละเลยในตัวลูก หรือรักลูกน้อยลงแต่อย่างใด .. แต่ ณ เวลานี้นั้น...แม่รู้ว่า...ก้าวแต่ละก้าว ที่ลูกจะก้าวเดินต่อไป...ลูกจะก้าวเดินเยี่ยงไร? .. ขอเพียงให้ลูกรู้ใน.....รากเหง้าของตัวเอง ...รู้ในสิ่งที่ลูกทำ เพราะแม่รู้ว่า....สิ่งที่ลูกจะทำต่อไปนั้น พระเจ้าที่ลูกนับถือ..พระองค์จะทรงเมตตา

แม่จะตอบโจทย์ชีวิตนี้อย่างไร? ....ในวันที่หนูลืมตามองดูโลกใบนี้...

..

แม่รู้แต่เพียงว่า..ชีวิตของคนเรานั้น..มันอาจไม่จำเป็นต้องหวานแหวว..ในชีวิตของครอบครัวเสมอไป...

..

และในวันนั้น...วันที่แม่เลือกทางเดินชีวิตของแม่มาพร้อมกับตัวหนู....

เราสองคนแม่ลูก ต่างเดินกันไปตามทางของชีวิต..ทางที่แม่เลือกจะเดิน

..

..

แม่เลี้ยงหนู... ด้วยสองมือเปล่าของแม่..... ที่แม่มี...

ชีวิตของเรามันไม่สบายหรอกนะลูกนะ...เส้นทางที่แม่เลือกเดินใหม่นั้น....มันขลุก ๆ ขลัก ๆ ลุ่ม ๆ ดอน ๆ เสมอ ..แต่แม่ก็ไม่เคยท้อถอยในโชคชะตาชีวิตที่แม่เลือก..

..

..

จนกระทั่งวันนั้น...วันที่แม่เลือกเดินทางสายใหม่นี้...

หัวใจของความเป็นครู... ทำให้แม่เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ซุกซ่อนอยู่ในนั้น...ได้อย่างมากมาย...

แม้กระทั่งสิ่งที่อยู่ในตัวของหนูเอง....

สิ่งที่เราสองคนแม่ลูกจะต้องพบเจอและก้าวเดินไปพร้อม ๆ กัน

..

..

แม่เลี้ยงหนูคนเดียว...เหมือนเลี้ยงลูกหมา ทั้งฝูงเลย!!

จับใส่กระมัง จับใส่กระโด้ง...เด๊่ยวมันก็วิ่งออก.. เดี๋ยวมันก็กระโดดออก...

..

หนูเติบโตขึ้นตามวัย..บางครั้งแม่ก็แทบจะถอดใจ...นั่นเป็นเพราะอะไร?

นั่นเป็นเพราะว่าวัยของหนูนั้น!!...มันเฮี้ยว!! มันซนสุด ๆ ....จนทำให้บรรดา น้า ๆ ของหนู แทบจะไม่เป็นอันกินอันนอน หัวหมุนติ้ว ไปตาม ๆ กัน

หนูจึงเป็นได้ทุกอย่างที่หนูอยากจะเป็น

..

..

แต่แม่ก็ไม่ละความพยายาม....พยายามตอบโจทย์ข้อนี้ของแม่เสมอ!!!

..

เมื่อโจทย์เป็นแบบนี้!!...มันก็ต้องแก้กันไป.. แก้กันมา....

จนบางครั้ง..ในห้วงชีวิตของแม่นั้น... แม่แทบจะถอนใจ...ปล่อยโจทย์ที่ยากนี้ในชีวิตของแม่..ทิ้งไป....

..

..

อยู่มาจนกระทั่ง...วันนั้น

วันที่แม่ได้มาพบกับพระเจ้า

โจทย์ข้อนี้ของแม่!!.....ทำให้แม่ยอมรับมันมากขึ้น........

จนถึงวันนี้..วันที่ลูกได้ค้นหาตัวตนของลูกเอง..จนเจอ

..

..

บทเรียนชีวิตที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของลูกนั้น.....มันทำให้แม่รู้ว่า

แม่ได้ทำหน้าที่ของแม่คนหนึ่งที่พึงมีต่อลูกได้ดีที่สุด... เท่าที่แม่คนหนึ่งพึงทำ

และนับจากนี้ต่อไป..

..

แม่จะอยู่เพื่อรอชื่นชม ..สิ่งดีงามที่จะผ่านเข้ามาในชีวิตของลูก

..

..

แม่จะนั่งดูอยู่ห่าง ๆ.....แต่นั้นมิใช่หมายความว่า....แม่จะละเลยในตัวลูก หรือรักลูกน้อยลงแต่อย่างใด

..

แต่ ณ เวลานี้นั้น...แม่รู้ว่า...ก้าวแต่ละก้าว ที่ลูกจะก้าวเดินต่อไป...ลูกจะก้าวเดินเยี่ยงไร?

..

ขอเพียงให้ลูกรู้ ในรากเหง้าของตัวเอง ...รู้ในสิ่งที่ลูกทำ

เพราะ.สิ่งที่ลูกจะทำต่อไปนั้น.... พระเจ้าที่ลูกนับถือ..พระองค์จะทรงเมตตา

และต่อนี้ไป...แม่จะไม่ตอบโจทย์ชีวิตนี้แทนลูก.....

ลูกจะต้องตอบโจทย์ชีวิตนี้...ด้วยตัวของลูกเองเท่านั้น.

..

..

ขอพระเจ้าทรงอวยพร

..

[ขจิต ฝอยทอง]

เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยครับ

ชอบใจๆ

[แสงแห่งความดี...]

เป็นบันทึกที่เขียนให้หลานสาวครับ

..

มันน่ารักก็ตรงที่อาจารยืชอบใจนั่นแหละ..

ขอบคุณ อาจารย์มากนะครับ

[โอ๋-อโณ]

น้องดูเป็นเด็กเชื่อมั่นตัวเองดีมากค่ะ น่าภูมิใจ

[แสงแห่งความดี...]

สุดท้าย ดอกไม้ก็บานครับ อาจารย์โอ๋...มันอาจบานช้าสักหน่อย

แต่เมื่อบานแล้ว.... ก็งดงาม ครับ

..

ขอบคุณนะครับอาจารย์โอ๋