ผิงผิงกับกลอย
"พิกเล็ท...เด็กแกมาแล้ว"น้ำขิงบอกฉันเมื่อฉันกำลังลงมือทำเวรประจำวันของฉัน เนี้ยเป็นสิ่งที่ฉันขี้เกียจเอามากๆเลยเมื่อเวรประจำวันวนมาจนถึงตากลุ่มฉัน
"อ้าวแฟรงก์^0^..."ฉันกล่าวด้วยเสียงที่สดใส "...พอดีเลย...มาช่วยทำเวรหน่อยสิ"ฉันไม่ได้น่ารักเหมือนคนอื่นหรอกนะที่จะกล่าวทักทายเเฟนตัวเองแล้วถามนู้นนี่ แต่ฉันกลับเอ่ยปากใช้เขาด้วยสีหน้าไม่ทุกร้อนหรือเกรงใจใดๆ
"เอ่อ...นี่คือคำทักทายแฟนเเกหรอ...น้อง...เอามันทำแฟนได้ไงเนี้ย"น้ำขิงอึ้งกับนิสัยของฉันก่อนที่จะหันไปพูดหยอกแฟรงก์
"...ได้สิ ว่าแต่จะให้ทำอะไรล่ะ"แฟรงก์ไม่ตอบคำถามยัยเพื่อนปากร้ายแต่กลับถามฉันด้วยสีหน้ายินดี
"แฟนใครเนี้ย น่าร้ากกกก...อ้อไปตักน้ำมาให้หน่อยสิพอดีต้องใช้ถูพื้น"นั่นแหละนิสัยฉัน ฉันไม่ใช่พวกที่แอปแบ้วต่อหน้าแฟน แล้วก็สร้างภาพว่าเป็นคนดีขี้เกรงใจแบบที่ใครคิดหรอก ฉันเป็นคนประเภทชอบเปิดเผย(บางทีก็มากไป)
"ได้ๆ แล้วตักที่ไหนล่ะ"แฟรงก์เอ่ยถามหลังจากที่เดินไปหยิบถังน้ำหลังห้อง
"ไม่ต้อง...ฉันตักมาให้แล้ว..."ปอร์เช่ที่ร้อยวันพันปีก็ไม่เคยคิดที่จะมาทำเวรแต่จู่ๆก็โผล่มาเอาวันนี้ แถมยังพ่วงนิกกี้และกราฟมาอีกด้วย.......
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น