บางครั้งผลพวงของการลงมือทำ
อาจสร้างบาดแผลให้กับชีวิต
และนั่นก็คือกระบวนการเติบใหญ่ของชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย
ไม่มีสิ่งใดที่จะเป็นครูเราไม่ได้
เว้นเสียแต่เราเองต่างหาก
ที่ไม่ยอมที่จะเปิดใจ
ความทรงจำของชีวิต
ไม่จำเป็นต้องมีเพียงสีเดียว
ชีวิตมีหลากทำนอง-หลากสีสัน
ใกล้และไกล
ไม่ใช่ปัจจัยความสำเร็จเลยสักนิด
หัวใจที่ไม่ยอมจำนนต่ออุปสรรคต่างหาก
คือปัจจัยที่ว่านั้น
เมื่อสถานะเปลี่นนแปลงไป
อะไรๆ ก็ย่อมเปลี่ยนตาม
ไม่เว้นกระทั่งแววตาที่เคยคุ้นชิน
สวย ซึ้ง ทุกรูปเลยครับ
สวัสดีครับ คุณทิมดาบ
ผมแต่งภาพไม่เป็นครับ ทำแบบอาร์ตๆ ก็ไม่เป็น เลยลองๆ หัดทำในแบบตื้อๆ ด้านๆ ดิบๆ แบบนี้แหละครับ พอได้บันทึกเรื่องราวความคิดและภาพตนเองไว้ในระบบ เอาไว้ในเพจ "คนป่า" เพื่อจัดเก็บครับ เนื่องจากประสบการณ์คือ...เอาไว้ใน Com มีหายไปกับเครื่อง 555
เห็นด้วยกับอาจารย์ เพราะคอมผมก็เสียบ่อย ต้องยืมวิธีของอาจารย์แล้วนะครับ
เสียดายที่ภาพเหล่านี้บันทึกผ่านมือถือครับ ไม่ค่อยได้แบกกล้องเหมือนเดิม (แก่แล้ว) ....
จริงๆ คือกล้องคู่ชีวิต ทรุดโทรม ชราภาพมากแล้วครับ
ภาพธรรมชาติดูแล้วสดชื่นดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่นำภาพมาให้ได้ชม
อาจารย์ยังคงมีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวอยู่เสมอนะคะ
ชื่นชมจริงๆค่ะ
ครับ คุณ อร วรรณดา
สำหรับผมแล้ว ธรรมชาติ ยิ่งใหญ่และเป็นบ่เกิดแห่งความรู้และความรักขนานแท้เลยทีเดียวครับ
ครับ พี่ มนัสดา
ผมยังเป็นคนธรรมดาๆ ลูกทุ่งๆ เปิดเปลือยแบบบ้านๆ ครับ 5555