ประมาณวันอังคารที่ผ่านมา วางแผนไว้ว่าจะเข้าไปกราบคารวะคุณครูที่เคยสอน
ตอนเรียนชั้นมัธยม (ครั้งที่พวกท่านยังทำงานอยู่ ผู้เขียนมีโอกาสได้ทำงานร่วมกับท่าน)
โดยเริ่มจาก ๒-๓ ท่าน ที่สนิทๆ กันก่อน
เมื่อวาน ตรงกับวันพุธที่ ๒๖ สิงหาคม จะไปทำธุระที่ สพม.กับเพื่อน
จึงแวะทานข้าวที่ร้านเพื่อน ผู้เป็นกัลยาณมิตรก่อน (ร้านอยู่ในตลาดสด)
เมื่อออกมา พบกับคุณครู ท่านนี้ (คุณครูที่ระลึกถึง) ที่หน้าร้านพอดี
ผู้เขียนยกมือไหว้ และเข้าไปกอดท่าน ด้วยความคิดถึง...
ได้พูดคุยซักถาม คุณครูเอ่ยปากชวน ว่าว่างๆให้เข้าไปที่บ้าน
จะได้ทานข้าวกัน และให้เข้าไปเอา ต้นไม้ที่คุณครูเพาะไว้ (พืช ผัก สวนครัว)
คุณครู เคยสอนวิชาคณิตศาสตร์ และทำงานห้องสมุดด้วย (ท่านเคยให้ผู้เขียนเข้าไปช่วยงานห้องสมุด)
ท่านออกมาก่อน เพื่อมาดูแลแม่ และทำสวนเล็กๆหลังบ้านแบบพอเพียง
...ผู้เขียนดีใจมากที่พบท่าน เข้าไปกอดท่านอีกครั้ง ด้วยน้ำตาซึมๆ
บอกกับท่านว่า ลูกศิษย์คนนี้ไม่เคยลืมพระคุณครู
...ขอให้คุณครูมีสุขภาพที่แข็งแรงค่ะ...(คุณครูตัวเล็กนิดเดียว น่าจะเล็กที่สุดในโรงเรียน)
.......
ท่านที่ ๒ พบท่าน ที่ตลาดสถานีรถไฟ (บางคนเรียกตลาดหน้าค่าย เนื่องจากอยู่ใกล้ค่ายทหาร)
ในวันนี้ พฤหัสบดี ๒๗ สิงหาคม ซึ่งตรงกับวันจ่าย ปกติผู้เขียนจะไม่เคยไปเดินตลาดในวันจ่าย
เนื่องจากผู้คนเยอะมาก แต่เช้านี้พอดีมีธุระต้องไปทำ โดยเลือกไปช่วงที่ผู้คนเริ่มบางตาแล้ว
เดินๆอยู่ แถวที่ขาย ผัก ผลไม้ ก็พบกับท่านพอดี ผู้เขียนยกมือไหว้ และเข้าไปกอดท่าน
ด้วยความรู้สึกระลึกถึงท่านจากใจจริง...ท่านเกษียณแล้ว เคยสอนวิชาสังคม กับ เนตรนารี
ท่านบอกว่าคิดถึงพวกเรา บางครั้งท่านแวะเข้าไปหา แต่ไม่พบ
ผู้เขียนบอกกับท่านว่ามาดูดอกไม้ และจะมาดูของไปใส่บาตร พอดีพรุ่งนี้ครบรอบวันเกิด
ท่านอวยพร วันครบรอบวันคล้ายวันเกิดให้ล่วงหน้า
...กราบขอบพระคุณท่านเป็นอย่างสูง ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง
ถ้ามีเวลา ผู้เขียนจะชวนเพื่อนๆ ไปกราบท่านที่บ้านอีกครั้ง
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ
พฤหัสบดี ที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความเห็น