ชีวิตที่พอเพียง : ๒๕๐๒. เสี้ยวเวลาดื่มด่ำความงาม
เวลาประมาณ ๖.๓๐ น. ของเช้าวันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๘ ผมนั่งอยู่ที่ที่นั่ง 2A บนเครื่องบินของสายการบินไทยสมายสฺ ไปหาดใหญ่ โชคดีที่ผลลืมขอที่นั่งฝั่งทิศตะวันตกเพื่อเลี่ยงแดดอย่างเคย และโชคดีที่ที่นั่ง 2A ว่าง ผมจึงขยับจากที่นั่ง 2C ของผมไปนั่งริมหน้าต่าง ผมจึงมีโอกาสชมท้องฟ้ายามอาทิตย์อุทัยจากบนท้องฟ้า โดยมีวิวอ่าวไทยฝั่งตะวันออกเป็นฉากหลัง โชคดีสุดท้ายคือผมไม่ลืมหยิบกล้องถ่ายรูปมาด้วย
เมื่อเครื่องบินออกจากแผ่นดินสู่ท้องทะเลอ่าวไทย พลันก็ได้ทัศนียภาพแสงทองของอรุณรุ่ง ต่อมาก็ได้ภาพลำแสง ลอดก้อนเมฆ และสะท้อนผิวน้ำ ภาพลำแสงรางๆ ในช่วงแรก หลายลำแสงในช่วงต่อมา และลำแสงใหญ่ในช่วงต่อมา ทำให้แสงสะท้อนจากผิวน้ำทะเลเป็นบริเวณกว้าง
พลันแสงดับวูบลง.....
เพราะเมฆมาบัง เครื่องบินบินเข้าไปในก้อนเมฆ
อีกสองสามนาทีต่อมา เครื่องบินไต่ขึ้นสูงเหนือเมฆ แสงอาทิตย์จ้า และสะท้อนแสงจากก้อนเมฆ
ทั้งหมดนั้น ในช่วงเวลาประมาณ ๑๐ นาที เป็นสิบนาทีที่ผ่านเลยไป หากไม่สังเกต ไม่ชื่นชมความงาม และไม่ได้ถ่ายภาพไว้
 อรุณรุ่งเหนือปากน้ำบางปะกง |
 มีลำแสงสาดส่อง |
 ลำแสงจัาขึ้น |
 จ้าสุดๆ |
 เหนือเกาะสีชัง และหาดศรีราชา |
 ขวามือคืออ่าวพัทยา |
 พลันแสงมืดมิดเพราะเครื่องบินเข้าไปในเมฆ |
 สักครูพระอาทิตย์สว่างจ้าเพราะเครื่องบินบินขึ้นไปเหนือเมฆ |
 ใกล้ถึงหาดใหญ่เมฆฝนบังแสงอาทิตย์ |
 ชายหาดหัวไทรที่อัปลักษณ์ด้วยเขื่อนกันคลื่นทำลายหาดทราย สูญเงินค่าก่อสร้างมหาศาล |
 เปลี่ยนเป็นวิวภูเขา |
วิจารณ์พานิช
๒๔ ส.ค. ๕๘
บนเครื่องบินไปหาดใหญ่
ความเห็น (2)
อิ่มตา แล้วก็อิ่มใจค่ะ
อาจารย์ มีมุมที่น่ารักมาก ๆ เลย ครับ
..
อยากเห็นเวลาที่อาจารย์ถ่ายภาพเหล่านี้จัง..
อาจารย์ยิ้มทุกครั้งเลยมั้ย ครับ