วันนี้วันดีอีกวันหนึ่งของผม...คือได้รับพระคุณเจ้าขึ้นรถมาที่สถาบัน ฯ ด้วย ท่านมาเรียน ป. เอก สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา ซึ่งผมมีเวลาช่วงหนึ่งที่ต้องเข้าห้องเรียนทำหน้าที่แนะนำรายวิชาเปิดใหม่สำหรับเทอมนี้ครับ...
พระคุณเจ้ารูปนี้เป็นสมภารวัดอยู่จังหวัดตรัง...เดินทางมาจำวัดที่หาดใหญ่และช่วงเช้า
ท่านออกบิณฑบาต...ญาติโยมตักบาตกันเยอะ...ท่านหอบหิ้วถุงข้าวแกงมาขึ้นรถเพื่อมาฉันภัตตาหารเช้าที่ระเบียงข้าง ๆห้องเรียน...
พอพระคุณเจ้าฉันเสร็จแล้วพวกเรานิสิต ป. เอก นั้นเองเป็นลูกศิษย์พระ มาร่วมทานกันในช่วงพักเที่ยง ฮา ๆ เอิก ๆช่วงที่เรียนก็เรียนด้วยกันทั้งพระทั้งโยม...
ระยะทางที่มาด้วยกัน...ผมยิงคำถามไปที่พระคุณเจ้าหลายข้อ...คำถามหนึ่งที่น่าสนใจเช่น...พระคุณเจ้าครับทุกวันนี้ญาติโยมไปวัดปรึกษาพระเรื่องอะไร...ท่านตอบว่า...เรื่องเด็กดื้อ คือเด็กนักเรียนสมัยนี้สอนไม่ฟัง
ช่วงอยู่มัธยมมีการต่อรองผู้ปกครองว่าถ้าไม่ซื้อรถมอเตอร์ไซค์ให้จะไม่ไปโรงเรียน...วันทั้งวันเอาแต่เล่น
พ่อแม่ก็ปวดหัว...ไม่รู้จะทำอย่างไร...พวกเขาเข้ามาวัดท่านก็ให้นั่งพักผ่อนให้ใจเย็น ๆแล้วก็สอบถามปัญหา...
ท่านว่า...ปัญหาครอบครัวสำคัญมาก...
ในครอบครัวหนึ่งจะมีหนึ่งคนที่สร้างปัญหา...เช่นสามีกินเหล้าเมาแล้วทำร้ายกัน...หรือ ภรรยาอยู่บ้านก็เล่นไพ่เล่นการพนัน...ปล่อยให้ลูก ๆเล่นเกมส์ทางคอม ฯ...
ทำให้จิตกระด้างชอบความรุนแรง...และก่อปัญหาตามมามากมาย...ช่วงนี้พระสงฆ์ทางปักษ์ใต้มีจำนวนลดน้อยลงมาก...
พระที่พอจะให้คำปรึกษาแก่ญาติโยมได้ก็มีน้อยมากครับ...นี้คือเสียงสะท้อนออกมาจะพระรูปหนึ่งที่น่าสนใจ...
คุณมีความคิดเห็นเป็นประการใดบ้างครับ...ครอบครัวที่ยังไปปรึกษาพระในปัญหาต่างๆ .น่าสนใจค่ะ...เป็นมิติที่เห็นในหนังไทยแต่ไม่เคยเห็นของจริงค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ คุณ จันทรรัตน์
เสียงจากพระพูดเอง...นะครับ...เป็นข้อมูลยืนยันได้ว่า...ยังมีคนมาปรึกษาพระอยู่...ฮา ๆ เอิก ๆ...
ผมว่าคนเวลามีทุกข์ใจไม่รู้จะไปหาใคร...ไปหาพระดีกว่า...ซึ่งเป็นพระที่เราเคารพนับถืออยู่ในศีลในธรรม...
สังคมอาจมีชนชั้น...เช่นชนชั้นกลางมีการศึกษา...
รู้เหตรู้ผล...ศึกษาอ่าน...รู้...แสวงหา...ทางแก้ทุกข์เองได้...ก็ไม่จำเป็นต้องปรึกษาพระแล้วครับ...
ขอบคุณครับที่ต่อยอดแนวคิดนี้...ทำให้ผมนึกอยากเขียนหลายเรื่องเลย...เช่น...เส้นทางของผู้ด้อยโอกาสทางการศึกษา...ชีวิตพระสงฆ์ในสังคมไทย...เป็นต้น
ขอบคุณครับ
จาก...umi