ชีวิตที่พอเพียง : ๒๔๕๓. วิ่งออกกำลัง และชมละครเพลงที่นิวยอร์ก

ผมนอนที่นิวยอร์ก ๕ คืน (๒๔ - ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๘) ซึ่งเป็นช่วงที่อากาศดีมาก อุณหภูมิอยู่ระหว่าง ๑๕ - ๓๐ องศาเซลเซียส ตอนเช้าผมออกไปวิ่งด้วยกางเกงขาสั้น และสวมเสื้อยืดตัวเดียวได้สบาย การวิ่งออกกำลังเป็นการสำรวจชีวิตผู้คน และทิศทางที่ตั้งของถนนและสถานที่ไปในตัว

ค่ำวันที่ ๒๖ เราชักชวนกันไปดูละคนบรอดเวย์ ไหนๆ ก็มานิวยอร์กแล้วไปดูเสียหน่อย อำนวยความสะดวกโดยทีมงาน ของอาจารย์บุ๋ม ซื้อตั๋วทางอินเทอร์เน็ต คนละเกือบๆ ๑๔๐ เหรียญ มีตั๋วเฉพาะเรื่อง Mamma Mia ที่ Broadhurst Theaterถนน ๔๔ แถว Times Square เราอยากดูเรื่อง Aladdin แต่ตั๋วหมด เราไปกัน ๕ คน คือท่านอธิการบดีอุดมกับคุณนิ่มภรรยา, อ. วิม, อ. หมอชาญวิทย์ และผม

ทำให้ผมได้ประสบการณ์ดูละครเพลงแบบไร้สาระเอาสนุกขบขันลูกเดียว เพลงไพเราะสุดๆ แต่ดนตรีเสียงดัง แสบแก้วหู โรงละครดูภายนอกเป็นอาคารหรูสวยงาม แต่ข้างในสกปรก บันไดเดินลำบาก ไม่โอ่อ่าเหมือนโรงละครรัชดาลัย และผมบันทึกเรื่องไปดูละครเพลงเรื่องฟ้าจรดทราย เมื่อ ๘ ปีที่แล้ว ไว้ที่นี่

เมื่อคุยกับคนอื่นจึงเข้าใจว่าจุดเด่นของละครเรื่อง Mamma Mia คือเพลง และดนตรี ABBA ที่เล่นในละครมีชื่อเสียงมาก เพราะจังหวะเร้าใจ ซึ่งก็ทำให้ผมรู้สึกว่าดังเกินไป นอกจากนั้นตัวแสดงเอกก็ร้องเพลงเพราะมาก และเล่นเก่ง ทำให้ผมบอกตัวเองว่า คนเขาไปชมละครเพลงเพื่อฟังเพลงไพเราะ และเพื่อหย่อนใจ ไม่ได้เน้นสาระ

ละครเริ่มเล่นสองทุ่ม ที่นั่งเต็มกว่าร้อยละ ๙๐ เราได้ที่นั่งชั้นบน ที่นั่งแคบและช่องว่างระหว่างแถวแคบ เมื่อเล่นไปได้หนึ่งชั่วโมงก็พักครึ่งเวลา เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ก่อนเล่นและระหว่างพักมีคนมาขายเครื่องดื่ม ในห้องชม และที่ชั้นล่างที่เราไปเข้าห้องน้ำก็มีเคาน์เตอร์ขายเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ เขาพูดถึงแก้วกระดาษที่ “spill-proof” ซึ่งสังเกตว่าคนดื่มต้องดูดคล้ายเด็กดูดนม

เมื่อละครเลิก ตัวละครออกมาแสดงความขอบคุณผู้ชม ตามด้วยตัวละครทั้งหมดเกือบ ๕๐ คน เต้นรำด้วยเพลงสุดมัน ทำให้ผู้ชมจำนวนหนึ่งลุกขึ้นโยกย้ายส่ายตัวไปด้วย เพลงช่วงนี้ดังและมันมาก เป็นเวลาประมาณ ๑๐ นาที เป็นบรรยากาศ หลังละครเลิกที่ผมเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก

ละครเลิกสี่ทุ่มครึ่ง เราเดินออกมาพบว่าละครประมาณ ๑๐โรงในบริเวณนั้นเลิกพร้อมกัน คนบนถนนจึงแน่นมาก มีรถแท็กซี่มารอรับ แต่เราเดินกลับโรงแรมทางถนน บรอดเวย์ ระยะทางประมาณ ๑ กิโลเมตรเศษๆ

ผมเล่าเรื่องการชมละคร บรอดเวย์ เมื่อเกือบ ๘ ปีที่แล้วไว้ ที่นี่

เช้าวันที่ ๒๗ ผมจึงวิ่งออกกำลังไปดูลาดเลาบริเวณ Times Squareพบว่ายังเปิดไฟป้ายและโฆษณาวูบวาบสว่างไสว เหมือนตอนกลางคืน เป็นบรรยากาศที่ผมไม่ชอบ ผมชอบบรรยากาศธรรมชาติและความสงบมากกว่า แต่ระหว่างทางบนถนน Broadway มีการปิดถนนทำเป็น Urbanspace ให้คนมาขายของและนั่งเล่น จากโปสเตอร์ทำให้ผมกลับมาค้นอินเทอร์เน็ต ที่โรงแรมและพบว่าบริเวณที่เราไปพักนี้เรียกว่า The Garment Districtที่เขามีหน่วยงานสาธารณะดูแล ทำให้พื้นที่นี้น่าอยู่ โดยมีการทำ Urbanspace สำหรับความคึกคักในหน้าร้อน

เช้าวันที่ ๒๘ ผมลองไปวิ่งที่ถนน ๓๔ จึงพบว่าบรรยากาศของถนน ๓๔ ต่างจากบรรยากาศของถนน ๓๕ โดยสิ้นเชิง เพราะถนน ๓๔ เป็นถนนแห่ง “มหาอาณาจักร” คือตึก Empire State ตั้งอยู่ที่หัวมุม 5^th Avenue ตัดกับ 34^th Street ทางเท้าของถนน ๓๔ กว้าง ราบเรียบและสะอาด อาคารสองฝั่งก็สวยงาม ต่างจากถนน ๓๕ ที่รกรุงรัง

ผมวิ่งไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ลงไปตาม อะเวนิวที่ตัวเลขลดลงเรื่อยๆ ผ่าน Murray Hill ไปสู่แม่น้ำ East River เห็นอีกฝั่งหนึ่งอยู่ไกลลิบๆ มีท่าเรือ East River Ferry Service ไปอีกฝั่งหนึ่ง บริเวณริมแม่น้ำสวยงาม ลูกสาวคนเล็กของผม เคยพักที่อพาร์ตเม้นท์บนถนน ๓๔ ดัง บันทึกนี้

ไทม์สแควร์ตอนกลางคืน

ไทม์สแควร์ตอนเช้า

หน้าโรงละคร Broadhurst Theater ก่อนเข้าไปชมละคร

ในโรงละครตอนพักครึ่งเวลา

ลู่วิ่งทางเท้าถนน ๓๕

นี่ก็ถนน ๓๕

ลู่วิ่งทางเท้าถนน ๓๔

ถนน ๓๔ ใกล้แม่น้ำตะวันออก

วิจารณ์ พานิช

๒๙ พ.ค. ๕๘

ล็อบบี้ โรงแรม Hampton Inn, นิวยอร์ก

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

วิ่งออกกำลังกายที่ไทม์สแควร์ตอนเช้า สุดยอดค่ะอาจารย์ ส่วนใหญ่เมื่อไปไทม์สแควร์ก็ shopping อย่างเดียวค่ะ

[nui]

ดีจังค่ะ ได้ดูละครเพลง อยากดูบ้างแต่แพงจัง

เวลาไปราชการดิฉันออกวิ่งทุกเช้า ไปสำรวจตลาดสด ที่นั่นมีของดีๆ ให้เยอะค่ะ