หนังสือชื่อ เศรษฐศาสตร์นักกิน: An economist gets lunch

สมมติฐานในการแสวงหาที่กินลองกินด้วยมุุมมองเศรษฐศาสตร์แบบสามัญชน

An economist gets lunch เขียนโดย Tyler Cowen แปลโดย คุณอรนุช อนุศักดิ์เสถียร สนพ.มติชน

เนื้อหามาจากการทดลองด้วยตัวผู้เขียนเองในการแสวงหาที่กินในหลายประเทศ และตั้งสมมติฐาน/สรุปด้วยมุุมมองเศรษฐศาสตร์ ในภาษาชาวบ้าน อ่านง่าย อ่านดีๆ พบว่าไม่ใช่ภาษาเศรษฐศาสตร์อย่างเดียวแต่ผสมสังคมวิทยา/มานุษยวิทยาด้วย

สำหรับอาหารไทยถูกมองว่าเป็นอาหารไฮโซ แต่เกือบทุกเมนู....หวานซะไม่มี

จากประสบการณ์ในไต้หวันช่วง 17-20 กันยา ได้กินอาหารทะเลเต็มๆ 2 มื้อ ก็เป็นไปตามแนวคิดของ Tyler Cowen เมื่อวัตถุดิบชั้นเยี่ยมคือ สดสุดๆ ร้านก็ขายความสด (การปรุงแต่งมากมายบดบังความสด) อาหารทะเลเป็นพระเอกของร้าน (มีหลายเมนู) ไม่ต้องแสวงหากำไรจากอย่างอื่น เช่น เหล้า/น้ำ โดยขายน้ำดื่มบรรจุขวดในราคาเท่ามินิมาร์ท ไม่มีชาร์จเพิ่ม ทำให้สั่งเร็ว กินเร็ว จ่ายเร็วไปเร็ว กำไรมากอย่างเร็วไปด้วย