(98) หนูอยากเขียนบทความ ทำไงดี!

7 พ.ค.58 ที่ผ่านมา ดิฉันร่วม ประชุมเชิงปฏิบัติการ KM เพื่อติดตามความก้าวหน้าการผลิตผลงานของหน่วยต่างๆ ที่จะนำเสนอในตลาดนัด KM ต้นเดือนมิถุนายน ณ โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ ที่ดิฉันปฏิบัติงานอยู่ บรรยากาศการประชุมอบอุ่นมากค่ะ เราได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่างๆ กันมากมาย ทั้งที่ประสบความสำเร็จ ที่ยังไม่สำเร็จ และที่ยังไงก็ไม่สำเร็จอย่างแน่นอน! ฮา..

แม้ไม่สำเร็จผล แต่เราก็ยังยิ้มแย้มเบิกบานสบายใจ เพราะเราได้เรียนรู้ร่วมกันว่า "ถ้ามีใจ" อะไรๆ ก็ดีไปหมด แม้แต่การนินทาเพื่อนว่า "ดูยายนั่นแต่งตัวซิ ยังกะอีกาคาบพริก" เราก็แค่เปลี่ยนมุมมองใหม่ ให้เป็น 'บวก' ว่า

"วันนี้เธอคนนั้นใส่เสื้อผ้าสีตัดกัน ดูไม่เข้ากั๊นเข้ากันกับรูปร่างเธอ แต่มันดึงดูดความสนใจดีนะ"

และถ้าจะให้เป็น KM เราก็จัดการ Socialization โดยดึงความรู้โดยนัย (tacit knowledge) ของเราออกมาวิเคราะห์แลกเปลี่ยนกัน เพิ่มเติมว่า

"รูปร่างแบบนี้ ถ้าจะสวมเสื้อตัวนี้ต้องดัดแปลงนิดหน่อย ทำ ... เพื่อ ... แค่นี้ก็สวย หรือเธอว่าไง?" "....."

ทีนี้ละ สองสาวที่นั่งนินทาเพื่อนด้วยอารมณ์อย่างเดียว ไม่สร้างสรรค์อะไร ก็จะได้ แลกเปลี่ยนความรู้โดยนัยกัน เกิดเป็นความรู้ใหม่ขึ้นมา แล้วกลับเข้าไปฝังอยู่ในตัวสองสาวนั่นโดยไม่รู้ตัวเลยละ เห็นไหมคะ แอบนินทาเพื่อนยังเป็น KM เลย

ช่วงท้ายของการประชุมมีการแบ่งกลุ่มย่อยตามความสนใจ ดิฉันเลือกเข้ากลุ่ม 'เรื่องเล่า' ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่ามันง่ายดี ไม่ต้องคิดอะไรมาก ในห้องย่อยนี้มีวิทยากรที่มีประสบการณ์การเขียนเรื่องเล่าระดับนักล่ารางวัล ที่ปัจจุบันเธอผ่านการอบรมเชิงปฏิบัติการในเรื่องเดียวกันที่จัดโดย สรพ. อีกด้วย เราสลับกันเล่าถึงประสบการณ์ของตนเองสนุกสนาน บรรยากาศดี มีเสียง เฮ! พร้อมกันเป็นระยะ .. จู่ๆ ก็มีสาวน้อยนางหนึ่งโพล่งออกมาว่า

"หนูอยากเขียนบทความ" ก็ดีแล้วนี่ ทุกคนที่มาอยู่ในห้องนี้ก็เพราะอยากเขียนบทความ เรื่องเล่าทั้งนั้นละ

"หนูจะทำไงดี" อ้าว! คุยกันมาตั้งนาน กลับมาถามประโยคแรกใหม่หรือนี่! ดิฉันจึงขออนุญาตตอบคำถามของเธอด้วยเรื่องเล่าจากประสบการณ์จริงดังนี้

ไม่นานมานี้ เคยมีคนใช้คำถามนี้กับดิฉัน ดิฉันจึงแนะนำเธอกลับไปว่า ถ้าอยากเขียนเรื่องอะไรก็มาบอกนะ ดิฉันจะเขียนให้ .. แล้วเธอก็มาจริงๆ ค่ะ มาถึงเธอก็บอกเลยว่าอยากเขียนเรื่องอะไร ดิฉันไม่เข้าใจ ให้เธอขยายความ เธอทำท่าอึกอักๆ จึงบอกให้เธอพูดๆ มาเถอะ พูดอะไรออกมาดิฉันก็เข้าใจได้ เพราะดิฉันสามารถในเรื่องนี้ ฮา .. ช่วงเธอเล่าเรื่อง ดิฉันก็ใช้เทคนิคต่างๆ ช่วยให้เธอพูดได้อย่างไหลลื่น ไม่ติดขัด เรื่องนี้ดิฉันก็สามารถอีกนั่นละ ก็พยาบาลจิตเวชนี่นา

รุ่งขึ้นอีกวัน ดิฉันเรียกให้เธอมารับบทความ หลังจากอ่านแล้วเธอเงยหน้ามองดิฉันด้วยสายตาแสดงความยินดี อย่างท่วมท้น พูดพร่ำไม่หยุดว่า

"โอโฮ.. ดีจัง! พี่เขียนดีจัง เหมือนที่หนูอยากได้เลย" "พี่เก่งมาก เขียนได้ยังไง?"

ดิฉันจึงเฉลยว่า ตัวดิฉันไม่ได้ทำอะไรเลย แค่แอบบันทึกเสียงขณะเธอเล่าเรื่อง แล้วไปนั่งถอดคำพูดเธอออกมา ใส่เจตนาที่เธอต้องการสื่อสารผ่านคำพูดของเธอลงไปด้วย ก็เท่านั้น .. เธอก้มลงอ่านอีกครั้ง แล้วร้องออกมาอีกว่า "ใช่ คำพูดหนูนี่นา" สรุปแล้วใครเก่ง?

วันนั้นเธอได้ประสบการณ์การ 'เล่าเรื่อง' เพื่อสื่อสารสิ่งที่ต้องการออกมาแล้ว ที่เหลือก็แค่นำมาเขียนเป็น 'เรื่องเล่า' ก็เท่านั้นเอง ตัวอย่างบทความตอนนี้ ดิฉันแค่เก็บประสบการณ์การ 'เล่าเรื่อง' ของผู้เข้ากลุ่มมาเรียงร้อยเป็น 'เรื่องเล่า'

ก็เท่านั้นเอง .. ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะนี่!

[ขจิต ฝอยทอง]

อยากให้เจ้าหน้าที่เขียนและเล่าเรื่องได้

โดยเฉพาะเรื่องเชิงวิชาการ

มีอะไรพอช่วยได้ยินดีครับ