สวัสดีค่ะพี่ๆน้องๆทุกท่านช่วงนี้ยังเป็นช่วงควันหลงวันสงกรานต์อยู่นะคะ คุณยายขออนุญาตลงภาพวันสงกรานต์อีกครั้งประเพณีเดียวกันแต่... ต่างที่... ต่างเวลา... ต่างความรู้สึก... ค่ะ
ในช่วงวันหยุดยาวที่ผ่านมาคุณยายมีโอกาสกลับบ้านไปเยี่ยมพี่ๆน้องๆลูกหลานที่บ้านได้รดน้ำขอพรจากพี่สาวซึ่งเปรียบเสมือนแม่คนที่สอง พี่แก่ชราลงตามกาลเวลา ใบหน้ากร้านแดด ร่างกายซูบผอมกับเสื้อผ้าชุดเดิมที่คุ้นตา มาทีไรก็เห็นพี่ใส่ชุดนี้ หมวกใบนี้ รอยยิ้มและแววตาที่ฉายแววดีใจทุกครั้งที่น้องสาวกลับไปเยี่ยม คุณยายอยากจะเก็บภาพเหล่านี้ไว้ที่บ้านหลังนี้เผื่อนานวันเข้าจะได้กลับมาดูกลับมาซึมซับรับความรู้สึกดีดีอย่างนี้ไว้ตลอดไปค่ะ
น้ำจากลำห้วยกับแก้วน้ำดื่มธรรมดา ปราศจากการปรุงแต่ง แต่แฝงไว้ซึ่งความศักดิ์สิทธิ์ค่ะ
ชุดทำงานปกติของพี่ค่ะ
เห็นพี่เดินไปต้อนวัวอยู่ไกลลิบ สงสารมากค่ะ
พี่คนนี้แหละที่ชอบแกล้งคุณยายเมื่อสมัยเด็กๆค่ะ
หลานชายตัวน้อย ขวัญใจของบ้านค่ะ
หมวกประจำตำแหน่งของพี่ ลองใส่ดู เท่ ไหมคะ???
ถึงวันนี้อยากจะบอกพี่ว่า " รักนะ " และจะรักอย่างนี้ตลอดไปค่ะ
เป็นความสุข อบอุ่น ที่ได้อยู่กับครอบครัว
อยู่กับธรรมชาติ ชอบบรรยากาศแบบนี้มากๆค่ะ
อบอุ่นครับ บันทึกนี้อ่านแล้วอดคิดถึงพี่ๆที่บ้านต่างจังหวัดเช่นเดียวกันเลยครับ
สวัสดีค่ะคุณครูอร
อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าที่บ้านค่ะ
เวลาทุกข์ใจก็กลับบ้านค่ะ
ขอบคุณมากๆที่มาให้กำลังใจคุณยายค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพ.
ขอบคุณมากๆค่ะ
อย่าลืมแวะไปเยี่ยมท่านนะคะ
มาเยี่ยมสัมผัสความรู้สึกดีๆระหว่างพี่ๆน้องๆ...ชื่นชมมากๆค่ะ...
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่
ขอบพระคุณมากๆนะคะ
ระลึกถึงเสมอค่าาา
ความจริงพี่อาจจะชอบธรรมชาติแบบที่พี่ชอบครับ
คือได้อยู่ใกล้กับธรรมชาติ
ได้อยู่กับอากาศดีๆ
อยู่กับอาหารที่ปลอดสารพิษครับคุณยาย
ขอบคุณมากๆครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์