๓๕๐. คิดถึง..เลข...คัด...เลิก
ผมมีพื้นที่ให้เขียนบันทึกอยู่สองแห่ง ที่โกทูโนว์และกลุ่มMNC ในเฟสบุ๊ค บอกเล่าเรื่องราวการทำงาน ให้เป็นตำนานชีวิตครูและงานการเรียนการสอน ในโรงเรียนขนาดเล็ก ที่มิได้โด่งดัง และไม่ได้ประสบความสำเร็จมากมายอะไร เขียนเรื่องเพียงเพื่อเร้าให้ตัวเองมีพลัง ที่จะตั้งใจทำงานที่ยากมากขึ้นทุกวัน และแบ่งปันประสบการณ์ ให้มิตรรักเข้ามาทักทาย ผ่อนคลายความเครียด..ซึ่งกันและกัน...ในบางวัน..ที่ก้าวไม่ทันการเปลี่ยนแปลง....
ผมไม่มีดีกรี..ไม่เก่งเลิศเลอ..อันนี้เข้าใจตรงกันได้ จึงขอขอบคุณในน้ำใจที่ทุกท่านมอบให้ ต่อเนื่อง..เสมอมา..ต่อไปนี้..ถ้าผมจะเขียนอะไร..อาจไม่ถูกใจบ้าง อย่าทิ้งขว้างกลางคัน คุยกันหลังไมค์ ให้ช่องทางสื่อสารที่ถูกต้อง เพื่อผมจะได้พัฒนาสติปัญญาขึ้นมาบ้าง
ผม..ครูบ้านนอก..เรียนรู้คู่การปฏิบัติ คิดและวิเคราะห์นโยบาย แล้วลงสู่งาน ประสานให้สอดคล้องตรงตามปัญหาและบริบทโรงเรียน เมื่อไม่ได้เป็นใหญ่เป็นโต จึงมิอาจมองภาพกว้าง เวลาพูดจึงมองแต่เรื่องใกล้ตัว..ว่าเราและเพื่อนครู..คิดอย่างไร
นโยบายการศึกษา ปี ๒๕๕๘ ปรับเปลี่ยนเร็วมาก จะใช้คำว่า..ปีการศึกษาก็ได้ ซึ่งเพิ่งเริ่มเมื่อ พฤษภาคม ๒๕๕๘..นี่เอง..ครับ..ยังไม่ได้บ่นก่นด่า อะไร..ใช้อะไรมาก็จะทำ เพียงแต่ทำเท่าที่จะทำได้ และบางทีก็ทำไป..ขำไป..และคงต้องใช้โรงเรียนเป็นฐาน..หมายความว่า..ใช้รูปแบบวิธีการที่ตรงกับปัญหาและความต้องการของลูกค้า ใช้ยาให้ตรงกับโรค..ยา..ในระดับชาติ..ก็อาจใช้ไม่ครบทุกขนาน.. ทุกอย่างจะจบได้ที่..ความพอเพียง..
ต้นปี..บอกเพื่อนผู้บริหารและครูที่กลุ่มโรงเรียนว่า..เบาๆนะเพื่อน..BBL..น่ะ..มาเร็วเคลมเร็วนะ อย่าทุ่มสุดตัว เพราะ..ในวงการศึกษาไทย..ไม่มีวิธีการสอนใดที่ดีที่สุด..อย่าทำเหมือนไฟไหม้ฟาง หมดกันเป็นหมื่นเป็นแสน เสียงานและเสียเวลามิใช่น้อย..อันนี้มิใช่หลงทาง แต่นโยบายพาไป..ผมทำนายต่อไปว่า..BBL..จะอยู่คู่โรงเรียนให้พูดถึงและใส่ใจแค่ปีเดียว..แล้วเรืองนี้จะตายซาก..เหมือนเรื่องอื่นๆที่ผ่านมา..
ครับ..คำทำนายนั้น..ยังไม่เกิดผล..หรอกครับ...แต่ส่อเค้าลางแล้ว ในทุกพื้นที่ในระดับรากหญ้า นับตั้งแต่เปลี่ยนหัวเรือใหญ่ ในระดับกระทรวงและกรม...เมื่อผู้มีอำนาจไม่พูดถึง... นั่นคือ ไม่ให้ความสำคัญ โครงการไม่มี..งบประมาณก็จบ เมื่อนายใหญ่สั่งการเรื่องใหม่..ในระดับเขตพื้นที่ก็เล่นตาม ลืมไปแล้วว่า เทอมที่แล้วทำอะไรไว้ ผลเป็นอย่างไร ต้องพูดเรื่องใหม่ นิเทศติดตามเรื่องใหม่..จนกว่า..จะสิ้นปีการศึกษา..
ผมไม่ได้เป็นโรงเรียนนำร่อง..ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้..จึงไม่อยากรู้อะไรมาก..เพียงแค่ขำขำ..กับวลีเด็ด..ดังกล่าว ลดเวลาเรียน(รู้)...ขนาดเวลาปกติ (มัน)ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องกันเลย..ยังต้องซ่อมเสริม ในบางรายวิชา..ส่วนในช่วงบ่ายแก่ๆ จะศิลปะ หรือทักษะชีวิต..ก็ทำกันมาเป็นปกติ..โชคดีที่ครูมีพรสวรรค์และใส่ใจ...คำถามคือ..ถ้าบางโรงจะต้องเพิ่มเวลาให้รู้เรื่องอื่นๆ เติมเต็มให้เด็ก แล้วถ้าไม่มีความพร้อม เรื่องบุคลากรล่ะ..จะทำอย่างไร..อย่าลืมนะครับ.ในแต่ละโรงเรียนและชุมชน..ไม่มีอะไรเท่าเทียมกันเลย ปัญหาร้อยแปด
กลับไปที่ต้นปีการศึกษา..ครูทุกคนจำได้ โครงการพลิกโฉมโรงเรียน ป.๑ อ่านออก เขียนได้ ใน ๑ ปี..เรื่องนี้มีความสำคัญ เป็นยาขมหม้อใหญ่ เป็นสุดยอดของการแก้ปัญหา ทักษะพื้นฐาน ของนักเรียนไทย..ครับ..เป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา และประเมินผลตลอดปี...ไม่มีอะไรหรอกครับ..ก็แค่เป็นห่วง เหมือนคนมีอาการไข้หนัก แต่ไม่ให้เวลา ไม่ใส่ใจรักษา..จะพลิกโฉมกันอย่างไร
เพียงแค่ทำความเข้าใจง่ายๆ..ไม่ต้องคิดเยอะ..บางเขต..แทบไม่มีคนทำงาน บางโรงเรียน..ครูยังขาดเหมือนเดิม..คิดใหม่ทำใหม่ไปเรื่อย..ก็จะไม่เกิดอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะเรื่องใหม่ แค่รายงานก็หมดเวลาแล้ว..ไหนจะ NT Onet สมศ. ศิลปหัตถกรรม...คำถามคือ..ลดจริงหรือเปล่า
สงสารโรงเรียนดีศรีตำบลใกล้บ้านผม..เด็กอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ตั้งใจจะพัฒนา..ก็ต้องมานำร่อง ทั้งที่ไม่ต้องการ..นายทุน..รถตู้..ยิ้มหวาน ปีหน้าผู้ปกครองเตรียมจะย้ายลูกไปเรียนในเมือง เพราะเขาอยากให้ลูกเรียนมากกว่าเล่น...เขาไม่เข้าใจว่า..เล่นปนเรียนเป็นอย่างไร น่าคิดนะครับ
วันนี้..ผมไม่อยากคิดว่า การศึกษาไทย..ถอยหลังเข้าคลอง มันไกลกว่านั้น (มั้ง) เกือบถึง..ยุค เลข คัด เลิก เลยแหละ..ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๘
ความเห็น (4)
นโยบาย
ไม่สั่งได้ไหม
ให้โรงเรียนคิดเองทำเอง
พัฒนาโรงเรียนตามศักยภาพ
ผมขอให้เจ้าหน้าที่ของ se-ed ส่งหนังสือให้ ผอ นะครับ
....เหง้าบัวตัวอยู่ใต้..........ผิวนที
ยังชีพเฉกอินทรีย์.............รอบข้าง
แวดล้อมรอบชั่วดี.............มีหมด
ก่อเกิด “ตัวตน” สร้าง........"รู้ชอบ”คือประเด็น
....เป็นเด็กวงแวดล้อม........รอบตน
ผู้ใหญ่แบบอย่างดล...........เช่นนั้น
เมตตาจักส่งผล...............ปฏิบัติ
ปันแบ่งทุกชนชั้น..............มิช้าพ้นนที
There is only one road to progress, in education
as in other human affair, and that is:
Science wielded by love.
Without science,
Love is powerless;
Without love,
Science is destructive.
On Education
By Bertrand Russell
....หนทางเดียวเท่านั้น.............นำเจริญ
ศาสตร์-รักผสานดำเนิน..............ผนึกค้ำ
รักขาดศาสตร์พละน้อยเกิน.........กิจยาก...เสร็จเฮย
ศาสตร์ปราศจากรัก ย้ำ.............ยับสิ้นดับสูญ
บางทีวิธีีการโบราณสามารถได้ผลในบางที่ เพราะบริบทแต่ละที่ไม่เหมือนกันครับ