เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนกล้าตัดสินใจ...
ในช่วงวัยนี้ "ฟ้าคราม" เริ่มพูด คิด วิเคราะห์ได้ด้วยตัวเอง
ในเบื้องต้นบ้างแล้ว...รู้จักมีเหตุผล...ซักถาม...ตอบโดยใช้ไหวพริบ
ของตนเองในการตอบปัญหา หรือสงสัยสิ่งสิ่งต่าง ๆ...
แต่ที่สำคัญ คือ การประจบประแจง เหมือนนิสัยเด็กหญิงทั่ว ๆ ไป
ชอบคลุกคลีกับพ่อเพรียง - แม่อ้อม ย่าบุษ ปู่เร...
ถ้าต้องการสิ่งใดจะใช้คำพูดว่า "ปู่เรจ๋า...ย่าจ๋า...พ่อเพรียงจ๋า...แม่อ้อมจ๋า"
ทำให้คนฟังรู้สึกเอ็นดูและเมตตา...เวลามาอยู่กับย่าที่ห้องทำงาน
นู๋ก็จะเล่นคนเดียว ไม่ร้องงอแง หรือรบกวนเหมือนเด็กทั่ว ๆ ไป
นู๋เป็นเด็กที่กล้าแสดงออกได้ในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่ถึงกับกล้าเกินไป
แต่สิ่งใดที่นู๋สนใจและชอบ นู๋จะตัดสินใจได้อย่างเฉียบพลัน เช่น
ย่าพานู๋ไปเที่ยวที่เซ็นทรัล...เขาจัดกิจกรรมสวนสัตว์ให้เด็ก ๆ ได้ดูชม
นู๋สนใจมาก...อาจเป็นเพราะส่วนหนึ่งว่า พื้นฐานของนู๋มีจิตใจเมตตา
ต่อสัตว์เลี้ยง นู๋ดูจะสนุกและสนใจเป็นพิเศษ...นู๋สนใจป้อนนมแพะ
เลี้ยงผักหมู ป้อนผักให้ม้า...ฯลฯ
ในครั้งนี้ ย่าไม่ทราบว่า นู๋นึกอย่างไรขึ้นมา...บอกกับย่าว่า...
"ฟ้า ฯ ขอขึ้นม้าหน่อยนะย่า"...ย่าได้ยินถึงกับอึ้งเลยว่า...
"ทำไมนู๋นึกอะไรขึ้นมา"...อดเป็นห่วงนู๋ไม่ได้ ย่าบอกว่า...จะขึ้นจริง ๆ รึ?
นู๋ตอบว่า..."ใช่"...พร้อมพยักหน้า...
และก็จริง ๆ นู๋กล้าให้พี่เขาอุ้มนู๋ขึ้นไปบนหลังม้า...ท่าทางนู๋ไม่กลัวม้าเลย
"ใจกล้า" เสียจริง ๆ นะคร้าาาา..."ฟ้าคราม"
นี่คือ การตัดสินใจของนู๋เองในการแสดงออกครั้งออก...
"เยี่ยมมากค่ะ"...ย่าขอชม เพราะที่งาน ไม่เห็นมีเด็กหญิงคนไหนเขาจะขึ้นม้ากัน
มีแต่เด็กชายมากกว่า..."ใจกล้า" จริง ๆ ค่ะ...ย่าขอชื่นชมในความกล้าของนู๋นะคะ
...
"Love you so much"...ฟ้าคราม
จาก...ย่าบุษ...
๘ พฤษภาคม ๒๕๕๘
ความเห็น (3)
น่ารัก จุงเบย ค่ะ
ขอขอบคุณทุก ๆ ท่านค่ะ...และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ